Saturday, April 24, 2010

तुमसे ही

आज हे गाणं ऐकलं अन् ही जुनीच पोस्ट आज पब्लीश करतोय...

ना है ये पाना...
ना खोना ही है...
तेरा ना होना जाने क्यों होना ही है|

तुमसे ही दिन होता है...
सुरमई श्याम आती है...
तुमसे ही तुमसे ही...


जब वी मेट मधलं तुमसे ही ऐकलं आज परत एकदा त्यानं.. एफेम ऑन होता आणि आज त्यानं चॅनेल चेंज नाही केलं... जेंव्हा पासून पिक्चर बघितला होता तेंव्हा ही अस्सच वेड लावलं होतं त्या गाण्यानं.. अन् ते गाण्याचच शब्दांचच नुस्तं वेड नव्हतं ह्याची खात्री त्याला नंतर पटली. अद्दभूत रसायन होतं ती म्हणजे. पहिल्यांदा जेंव्हा पिक्चर बघायचा ठरलं होतं तेंव्हा हार्डली चार जण येणार होती. हो नाही करत तीही आली. ह्या आधी त्यानं कॉलेजमधल्या ग्रूपबरोबर चक दे बघितला होता तेंव्हा काही विशेष जाणवलं नाही. तेंव्हा ती भरभरून त्याच्याच विषयी बोलत होतीं काय काय सांगत होती.. आणि तो नुस्तं ऐकत होता.
आय अ‍ॅम नॉट शूअर. माझं जब वी मेट मधल्या करिना सारखं आहे आय डोन्ट नो व्हॉट ही इज थिंकींग..
तुला माहित नाही? हाहा की तुला ते त्याच्याकडून बोलून हवय? तूच का नाही विचारत त्याला?
त्या वेळी ती म्हणाली जोवर तो विचारत नाही तोवर काय फायदा? मी नाही विचारणार.

अन् आज जब वी मेट बघून सीसीडीत बसले असताना मैत्रिणीने अचानक विचारलं अचानक नव्हतच खरं तर पूर्ण कॉलेजला ते माहित होतं.. तुला ती आवडते ना? पहिल्यांदा त्यानं नाही म्हटलं. हँ काहीतरीच काय तिला गौरव आवडतो ना? मैत्रिण म्हणाली मी तुला ती आवडते ना असं विचारलय ना?? मग तो म्हणाला खरंच नाही गं... कसं शक्य आहे हे?

आवडणं न आवडणं ह्यात अशक्य काय? यू गाईज हॅव द केमिस्ट्री.. बट इट्स अ बीट लेट आय थिंक. हे खरंच आहे तू मान अथवा न मान! पण एक करच विचार तिला.
काय वेडी आहेस का? काहीही काय? मी नाही विचारणार आज.
मी आज नाही म्हटलंय पण विचार कारण यू विल गेट द स्ट्रेट आन्सर विच यू नीड नाऊ.

खर तर लास्ट सेम नंतर विचारू. बघू असा विचार केला त्यानं आणि तेवढ्या पुरता तो प्रश्न मनाच्या कप्प्यात खोल कुठेतरी दडवून ठेवला.

ह्या सगळ्याचा विचार बंद केला अन् सेमिस्टर एक्सामवर लक्ष केंद्रीत केलं. पण कसं काय माहित नाही अभ्यासावर अन् तब्येतीवर परिणाम होत होता. क्लासमध्ये ३ डिबेट सेशन्स मध्ये त्यानं मुद्दामून पार्टिसिपेट नव्हतं केलं. काय करावं कळत नव्हतं. मैत्रिणीचा सल्ला मानावासा वाटला. तेंव्हा तिनं परत एकदा सांगितलं तेंव्हा विचारलं असतस तर...

ह्म्म्म नाही विचारलंस खरं आहे! पण आत्ता आजच विचार काय होईल फार फार तर नाही म्हणेल ना? चालेल. आणि एक ऐक. आय नो यू विल फाईन्ड इट डिफिकल्ट टू डायजेस्ट इफ द आन्सर इज नो स्टील यू ओन्ली हॅव टू डील विथ इट.

मग काय त्यानं विचारलं.. तिनं नाही नाही म्हटलं ती म्हणाली तुला माहित्ये ना?
ह्म्म्म्म हो फरगेट इट! आय जस्ट वॉन्टेड टू से इट... आणि तो पुढचा क्षणभरही न थांबता निघून गेला तिथून.

***

दोन वर्षांनी एका क्लायन्टच्या ऑफिसात गेला होता बघतो तर काय समोर साक्षात ही उभी!लेट होतोय फारच निघतो नंतर बोलू असं बोलून निघाला खरा. नंतर त्याच्या लक्षात आलं की फारच जुजबी बोलणं झालं. क्लायन्ट मीटींग लांबली होती दुपारभर. तिकडून निघताना संध्याकाळ झाली.. गाडी पार्किंग मधून काढली खरी अन् त्याचा फोन वाजला. तिनंच केला होता. त्याला खरतर गोंधळल्यासारखं झालं काय करावं असं म्हणत फोन घ्यावा की नाही ह्या विचारात तो कट झाला. अन् एसेमेस आला. इथंच असशील तर कॅम्पस बाहेर ये. सीसीडीत भेटूयात का?

नेहमीप्रमाणं ती बोलत होती अन् तो ऐकत राहिला..

सीसीडीतून निघून तिला घरी सोडताना जब वी मेट मधलं गाणं लागलं होतं..

तुमसे ही दिन होता है...
सुरमई श्याम आती है...
तुमसे ही तुमसे ही...

हर घडी सास आती है...
जिंदगी कहलाती है...
तुमसे ही तुमसे ही...

ना है ये पाना...
ना खोना ही है...
तेरा ना होना जाने क्यों होना ही है|

अन् आज त्याला ते चेंज करावस वाटतच नव्हतं. तिला नाना चौकात सोडलं. गौरवशी थोडावेळ बोलून तो निघाला.. निघताना म्हणाला तिला यू बोथ लूक गूड टूगेदर :) आय लाईक द वे यू स्टॅन्ड विथ हिम :)

अन् आत्ता गाडीत तो ते गाणं शोधत होता कुठेच सापडत नव्हतं.. शेवटी एफेम ऑन केला अन् रिक्वेस्ट अवर मध्ये ते गाणं लावलं होतं.. आरजे सांगत होती ये फर्माइश की है नेहाने गौरव के लिए...

Sunday, March 14, 2010

उकाळ्याची (चहाचा एक प्रकार) किंमत किती? ६१२ रू!!!

अट्टल चहा बाजांना उकाळा हा प्रकार माहित असेल. चहाच्या स्टॉलवर चहा ( च पाणी!! ) उकळवून कडक केलेला चहा म्हणजे उकाळा. तर अश्या ह्या उकाळ्याची किंमत किती असावी साधारण इराणी हॉटेलात ६ रू स्टॉलवर ४ रू. हॉटेलात १०/१५ रू (उकाळा नसतो! इथं बरंका) मोठ्या पंचतारांकित हॉटेलात १००/२०० च्या आसपास असावी. (मला अनुभव नाही!)

पण जर एके दिवशी स्टॉलवरचा ६ रू.चा उकाळा जर तुम्हाला कुणी ६१२ रू. ना पडला तर???

तुम्ही प्याल का? नाही ना? पण आम्ही प्यायला. त्याच झालं असं अगदी परवा परवाची गोष्ट आहे ही...

चहा प्यायला म्हणून आम्ही दोघं बाहेर पडलो.. कधी नव्हे ती गाडी काढली शनवार (शनिवार ?) होता मग ठरवलं की चहा पिऊन बाहेर जेवायला जाऊ. मित्राने गाडी सुस्साट काढली सिग्नल यलो होत होता तेवढ्यात सटकू असा विचार... गाडी उजवीकडे वळवली अन् सिग्नल लाल!! भर चौकात आमची गाडी मधोमध उभी फार स्पीड नव्हता.. झालं!! मामा आले.

मामा: गाडी साईडला लावा अन् बाहेर या.

मी::मामा जाऊ द्या ना हो प्लीज जरा घाईत आहे...

मामा: जा की पण जरा लायसन दाखवा, पेपर, पीयूसी बघू.

मित्र : गाडी साईडला लावत अन् मी लायसन दाखवत बोललो साहेब जाऊद्या ना हो प्लीज..

मामा: हं पेपर द्या

मी: दहा मिनिटं पेपर शोधत होतो गाडीत... (बरोबर घेतलेच नव्हते!)

मामा: नाहीयेत का? बरं पीयूसी?

मी: हे घ्या पीयूसी..

मामा: हे एक्स्पायर झालय की हो परवाच

मी: हो झालंय खरं

मामा: इन्श्यूरन्स?

मी: ...

मामा: तो ही रिन्यू करायचाय

मी: हो राहिला खरा (अरे देवा )

मामा: फाईन भरा... एकंदर ६०० रू.

मी एटीममधून ६०० रू. काढून फाईन भरून निघालो तेवढ्यात मित्र म्हणाला अरे चहा प्यायचाय ना?

मी: एवढं सगळं झाल्यवर तुला चहा प्यायचाय का?

मित्र: हो तुला नकोय का?

मी: चला.

चहाच्या स्टॉलवर...

मी: म्हाराज दो उकाला देना

मनात( एक उकाळा ६१२ रुपयांना)

मित्र: अरे तुझ्या गाडीचे ब्रेक्स नीट लागत नसावेत जरा चेक करून घे ना.

मी: प्रकट हो का> साल्या तुला काय घाई होती???? !@#$%^ #$%#^ #!$!$%

मी ह्यावरनं एकच धडा शिकलो!

चहा फार पिऊ नये!! तल्लफ आलीच आणि आवरता आली नाहीच तर गाडीतन न जाता पायी जावं अथवा पब्लिक ट्रान्सपोर्टचा वापर करावा. गाडीत कायम पेपर्सची निदान फोटोकॉपी तरी ठेवावी!