2 years ago
Wednesday, December 16, 2009
इक दिन कहीं...
इक दिन कहीं...
सॉल्लिड गाणं!! सोनून गायलेल अर्थात सोनू जे गातो ते सॉल्लिडच म्हणा.. और प्यार हो गया तलं ऐश्वर्या - बॉबी ( देओल)वर चित्रीत केलेलं गाणं पुन्हा पुन्हा ऐकण्यासारखं आहे.
अर्थात सिनेमात दाखवल्या प्रमाणे ...और प्यार हो गया असं होत नसतं सहसा.. पण म्हणतात ना जब भगवान देता है तो छप्पर फाडके तसं होत असलं पाहिजे रिअल लाईफ मध्ये.
काय होतं की अख्या ग्रूप मध्ये सोनी इरीक्सनेचे एक्स्ट्रा इअरफोन्स जेंव्हा तुमच्या जवळ असतात आणि समजा समोरची ऐश्वर्या [नावाला हो!! ;) कत्रिना का नको?? कारण कत्रिनात अन् ऐश्वर्यात एक बेसिक फरक आहे!! ] जेंव्हा विचारते की मला एक्स्ट्रा इअरफोन्स देशील का? आणि तुम्ही ते निरपेक्ष भावनेनं देता...
आणि मग जेंव्हा ही देण्याघेण्याची लिस्ट रारंग ढांग - मीरा, अ गर्ल लाईक मी - पाथ ब्रेकर्स, कोल्ड कॉफी - आईसक्रीम, अशी एक्सचेंज होत होत वाढतच जाते... अन् मग कधीतरी भर पावसात एका संध्याकाळी "इन अ गूड कंपनी" बघण्यात जाते.. तेंव्हाच तेंव्हाच तुम्हाला समजत नसतं की हे नक्की काय आहे? आणि जेंव्हा तुम्ही स्वतः कन्फ्युज असता तेंव्हा कधीही आता काय करू? कुणाला विचारू? असा प्रश्न न विचारता तुम्ही समोरच्या व्यक्तीला विचारता...
आय डू!! आय डू!!
डू यू??
तेंव्हा ती व्यक्ती उत्तरादाखल काहीही बोलतच नाही आणि और प्यार हो गयातलं इक दिन कहीं हम दो मिलें... हे गाणं गायला लागते अन् वेड्यासारखी हसत सुटते... बस्स फक्त हसते तेंव्हा तुम्हाला काय कराव सुचत नाही अन् मग तुम्हीही वेड्यासारखे काहीही कारण नसता हसत सुटता वेड्यासारखे..
अन् त्याचा परिणाम ब्लॉगवर आणखी एक पोस्ट वाढवण्यात होतो.. आणखी एक प्रश्न!
Wednesday, November 4, 2009
अप्सरा आली!!!!
झी टॉकीज प्रस्तूत 'नटरंग' ह्या चित्रपटातील 'अप्सरा आली' हे गाणे केवळ अप्रतिम आहे! काय आवडलं ह्या गाण्यात असं कुणी विचारल ना तर मी म्हणेन की सोनाली कुलकर्णीची अदाकारी भावली :))))))) पण तेवढच संगीत अन् शब्द! सॉल्लीडच!! बॉस एकवेळ तुम्हाला सोनाली नाही आवडली तरी चालेल ;) पण हे गाणं पहा / ऐका ऐकतच रहाल :)
नटरंग हा चित्रपट आनंद यादवांच्या नटरंग (१९७०) ह्या कादंबरीवर आधारित आहे. पिक्चर कसा आहे हे काय माहित नाही मी मामीला गेलो नव्हतो ;) पण गाणं सह्ही आहे. [सोनाली पण! तिचा ब्लॉग वाचून काढला आत्ताच! अन् बकुळा नामदेव... का काय तो तद्दन केदार शिंदे टाईप 'बकवास' चित्रपट ही पाहिलाय मी काल ;) ]
अप्सरा आली!!! >>>>>>>>>>>>>
नटरंग हा चित्रपट आनंद यादवांच्या नटरंग (१९७०) ह्या कादंबरीवर आधारित आहे. पिक्चर कसा आहे हे काय माहित नाही मी मामीला गेलो नव्हतो ;) पण गाणं सह्ही आहे. [सोनाली पण! तिचा ब्लॉग वाचून काढला आत्ताच! अन् बकुळा नामदेव... का काय तो तद्दन केदार शिंदे टाईप 'बकवास' चित्रपट ही पाहिलाय मी काल ;) ]
अप्सरा आली!!! >>>>>>>>>>>>>
Saturday, October 31, 2009
डुटुडुडुटुडुडुटुडुडुटुडु
काय आता फार लिहिण्याची गरज नाही म्हणा... डोकोमोची ही अ‍ॅड पहा आणि एन्जॉय करा. आणि जमल्यास कुणीतरी मला जरा सांगा ह्या अ‍ॅड मध्ये डोकोमोSSS असं ओरडणारी ती बॉबकट असलेली मुलगी कोण? ओळखीची वाटत्ये पण आठवत नाहीये :( अ‍ॅड सहह्हीच आहे ह्या आधीची पण होती पण ती थोडी बायस्ड होती (अर्थात असं मला वाटलं म्हणून त्याबद्दल काही नाही लिहिलेलं इथं) फ्रेंडशिप एक्सप्रेस असलेल्या ट्रेनमध्ये लोकांच्या तोंडावरची माशीसुद्धा हलत नाही! (आता माशी नाहीये पण हा शब्दप्रयोग आहे म्हणून वापरलाय बादवे माशी सुद्धा न हलणे ह्याला काहीजण कोडगेपणा ही म्हणतात ;) ) फार लिहिलय का मी ओक्के थांबतो.
जाता जाता पुन्हा एकदा सानियाच्याच शब्दात...
"आपण ओळखीच्या माणसाकडे पाहून हसतो फक्त माणसांनाच हसता येते असं समजलं जातं...
हे असंच होत राहात अगदी ब्लॉगभारतीने (?) ही मागे एक इव्हेन्ट केला होता रस्त्यावर लोकांकडे बघून सहजपणे हसण्याचा त्याबाबत नंतर कधीतरी... आता थांबतो खरच :))))))))
डुटुडुडुटुडुडुटुडुडुटुडु डोकोमो डोडो कोको मोमो कोको मोमो
जाता जाता पुन्हा एकदा सानियाच्याच शब्दात...
"आपण ओळखीच्या माणसाकडे पाहून हसतो फक्त माणसांनाच हसता येते असं समजलं जातं...
हे असंच होत राहात अगदी ब्लॉगभारतीने (?) ही मागे एक इव्हेन्ट केला होता रस्त्यावर लोकांकडे बघून सहजपणे हसण्याचा त्याबाबत नंतर कधीतरी... आता थांबतो खरच :))))))))
डुटुडुडुटुडुडुटुडुडुटुडु डोकोमो डोडो कोको मोमो कोको मोमो
Saturday, October 3, 2009
ओळख पाळख वगैरे...
मंड्ळी काय लिहावं हा प्रश्न मला अजिबात पडलेला नाही! :-)
लिहिण्यासारखं बरेच आहे लिहिन लिहिन म्हणता म्हणता ते तसं झालेलचं नाही हे ही लक्षात आहे. काहीतरी लिहिलय ते पोस्ट करण्यासारख वाटत नाहीये म्हणून आणि एकंदरच ह्यावर लिहायची माझी जबरदस्त उर्मी मला आता थांबवू शकत नाहीये म्हणून ह्यावेळेस माझ्या अनेक आवडत्या उतार्‍यांपैकी लिहीन म्हणतो..
पुस्तक:प्रवास
लेखिका:सानिया
पान क्र.:१९
प्रकाशन गृह:राजहंस प्रकाशन
*****
मला काय वाटत ओळखीची, नेहमीच्या वापरातली माणसं वापरातली? होय होय वापरातली ज्यांचा आपल्याला उपयोग आहे, होतोय, पुढेही करून घेता येईल, अश्याच माणसांबरोबर आपण संबंध सुरळीत ठेवू पाहतो नात्यातली माणसं जेवढी गरजेची तेवढी त्या नात्यांभोवतालची वीण घट्ट अन् कधीकधी असह्य करून टाकणारी... ही गरज जोवर दोघांनाही/ असते तोवरच हे संबंध सुरळीत आणि दोन्ही बाजूंनी जपून ठेवलेले असावेत असं का कुणास ठाऊक वाटून गेलं. ह्या नात्यांमध्ये गरज आणि विश्वासाचा तसा काही परस्परासंबंध असायलाच पाहिजे असं काही नाही... गरज असते विश्वास असतोच असं नाही! मग ही ओळखीची माणसं कधी अनोळखी, परकी वाटू लागतात ते समजतच नाही.
मुळातच आपण ह्या अश्या सगळ्या ओळखी, अनोळखी, रक्ताच्या नात्यातल्या आणि इतर लोकांशी गरज म्हणून संबंध राखून असतो. ह्या गरजांची रुपं अनेक असू शकतात शारिरीक, भावनिक, आर्थिक वगैरे वगैरे. ह्यातूनच मग आपण एकमेकांना घट्ट धरून ठेवण्याचा आटोकाट प्रयत्न करतो कधीकधी सहजपणे तर कधी अगदी अट्टाहास धरतो. आणि मग ही गुंतागुंत वाढतच जाते. आणि आपण रस्त्यात दिसणार्‍या समोरच्या व्यक्तीला बघून हसायच विसरून जातो. आणि मग उरतो तो फक्त एक हिशोब! उपयोगमुल्य
*****
लिहिण्यासारखं बरेच आहे लिहिन लिहिन म्हणता म्हणता ते तसं झालेलचं नाही हे ही लक्षात आहे. काहीतरी लिहिलय ते पोस्ट करण्यासारख वाटत नाहीये म्हणून आणि एकंदरच ह्यावर लिहायची माझी जबरदस्त उर्मी मला आता थांबवू शकत नाहीये म्हणून ह्यावेळेस माझ्या अनेक आवडत्या उतार्‍यांपैकी लिहीन म्हणतो..
पुस्तक:प्रवास
लेखिका:सानिया
पान क्र.:१९
प्रकाशन गृह:राजहंस प्रकाशन
*****
मला काय वाटत ओळखीची, नेहमीच्या वापरातली माणसं वापरातली? होय होय वापरातली ज्यांचा आपल्याला उपयोग आहे, होतोय, पुढेही करून घेता येईल, अश्याच माणसांबरोबर आपण संबंध सुरळीत ठेवू पाहतो नात्यातली माणसं जेवढी गरजेची तेवढी त्या नात्यांभोवतालची वीण घट्ट अन् कधीकधी असह्य करून टाकणारी... ही गरज जोवर दोघांनाही/ असते तोवरच हे संबंध सुरळीत आणि दोन्ही बाजूंनी जपून ठेवलेले असावेत असं का कुणास ठाऊक वाटून गेलं. ह्या नात्यांमध्ये गरज आणि विश्वासाचा तसा काही परस्परासंबंध असायलाच पाहिजे असं काही नाही... गरज असते विश्वास असतोच असं नाही! मग ही ओळखीची माणसं कधी अनोळखी, परकी वाटू लागतात ते समजतच नाही.
मुळातच आपण ह्या अश्या सगळ्या ओळखी, अनोळखी, रक्ताच्या नात्यातल्या आणि इतर लोकांशी गरज म्हणून संबंध राखून असतो. ह्या गरजांची रुपं अनेक असू शकतात शारिरीक, भावनिक, आर्थिक वगैरे वगैरे. ह्यातूनच मग आपण एकमेकांना घट्ट धरून ठेवण्याचा आटोकाट प्रयत्न करतो कधीकधी सहजपणे तर कधी अगदी अट्टाहास धरतो. आणि मग ही गुंतागुंत वाढतच जाते. आणि आपण रस्त्यात दिसणार्‍या समोरच्या व्यक्तीला बघून हसायच विसरून जातो. आणि मग उरतो तो फक्त एक हिशोब! उपयोगमुल्य
*****
Thursday, August 20, 2009
पुणेरी पुणेकर आणि अनोखे अनुभव
खरतर आजच दुसरी पोस्ट टाकावे असा विचार नव्हता पण म्हटलं होऊनच जाऊदे सुरूवात एकदम झकास ;)
24th June
*****
एखाद्या साध्या गोष्टी वरून अनुमान / निश्कर्ष काढू नये असं म्हणतात पण काल तर कमालच झाली!! मी पुण्यात>>हडपसरला एका इंटरव्ह्युसाठी जाऊन पोहचलो अन् सांगितल की मी आलोय! हाहाहा
अर्थात नाव गाव सगळं सांगितल तरी समोरची व्यक्ती म्हणे I was not expectin you! i was expecting DEEPAKA
मी: not me?? I 'm Deepak! we had a telecon. yesterday you only said to come by 11:00 & that's the reason I'm here!!
तर साहेब म्हणाले आम्ही दिपिका असं वाचलं होतं! अ‍ॅक्च्युली आम्हाला मुलगीच पायजे! फोनवर क्लायंटशी डील करताना वगैरे बरं पडतं...
मी: (च्यायला) ( ह्या पुढची सगळी कंसातली वाक्य मनात बरंका) अहो पण मी काम करू शकेन की सगळं!! हवं तर व्हॉइस ओव्हर देईन! काय? (तेच जमेल मला आणि स्वस्तही पडेल ;) )
आणि मग तो इंटरव्ह्यु पार पडला...
अजुनही दोन ठिकाणी गेलो तर हेच की आम्हाला मुलगी पायजे!! (bullshit...)
******
स्वारगेटला येताना रिक्षावाला माझ्याशी भांड भांड भांडला (आय मीन मी ही भांडलोच) सुट्टे पैसे नाहीत म्हणून अन् त्याचवेळी माझ्या बरोबरच्या मुलीला मात्र २ रु. सुट्टे नाहीत म्हणून सोडून दिलं!
***
मुंबईला परत जाताना बस कंडक्टरही अस्साच वागला...
५ मि. बस थांबवणार असं म्हणून ४थ्या मिनिटाला खाली उतरणार्‍या (सुंदर पण माठ हो माठच ४थ्या मिनिटाला खाली उतरणार्‍या मुलीला काय म्हणू?) मुलीसाठी १० मि. जास्त बस थांबवली...
***
वैतागलो ज्याम काय करावं बरं अश्या विचारात मी देवीला हॉट लाईनवर फोन लावला म्हटलं विचारुच की हे काय आणि का असं? (माझ्याच बरोबर. हो आता इतरांबरोबर ही असं होतय का? का होतय ह्याचा मी काय सर्व्हे नाही केलेला अजून)
देवी म्हणाली अरे चालायचच सर्वांना समसमान संधी द्यायची म्हणजे असं होणारच!!
हो का पण मी का? मलाच का त्रास म्हणजे मी काय घोडं मारलय? हे मनातलं तिला मात्र कळालं बरोबर. बरोबरच आहे ना देवीच ती :)
तू नसशील मारलं पण आपलं कॅरी फॉरवर्ड>> होतच असतं ना! हिशोब बरोबर व्हायला हवा!
***
ह्या वरून मी काढलेला निश्कर्ष: मी नाव चेंज करणे हाच एक (स्वस्तातला) उपाय! अन्य उपाय सुचवलेत तरी चालतील अपायकरक ठरणार नाहीत!
***
नंतर टीपी काय करायचा म्हणून जितक्या म्हणून मित्र/मैत्रिणींना फोन केला ना ते/त्या ज्याम बिझी होत्या! एकदम सगळ्याच कामात काय करणार नसीब अपना अपना.
थोडेसे सुखाचे शिंतोडे पावसाबरोबर पडले ह्या ट्रीपमध्ये...
श्रीयुत साजिरा यांजकडे चहापान झाल्यावर मी सिंव्हगड रोडवर मैत्रिणीला भेटायला गेलो खरा पण तिचा पत्ता काय तो शोधू न शकल्याने शेवटी हिराबागेतल्या>> मेहंदळे हाऊस जवळच्या पुस्तक प्रदर्शनात टीपी करून बुधवार साजिरा केला..
एफसीवर एक जुनी मैत्रिण (सह परिवार: तिचा नवरा आणि छोटुकली) भेटली.
***
आणि बसमध्ये
>>"affection is desirable money is absolutely indispensable"<< हे काल मी एका पुस्तकात वाचलं आणि नेमक तेंव्हाच माझ्या शेजाराच्या सीटवर एक मुलगी... उम्म एक सुंदर (उफ काय डोळे होते तिचे) मुलगी येऊन बसली! मी तत्परतेने पुस्तक बंद केल! :)))))))))))))))))))))))) (देवीने थोडासा अच्छा भी किया इस बंदे के लिए आय अ‍ॅम हॅपी)
अन् पुणे> ठाणे प्रवास सुखाचा गप्पा मारत झाला
नंबर्स एक्सचेंज केले का? वगैरे प्रश्न नॉट अ‍ॅट ऑल अलाऊड! :)
ओके. सांगतो
कारण... हीहाहा (माझी बॅटरी संपत आली होती आणि तिच्याकडे कागद नव्हता ( हे जरा आश्चर्यच म्हणायच) म्हणून मग हातांवर लिहिले नंबर्स आम्ही)
***
(बसमध्ये बसल्यावर तर असं ज्याम वाटत होत की हा प्रवास लांबुदे घाटात ट्रॅफिक असुदे पण छे असं काहीही व्हायच नव्हतं!!
सुखाच्या गप्पांवर एक झकास ललित लिहूया असा विचार करत हे की बोर्डावर बडवलय. ;)
आज का सुनने जैसा गाना: Hannah Montana : If We Were A Movie
24th June
*****
एखाद्या साध्या गोष्टी वरून अनुमान / निश्कर्ष काढू नये असं म्हणतात पण काल तर कमालच झाली!! मी पुण्यात>>हडपसरला एका इंटरव्ह्युसाठी जाऊन पोहचलो अन् सांगितल की मी आलोय! हाहाहा
अर्थात नाव गाव सगळं सांगितल तरी समोरची व्यक्ती म्हणे I was not expectin you! i was expecting DEEPAKA
मी: not me?? I 'm Deepak! we had a telecon. yesterday you only said to come by 11:00 & that's the reason I'm here!!
तर साहेब म्हणाले आम्ही दिपिका असं वाचलं होतं! अ‍ॅक्च्युली आम्हाला मुलगीच पायजे! फोनवर क्लायंटशी डील करताना वगैरे बरं पडतं...
मी: (च्यायला) ( ह्या पुढची सगळी कंसातली वाक्य मनात बरंका) अहो पण मी काम करू शकेन की सगळं!! हवं तर व्हॉइस ओव्हर देईन! काय? (तेच जमेल मला आणि स्वस्तही पडेल ;) )
आणि मग तो इंटरव्ह्यु पार पडला...
अजुनही दोन ठिकाणी गेलो तर हेच की आम्हाला मुलगी पायजे!! (bullshit...)
******
स्वारगेटला येताना रिक्षावाला माझ्याशी भांड भांड भांडला (आय मीन मी ही भांडलोच) सुट्टे पैसे नाहीत म्हणून अन् त्याचवेळी माझ्या बरोबरच्या मुलीला मात्र २ रु. सुट्टे नाहीत म्हणून सोडून दिलं!
***
मुंबईला परत जाताना बस कंडक्टरही अस्साच वागला...
५ मि. बस थांबवणार असं म्हणून ४थ्या मिनिटाला खाली उतरणार्‍या (सुंदर पण माठ हो माठच ४थ्या मिनिटाला खाली उतरणार्‍या मुलीला काय म्हणू?) मुलीसाठी १० मि. जास्त बस थांबवली...
***
वैतागलो ज्याम काय करावं बरं अश्या विचारात मी देवीला हॉट लाईनवर फोन लावला म्हटलं विचारुच की हे काय आणि का असं? (माझ्याच बरोबर. हो आता इतरांबरोबर ही असं होतय का? का होतय ह्याचा मी काय सर्व्हे नाही केलेला अजून)
देवी म्हणाली अरे चालायचच सर्वांना समसमान संधी द्यायची म्हणजे असं होणारच!!
हो का पण मी का? मलाच का त्रास म्हणजे मी काय घोडं मारलय? हे मनातलं तिला मात्र कळालं बरोबर. बरोबरच आहे ना देवीच ती :)
तू नसशील मारलं पण आपलं कॅरी फॉरवर्ड>> होतच असतं ना! हिशोब बरोबर व्हायला हवा!
***
ह्या वरून मी काढलेला निश्कर्ष: मी नाव चेंज करणे हाच एक (स्वस्तातला) उपाय! अन्य उपाय सुचवलेत तरी चालतील अपायकरक ठरणार नाहीत!
***
नंतर टीपी काय करायचा म्हणून जितक्या म्हणून मित्र/मैत्रिणींना फोन केला ना ते/त्या ज्याम बिझी होत्या! एकदम सगळ्याच कामात काय करणार नसीब अपना अपना.
थोडेसे सुखाचे शिंतोडे पावसाबरोबर पडले ह्या ट्रीपमध्ये...
श्रीयुत साजिरा यांजकडे चहापान झाल्यावर मी सिंव्हगड रोडवर मैत्रिणीला भेटायला गेलो खरा पण तिचा पत्ता काय तो शोधू न शकल्याने शेवटी हिराबागेतल्या>> मेहंदळे हाऊस जवळच्या पुस्तक प्रदर्शनात टीपी करून बुधवार साजिरा केला..
एफसीवर एक जुनी मैत्रिण (सह परिवार: तिचा नवरा आणि छोटुकली) भेटली.
***
आणि बसमध्ये
>>"affection is desirable money is absolutely indispensable"<< हे काल मी एका पुस्तकात वाचलं आणि नेमक तेंव्हाच माझ्या शेजाराच्या सीटवर एक मुलगी... उम्म एक सुंदर (उफ काय डोळे होते तिचे) मुलगी येऊन बसली! मी तत्परतेने पुस्तक बंद केल! :)))))))))))))))))))))))) (देवीने थोडासा अच्छा भी किया इस बंदे के लिए आय अ‍ॅम हॅपी)
अन् पुणे> ठाणे प्रवास सुखाचा गप्पा मारत झाला
नंबर्स एक्सचेंज केले का? वगैरे प्रश्न नॉट अ‍ॅट ऑल अलाऊड! :)
ओके. सांगतो
कारण... हीहाहा (माझी बॅटरी संपत आली होती आणि तिच्याकडे कागद नव्हता ( हे जरा आश्चर्यच म्हणायच) म्हणून मग हातांवर लिहिले नंबर्स आम्ही)
***
(बसमध्ये बसल्यावर तर असं ज्याम वाटत होत की हा प्रवास लांबुदे घाटात ट्रॅफिक असुदे पण छे असं काहीही व्हायच नव्हतं!!
सुखाच्या गप्पांवर एक झकास ललित लिहूया असा विचार करत हे की बोर्डावर बडवलय. ;)
आज का सुनने जैसा गाना: Hannah Montana : If We Were A Movie
Please DELETE the old data memory is full... !!
Please DELETE the old data memory is full...
असा मेसेज सारखा माझ्या हार्डडिस्क मधून येत होता. कितीही म्हणून मेमरी डिलीट करायचा प्रयत्न केला तरी काही केल्या ती होत नव्हती (की करवत नव्हती?) पण केली एकदाची डिलीट! हो अगदी सगळी कडून म्हणजे मोटोरोला, सोनी इरीक्सन ह्या दोन्ही फोन्समधनं सगळे "... " नंबर्स डिलीट केले. फोटोज काढले. पीसीतूनही डेटा नष्ट केला. अगदी जुने काही फोटो होते ते मात्र ठेवले कारण काही विशेष नाही ते फाडून टाकावेत असे नव्हते आणि खरेतर एवढं सगळं डिलीट केल्यावर तेही नष्ट करावेत ह्याची काही गरज मला भासली नाही. काही जाणवतच नव्हतं तेंव्हा...
झाल काय...
तिच्या वाढदिवसाला म्हणून फोन केला तेंव्हा अरे कित्ती वर्षांनी बोलतोय आपण, काय चालू आहे, कसा/शी आहेस असं काहीही न बोलता मी विश केलं आणि तिनं थॅन्क्यू म्हटलं.
सगळं कसं यंत्रवत वाटलं. एकदम कोरड. आणि तत्क्षणी मी ठरवलं की बास झालं आता उगाचच वाढदिवस वगैरे लक्षात ठेवणं विश करणं ह्याला तसा काहीही अर्थ उरलेला नाही.
*****
थोडी थोडकी नाही चार पाच वर्ष झाली होती माझ्या सो कॊल्ड प्रेमभंगाला. (?) अगदी टिपीकल देवदास नाही पण तसाच काहीसा वागत होतो तेंव्हा मी. (नाही "तू नहीं तो गम डुबाने के लिए शराबही सही" असा विचारही माझ्या मनाला शिवला नाही कारण दारूचा प्रचंड तिटकारा आणि सो कॉल्ड गम में दारू पिणारे बरेच लोकही बघितल्येत मी टिपीकल बावळट लोक असतात नशिबाला दोष देत बसतात) हे जरा कंसातल म्हणजे स्वगत जरा जास्तच होतय ना? होणारच अहो हा माझ्याशी माझा संवाद आहे! चला मी का लिहतो ह्या प्रश्नाच सर्वात सोप्प आणि एका वाक्यात उत्तर मिळालं ;) पण म्हणून संदर्भासहित स्पष्टीकरण मिळणार नाहीये हं लगेच.
आता विचार केला की हसू येतय पण तेंव्हा मी तस्साच वेड्यासारखा वागत होतो आणि जी कोणी व्यक्ती मला समजावत होता तिला धुडकारत होतो, सांगत होतो की प्रेम हे वेडच असतं.
हो प्रेम हे खरोखरच वेड असतं ह्यावर माझा अजूनही विश्वास आहे.
आणि झूट नसतं ह्यावरही. कारण ते असतं किंवा नसतं एवढा सरळ हिशेब आहे.
आज कमी आणि उद्या जास्त असं काहीही ह्यात नसतं.
पण मी जे काही वागत होतो ना त्यातला वेडेपणा जरा जास्तच होता. हे कित्तीतरी लवकर कळतय मला :)
मग टाईमपास करायला म्हणून मी जब वी मेट, तुम बिन बघायला लागलो ज्याम बोर झालो कधी नव्हे ते शाहिद, करिना, संदालीच्या प्रत्येक डायलॉगवर कमेन्ट्स केल्या. दोन्ही पिक्चर तासाभरात बंद केले आणि मग "In Good Company" आणि "The Holiday"बघितला वॉव सह्ही फिलींग आलं एकदम.
*****
हे सगळं आत्ता का सांगतोय असं जर का वाटत असेल ना तर सांगतो फार झालं प्रेम अन् प्रेमकथा वगैरे ब्लॉगवापे. आता मी तसलं काहीही लिहिणार नाहीये निदान थोडावेळतरी... (म्हणजे नंतर लिहेन कथा पूर्णत: काल्पनिक ;) )
अब जो भी होगा एकदम झकास रिअल अ‍ॅन्ड फंडू होगा नो इमोसन ड्रामा अ‍ॅन्ड अत्याचार!
असा मेसेज सारखा माझ्या हार्डडिस्क मधून येत होता. कितीही म्हणून मेमरी डिलीट करायचा प्रयत्न केला तरी काही केल्या ती होत नव्हती (की करवत नव्हती?) पण केली एकदाची डिलीट! हो अगदी सगळी कडून म्हणजे मोटोरोला, सोनी इरीक्सन ह्या दोन्ही फोन्समधनं सगळे "... " नंबर्स डिलीट केले. फोटोज काढले. पीसीतूनही डेटा नष्ट केला. अगदी जुने काही फोटो होते ते मात्र ठेवले कारण काही विशेष नाही ते फाडून टाकावेत असे नव्हते आणि खरेतर एवढं सगळं डिलीट केल्यावर तेही नष्ट करावेत ह्याची काही गरज मला भासली नाही. काही जाणवतच नव्हतं तेंव्हा...
झाल काय...
तिच्या वाढदिवसाला म्हणून फोन केला तेंव्हा अरे कित्ती वर्षांनी बोलतोय आपण, काय चालू आहे, कसा/शी आहेस असं काहीही न बोलता मी विश केलं आणि तिनं थॅन्क्यू म्हटलं.
सगळं कसं यंत्रवत वाटलं. एकदम कोरड. आणि तत्क्षणी मी ठरवलं की बास झालं आता उगाचच वाढदिवस वगैरे लक्षात ठेवणं विश करणं ह्याला तसा काहीही अर्थ उरलेला नाही.
*****
थोडी थोडकी नाही चार पाच वर्ष झाली होती माझ्या सो कॊल्ड प्रेमभंगाला. (?) अगदी टिपीकल देवदास नाही पण तसाच काहीसा वागत होतो तेंव्हा मी. (नाही "तू नहीं तो गम डुबाने के लिए शराबही सही" असा विचारही माझ्या मनाला शिवला नाही कारण दारूचा प्रचंड तिटकारा आणि सो कॉल्ड गम में दारू पिणारे बरेच लोकही बघितल्येत मी टिपीकल बावळट लोक असतात नशिबाला दोष देत बसतात) हे जरा कंसातल म्हणजे स्वगत जरा जास्तच होतय ना? होणारच अहो हा माझ्याशी माझा संवाद आहे! चला मी का लिहतो ह्या प्रश्नाच सर्वात सोप्प आणि एका वाक्यात उत्तर मिळालं ;) पण म्हणून संदर्भासहित स्पष्टीकरण मिळणार नाहीये हं लगेच.
आता विचार केला की हसू येतय पण तेंव्हा मी तस्साच वेड्यासारखा वागत होतो आणि जी कोणी व्यक्ती मला समजावत होता तिला धुडकारत होतो, सांगत होतो की प्रेम हे वेडच असतं.
हो प्रेम हे खरोखरच वेड असतं ह्यावर माझा अजूनही विश्वास आहे.
आणि झूट नसतं ह्यावरही. कारण ते असतं किंवा नसतं एवढा सरळ हिशेब आहे.
आज कमी आणि उद्या जास्त असं काहीही ह्यात नसतं.
पण मी जे काही वागत होतो ना त्यातला वेडेपणा जरा जास्तच होता. हे कित्तीतरी लवकर कळतय मला :)
मग टाईमपास करायला म्हणून मी जब वी मेट, तुम बिन बघायला लागलो ज्याम बोर झालो कधी नव्हे ते शाहिद, करिना, संदालीच्या प्रत्येक डायलॉगवर कमेन्ट्स केल्या. दोन्ही पिक्चर तासाभरात बंद केले आणि मग "In Good Company" आणि "The Holiday"बघितला वॉव सह्ही फिलींग आलं एकदम.
*****
हे सगळं आत्ता का सांगतोय असं जर का वाटत असेल ना तर सांगतो फार झालं प्रेम अन् प्रेमकथा वगैरे ब्लॉगवापे. आता मी तसलं काहीही लिहिणार नाहीये निदान थोडावेळतरी... (म्हणजे नंतर लिहेन कथा पूर्णत: काल्पनिक ;) )
अब जो भी होगा एकदम झकास रिअल अ‍ॅन्ड फंडू होगा नो इमोसन ड्रामा अ‍ॅन्ड अत्याचार!
Tuesday, August 18, 2009
एक प्रवास... कधीही न संपणारा... (फायनल)
क्रमश:>>>
८ सप्टेंबर ३:३०
आजची सकाळची प्रेस कॉन्फरन्स आटोपून ती कॅफेटेरियात बसली होती निवांत. "चराहों को जलाने में जलाली उंगलिया हमने समझतें थे पर ना रखी दुरियाँ हमने" जगजितची ही गझल तिने तीन वर्ष आधी त्याच्या बरोबर ऐकली होती. अन् आज एकदम भरून आलं होत तिला. जवळजवळ ५ वर्ष पूर्ण झाली होती आणि त्यांनी ठरल्याप्रमाणे ह्या १० तारखेला भेटायच नक्की केल होतं. आता वेळ आहेच तर एखादं छानसं गिफ्ट घेऊया असं विचार करत तिनं त्याच्या आवडीचा लुईस फिलीपचा व्हाईट कलरचा शर्ट घेतला आणि ती घरी निघाली...
***
इकडे हाही तिला भेटायला फार उत्सुक झाला होता. तिच्यासाठी ह्यानं "मितवा" घेतलं आणि जगजितची मरासिमची सीडी.
१० तारखेला हा तिच्या घरी गेला आणि दोघे लंचसाठी म्हणून बाहेर पडले...
आणि तिनं पुन्हा एकदा विचारलं: काय वाटतं तुला माझ्याबद्दल?
तू खूप हुशार आहेस!
बस्स एवढंच?
नाही तू खूप हुशार हट्टी आणि सुंदर आहेस :)
हॅ अजिबात नाही मी मुळ्ळीच सुंदर नाहीये.
का? सावळं असणं म्हणजे सुंदर नाही असं कुणी सांगितलय तुला? की फक्त गो र असणं हा सुंदरतेचा निकष आहे?
आता सांगशील का?
मला माहित्ये तू काय विचारणारेस ते अन् ह्याच उत्तरही मी तुला तेंव्हा दिल होतं
हो मला वाटलं की काळानुसार तू विचार बदलला असशील
परत एकदा विचारते will you marry me?
You know the answer isn't it? it is not possible.
म्हणजे? तुला खरंच लग्न करायच नाहीये का? आपलं स्वतःच घर, गाडी, मुलं असाविशी वाटत नाही का?
नाही! हे तुला सुद्धा चांगलच माहिती आहे. आणि घराबद्दलच म्हणशील तर एवढं पुरेस आहे की आपल्याला.
म्हणजे तू मला माझं स्वतःच असं काहीही देणार नाहीस तर
तूला काय लग्नाच नाव हवय का? फक्त?
...
...
म्हणजे माझ्यावर प्रे म नाही असंच म्हण की सरळ सरळ
हा प्रश्न तू तुझा तुलाच विचार अन् बघ काय उत्तर मिळतय ते.
केवळ लग्न केल्यावर प्रेम आहे हे जर का सिद्ध होणार असेल तर मला नाईलाजास्तव म्हणावं लागणार आहे की माझं प्रेम सिद्ध नाही करता येणार असं...
म्हणजे मग कशाचीच शाश्वती नाही असंच ना?
हे बघ शाश्वत, निरंतर असं काहीही नसतं. केवळ लग्नाच सर्टिफिकेट असलं की शाश्वती मिळणारे का?
उलट लग्नानंतर बाईचा छळ करणारे सासरकडचे लोक, नवरा ह्यांच्या काय कमी केसेस बघितल्यास तू आजवरच्या तुझ्या करिअरमध्ये?
हो बघितल्यात की भरपूर पण आपलं काही तसंच नाही होणार म्हणून
हो ते माहिती आहे मला म्हणून काय मी लग्न करू का? लग्नसंस्थेवर तुझा माझा कधीच विश्वास नव्हता ना?
...
भाग २ http://aschkaahitri.blogspot.com/2008/08/3.html
भाग १ http://aschkaahitri.blogspot.com/2008/08/blog-post_12.html
८ सप्टेंबर ३:३०
आजची सकाळची प्रेस कॉन्फरन्स आटोपून ती कॅफेटेरियात बसली होती निवांत. "चराहों को जलाने में जलाली उंगलिया हमने समझतें थे पर ना रखी दुरियाँ हमने" जगजितची ही गझल तिने तीन वर्ष आधी त्याच्या बरोबर ऐकली होती. अन् आज एकदम भरून आलं होत तिला. जवळजवळ ५ वर्ष पूर्ण झाली होती आणि त्यांनी ठरल्याप्रमाणे ह्या १० तारखेला भेटायच नक्की केल होतं. आता वेळ आहेच तर एखादं छानसं गिफ्ट घेऊया असं विचार करत तिनं त्याच्या आवडीचा लुईस फिलीपचा व्हाईट कलरचा शर्ट घेतला आणि ती घरी निघाली...
***
इकडे हाही तिला भेटायला फार उत्सुक झाला होता. तिच्यासाठी ह्यानं "मितवा" घेतलं आणि जगजितची मरासिमची सीडी.
१० तारखेला हा तिच्या घरी गेला आणि दोघे लंचसाठी म्हणून बाहेर पडले...
आणि तिनं पुन्हा एकदा विचारलं: काय वाटतं तुला माझ्याबद्दल?
तू खूप हुशार आहेस!
बस्स एवढंच?
नाही तू खूप हुशार हट्टी आणि सुंदर आहेस :)
हॅ अजिबात नाही मी मुळ्ळीच सुंदर नाहीये.
का? सावळं असणं म्हणजे सुंदर नाही असं कुणी सांगितलय तुला? की फक्त गो र असणं हा सुंदरतेचा निकष आहे?
आता सांगशील का?
मला माहित्ये तू काय विचारणारेस ते अन् ह्याच उत्तरही मी तुला तेंव्हा दिल होतं
हो मला वाटलं की काळानुसार तू विचार बदलला असशील
परत एकदा विचारते will you marry me?
You know the answer isn't it? it is not possible.
म्हणजे? तुला खरंच लग्न करायच नाहीये का? आपलं स्वतःच घर, गाडी, मुलं असाविशी वाटत नाही का?
नाही! हे तुला सुद्धा चांगलच माहिती आहे. आणि घराबद्दलच म्हणशील तर एवढं पुरेस आहे की आपल्याला.
म्हणजे तू मला माझं स्वतःच असं काहीही देणार नाहीस तर
तूला काय लग्नाच नाव हवय का? फक्त?
...
...
म्हणजे माझ्यावर प्रे म नाही असंच म्हण की सरळ सरळ
हा प्रश्न तू तुझा तुलाच विचार अन् बघ काय उत्तर मिळतय ते.
केवळ लग्न केल्यावर प्रेम आहे हे जर का सिद्ध होणार असेल तर मला नाईलाजास्तव म्हणावं लागणार आहे की माझं प्रेम सिद्ध नाही करता येणार असं...
म्हणजे मग कशाचीच शाश्वती नाही असंच ना?
हे बघ शाश्वत, निरंतर असं काहीही नसतं. केवळ लग्नाच सर्टिफिकेट असलं की शाश्वती मिळणारे का?
उलट लग्नानंतर बाईचा छळ करणारे सासरकडचे लोक, नवरा ह्यांच्या काय कमी केसेस बघितल्यास तू आजवरच्या तुझ्या करिअरमध्ये?
हो बघितल्यात की भरपूर पण आपलं काही तसंच नाही होणार म्हणून
हो ते माहिती आहे मला म्हणून काय मी लग्न करू का? लग्नसंस्थेवर तुझा माझा कधीच विश्वास नव्हता ना?
...
हे बघ केवळ एक बांधिलकी म्हणून म्हणशील तर हा आपला एक कधीही न संपणारा प्रवास आहे ह्यात ना मी तुझी कधी साथ सोडेन अन् ना तू कधी ह्याची मला खात्री आहे.
आपण दोघेही रेल्वेच्या रूळांप्रमाणे आहोत एकमेकांना समांतर, पूरक.
भाग २ http://aschkaahitri.blogspot.com/2008/08/3.html
भाग १ http://aschkaahitri.blogspot.com/2008/08/blog-post_12.html
Saturday, August 8, 2009
लव्ह गेम ० - ०
१० सप्टेंबर...
आज काहीही करून सांगायचच तिला असंच काहीसं ठरवून तो कॉलेजसाठी म्हणून बाहेर पडला. रस्त्यात गाडी पंक्चर झाली... स्टेपनीही नव्हती... अन् त्यात त्याचा एक तास गेला! फोन करून कळवायच म्हणून खिशातून फोन काढला तर बॅटरी लो!! तरी त्याने एकदा ट्राय केला... तिचा फोन एन्गेज होता नेमकं ह्याच वेळेला हीचा फोन एन्गेज असं म्हणून वैतागून त्याने मेसेज टायपायला सुरूवात केली अन् तेवढ्यात त्याचा फोन बंद झाला...
कॉलेजमध्ये पोचला अन् समोरून प्रिन्सी. येताना दिसल्या... झालं आता अर्धा तास सुटका नाही असा विचार त्याच्या मनात आला. पण प्रिन्सींनी येत्या शनिवारच्या वर्कशॉपच्या तयारीबाबत जुजबी चौकशी केली आणि काही लागलं तर कळव असं म्हणून त्या निघून गेल्या... हुश्श करतो न करतो तोच ती समोर आली!!कुठे होतास? उशीर का झाला? वगैरे काहीही न विचारता ती सरळ निघून गेली...
आणि हा एक्स्प्लेन करत मागे गेला... अगं गाडी पंक्चर झाली होती स्टेपनीही नव्हती म्हणून उशीर झाला गं सॉरी!
ती: सॉरी?? व्हॉट फॉर?
तो: उशीर झाला ना म्हणून मी फोन ही ट्राय केला तुझा पण एन्गेज होता...
ती: बास! मी विचारलय का कारण? कशाला स्पष्टीकरण देतोयस? मी कोण लागते तुझी ही एवढी स्पष्टीकरण द्यायला?
तो: ...
ती: चल मी निघत्ये शनिवारच्या वर्कशॉपच्या मिटींगला जायचय मला!
तो: अगं पण...
ती: मला उशीर होतोय नंतर बोलूया!
***
संध्याकाळी घरी निघताना तो तिला विचारतो माझे गाडी गॅरेजमध्ये आहे मला घरी सोडशील?
ती: मला भूक लागल्ये खाऊगल्लीत जाऊ आणि मग सोडेन...
तो: ओके. चालेल मला पण भूक लागल्ये :)
ती: मी आलेच दहा मिनिटात लायब्ररीत बुक्स रिटर्न करायच्येत..
तो: ठीक आहे मी थांबतो खालीच कॉरीडॉरमध्ये ओके?
ती: हं ठीक आहे.
***
खाऊन बरिस्तात कॉफी घ्यायची का?
ती: बरिस्तात कॉफी ? तूला नाही ना आवडत??
तो: नाही गं आवडत नाही असं काही नाही...
ती: मागे मी म्हणाले चल तर म्हणालास बोर होत फार...
तो: हं आता नाही होत!
ती: ...
तो: चल जाऊया
***
बरिस्तात मोठमोठ्या आवाजात गाणी लागली होती... आणि एकदम गाण चेंज झालं... तिच्या आवडीच सोचा ना था तल: अभी अभी मेरे दिल में खयाल आया है लागलं होत. तिचा मूड एकदम चेंज झाला.
बर्याच वेळ गप्पा मारल्या तीन तीन कॉफी रिचवून बाईसाहेब म्हणाल्या तू सकाळी मला एवढी स्पष्टीकरण का देत होतास?
तो: तुला माहिती नाही?
ती: मला कसं माहित असणार?
तो: खरच तुला माहित नाही?
ती: नाही!! सांगायच असेल तर सांग नाहीतर राहूदे..
तो: ओके सांगतो सांगतो... पण इथं नाही चल जरा चालूया
ती: चला आज तुम्हाला कॉफी प्यावीशी वाटली, आता चालावसं ही वाटतय काय झालय काय?
तो: ह्म्म्म्म नंतर एक लाँग ड्राईव्हही करूयात!
ती: ओह गॉड प्लीज टेल मी धिस इज नॉट अ ड्रीम!!
तो: ते सांगायला गॉड कशाला पाहिजे? मीच सांगतोय धिस इज नॉट अ ड्रीम!
ती: ओह व्हॉट अ डायलॉग!! नाटकाच्या रोलमध्ये घुसलास की काय?
तो: ... नाही
ती: हं चल चल पटकन तुझा मूड चेंज व्हायच्या आत
तो: चल माझा काय मूड वगैरे चेंज नाही होत हा
ती: हो का? बर बर परवा कोण गेलं होतं रे मूड नाहीये म्हणून?
तो: मीच गेलो होतो पण तू काय अगदी शब्दात पकडायच ठरवलच आहेस का मला?
ती: नाही ठरवलेलं नाहीये अन् ठरवून तरी काय उपयोग?
तो: हो का सांगतो थांब
ती: हाहाहा सांगच
***
चौपाटीवर भेळ खात बोलूया का?
ती: मला क्वालिटी वॉल्सच आईसक्रीम पण पाहिजे!!
तो: ह्म्म्म ओके खाऊया की :)
ती: आज सुरज कहॉसे उगा है?
तो: पूरबसे हमेशा की तरह हेहेहे
ती: चूक!! सुरज पुरबसे उगता नहीं क्यों की वो डुबता ही नही है
तो: हाहाहा खरय!
ती: आता बोलणार आहेस का?
तो: होय बोलतो ना...
***
तो: ह्या वर्कशॉपनंतर आपण ट्रेकला जायचय ना?
ती: हो जायचय!
इकडच्या तिकडच्या गप्पा पुरे आता...
हा तर काय बोलणार होतास तू? अरे आता भेळ झाली आईसक्रीम झालं बोलणार आहेस की नाही?
तो: तर मी काय म्हणत होतो की... कस सांगू
ती: कसही सांग रे
तो: अस कस कसही...
ती: ए बाबा सांगतोस का आता की मी जाऊ?
तो: ह्म्म्म अगं
ती: अरे पुढे खड्डा अहे जरा बघून चाल पडशील!
तो: तू है तो तेढी मेढी राहें उल्टी पुल्टी बातें सिधी लगती है तू है तो झुठे मुठे वादें दुश्मन के इरादें सच्चे लगते है जो दिल में तारे वारे दे जगा वोह तु ही है, वोह तु ही है...
ती: प्लीज!!! it happens only in Bollywood films!! & not in real life so grow up...
तो: छोटे छोटे कुछ पलों का दोस्ताना यें...
ती: oh please...
तो: जानें क्यों लोग प्यार करतें है
ती: प्यार?? love?? is the sugar quoted pill which is used by he businessman for the selling the products!
तो: में शायर तो नहीं...
ती: ह्म्म्म मग कशाला उगाच गळा फाडतोयस? गप्प बस ना...
तो: ह्म्म्म मेरी सोनी मेरी तमन्ना झूठ नहीं है मेरा प्यार.. दीवाने से हो गई गलती जाने दो यार I love you!!!
ती: "..."
तो: I love you!!!
ती: please stop it! लोक बघतायत.
तो: I love you! I love you!! I love you!!! I really do
ती: हे बोलायला इतका वेळ घेतलास तू?
तो: आत बोललोय ना? अगं मला वाटलं होत की... तू...
ती: बास! आता काहीही बोलू नकोस तू
तो: ओके
ती: " I love you"
तो: चल आता आणखी एक कॉफी घेऊया सेलीब्रेट करुया
ती: मला दोन!! :)
***
आणि ह्यावेळी गाणं लागलं होत:
दीवाने है दीवानोंको ना घर चाहिएं मुहब्बत भरी एक नजर चाहिएं... बिना प्यार के जिंदगी कुछ नहीं...
दीवाने है दीवानोंको ना घर चाहिएं मुहब्बत भरी एक नजर चाहिएं :)
आज काहीही करून सांगायचच तिला असंच काहीसं ठरवून तो कॉलेजसाठी म्हणून बाहेर पडला. रस्त्यात गाडी पंक्चर झाली... स्टेपनीही नव्हती... अन् त्यात त्याचा एक तास गेला! फोन करून कळवायच म्हणून खिशातून फोन काढला तर बॅटरी लो!! तरी त्याने एकदा ट्राय केला... तिचा फोन एन्गेज होता नेमकं ह्याच वेळेला हीचा फोन एन्गेज असं म्हणून वैतागून त्याने मेसेज टायपायला सुरूवात केली अन् तेवढ्यात त्याचा फोन बंद झाला...
कॉलेजमध्ये पोचला अन् समोरून प्रिन्सी. येताना दिसल्या... झालं आता अर्धा तास सुटका नाही असा विचार त्याच्या मनात आला. पण प्रिन्सींनी येत्या शनिवारच्या वर्कशॉपच्या तयारीबाबत जुजबी चौकशी केली आणि काही लागलं तर कळव असं म्हणून त्या निघून गेल्या... हुश्श करतो न करतो तोच ती समोर आली!!कुठे होतास? उशीर का झाला? वगैरे काहीही न विचारता ती सरळ निघून गेली...
आणि हा एक्स्प्लेन करत मागे गेला... अगं गाडी पंक्चर झाली होती स्टेपनीही नव्हती म्हणून उशीर झाला गं सॉरी!
ती: सॉरी?? व्हॉट फॉर?
तो: उशीर झाला ना म्हणून मी फोन ही ट्राय केला तुझा पण एन्गेज होता...
ती: बास! मी विचारलय का कारण? कशाला स्पष्टीकरण देतोयस? मी कोण लागते तुझी ही एवढी स्पष्टीकरण द्यायला?
तो: ...
ती: चल मी निघत्ये शनिवारच्या वर्कशॉपच्या मिटींगला जायचय मला!
तो: अगं पण...
ती: मला उशीर होतोय नंतर बोलूया!
***
संध्याकाळी घरी निघताना तो तिला विचारतो माझे गाडी गॅरेजमध्ये आहे मला घरी सोडशील?
ती: मला भूक लागल्ये खाऊगल्लीत जाऊ आणि मग सोडेन...
तो: ओके. चालेल मला पण भूक लागल्ये :)
ती: मी आलेच दहा मिनिटात लायब्ररीत बुक्स रिटर्न करायच्येत..
तो: ठीक आहे मी थांबतो खालीच कॉरीडॉरमध्ये ओके?
ती: हं ठीक आहे.
***
खाऊन बरिस्तात कॉफी घ्यायची का?
ती: बरिस्तात कॉफी ? तूला नाही ना आवडत??
तो: नाही गं आवडत नाही असं काही नाही...
ती: मागे मी म्हणाले चल तर म्हणालास बोर होत फार...
तो: हं आता नाही होत!
ती: ...
तो: चल जाऊया
***
बरिस्तात मोठमोठ्या आवाजात गाणी लागली होती... आणि एकदम गाण चेंज झालं... तिच्या आवडीच सोचा ना था तल: अभी अभी मेरे दिल में खयाल आया है लागलं होत. तिचा मूड एकदम चेंज झाला.
बर्याच वेळ गप्पा मारल्या तीन तीन कॉफी रिचवून बाईसाहेब म्हणाल्या तू सकाळी मला एवढी स्पष्टीकरण का देत होतास?
तो: तुला माहिती नाही?
ती: मला कसं माहित असणार?
तो: खरच तुला माहित नाही?
ती: नाही!! सांगायच असेल तर सांग नाहीतर राहूदे..
तो: ओके सांगतो सांगतो... पण इथं नाही चल जरा चालूया
ती: चला आज तुम्हाला कॉफी प्यावीशी वाटली, आता चालावसं ही वाटतय काय झालय काय?
तो: ह्म्म्म्म नंतर एक लाँग ड्राईव्हही करूयात!
ती: ओह गॉड प्लीज टेल मी धिस इज नॉट अ ड्रीम!!
तो: ते सांगायला गॉड कशाला पाहिजे? मीच सांगतोय धिस इज नॉट अ ड्रीम!
ती: ओह व्हॉट अ डायलॉग!! नाटकाच्या रोलमध्ये घुसलास की काय?
तो: ... नाही
ती: हं चल चल पटकन तुझा मूड चेंज व्हायच्या आत
तो: चल माझा काय मूड वगैरे चेंज नाही होत हा
ती: हो का? बर बर परवा कोण गेलं होतं रे मूड नाहीये म्हणून?
तो: मीच गेलो होतो पण तू काय अगदी शब्दात पकडायच ठरवलच आहेस का मला?
ती: नाही ठरवलेलं नाहीये अन् ठरवून तरी काय उपयोग?
तो: हो का सांगतो थांब
ती: हाहाहा सांगच
***
चौपाटीवर भेळ खात बोलूया का?
ती: मला क्वालिटी वॉल्सच आईसक्रीम पण पाहिजे!!
तो: ह्म्म्म ओके खाऊया की :)
ती: आज सुरज कहॉसे उगा है?
तो: पूरबसे हमेशा की तरह हेहेहे
ती: चूक!! सुरज पुरबसे उगता नहीं क्यों की वो डुबता ही नही है
तो: हाहाहा खरय!
ती: आता बोलणार आहेस का?
तो: होय बोलतो ना...
***
तो: ह्या वर्कशॉपनंतर आपण ट्रेकला जायचय ना?
ती: हो जायचय!
इकडच्या तिकडच्या गप्पा पुरे आता...
हा तर काय बोलणार होतास तू? अरे आता भेळ झाली आईसक्रीम झालं बोलणार आहेस की नाही?
तो: तर मी काय म्हणत होतो की... कस सांगू
ती: कसही सांग रे
तो: अस कस कसही...
ती: ए बाबा सांगतोस का आता की मी जाऊ?
तो: ह्म्म्म अगं
ती: अरे पुढे खड्डा अहे जरा बघून चाल पडशील!
तो: तू है तो तेढी मेढी राहें उल्टी पुल्टी बातें सिधी लगती है तू है तो झुठे मुठे वादें दुश्मन के इरादें सच्चे लगते है जो दिल में तारे वारे दे जगा वोह तु ही है, वोह तु ही है...
ती: प्लीज!!! it happens only in Bollywood films!! & not in real life so grow up...
तो: छोटे छोटे कुछ पलों का दोस्ताना यें...
ती: oh please...
तो: जानें क्यों लोग प्यार करतें है
ती: प्यार?? love?? is the sugar quoted pill which is used by he businessman for the selling the products!
तो: में शायर तो नहीं...
ती: ह्म्म्म मग कशाला उगाच गळा फाडतोयस? गप्प बस ना...
तो: ह्म्म्म मेरी सोनी मेरी तमन्ना झूठ नहीं है मेरा प्यार.. दीवाने से हो गई गलती जाने दो यार I love you!!!
ती: "..."
तो: I love you!!!
ती: please stop it! लोक बघतायत.
तो: I love you! I love you!! I love you!!! I really do
ती: हे बोलायला इतका वेळ घेतलास तू?
तो: आत बोललोय ना? अगं मला वाटलं होत की... तू...
ती: बास! आता काहीही बोलू नकोस तू
तो: ओके
ती: " I love you"
तो: चल आता आणखी एक कॉफी घेऊया सेलीब्रेट करुया
ती: मला दोन!! :)
***
आणि ह्यावेळी गाणं लागलं होत:
दीवाने है दीवानोंको ना घर चाहिएं मुहब्बत भरी एक नजर चाहिएं... बिना प्यार के जिंदगी कुछ नहीं...
दीवाने है दीवानोंको ना घर चाहिएं मुहब्बत भरी एक नजर चाहिएं :)
Wednesday, July 22, 2009
सर उठाके जियो!!! HDFC SL
Good ad. great song!!
सर उठाके जियो अफलातून अ‍ॅड, गाणं अन् कास्ट! आय होप तुम्ही बघितलेली आहे नसेल बघितली तर इथं बघालच!
सर उठाके जियो अफलातून अ‍ॅड, गाणं अन् कास्ट! आय होप तुम्ही बघितलेली आहे नसेल बघितली तर इथं बघालच!
Friday, July 10, 2009
लव्हगेम ४० - ०
२४ जून २००९.
डिस्केलमर्स >>>>
हे एका दमात लिहिलेलं आहे सो आवडलं नाही तर सोडून द्या ! (अर्थात आवडेल का? का आवडावं? साहित्यिक मूल्य वगैरे असं काहीही नसणार आहे यात.) आवडावसं काहीही नसेल ही कदाचित पण जो भी लिखा है दिल से लिखा है! सो आवडेल अशी आशा (मी बाळगून आहे).
लिहिलेल सारं खरच आहे असे मुळीच नाही म्हणणार पण सारेच कल्पनेतल आहे असंही नाही कसं आहे जे जे कल्पनेत येत असतना ते ते कधीनाकधी तरी कुठेनाकुठेना कुठेतरी घडलेल असतं अनुभवलेल असतं, घडलेल असत अथवा घडायचच असतं! :)
******************************
ए तर प्रेम म्हणजे नक्की काय?
तुला काय डेफिनेशन हव्ये का प्रेमाची?
नाही अगदी डिफाईन करायची गरज नाही पण नक्की काय असतं प्रेम म्हणजे?
म्हणजे माणूस प्रेमात पडतो असं का म्हणतात?
काय?
म्हणजे प्रेमात पडतो का?
कारण मोस्टली पडतात उभे राहत नाहीत म्हणून :)
पीजे!!
ओह्ह ओके थांब एक मिनिट!!
Love is an extremely powerful emotion; it can be irresistible and people are often bound to pursue their love interests. झाल का समाधान??
हॅ अरे ही तर विकी. वरून ढापलेली डेफिनेशन आहे.
आता डेफीनेशन सांगितली तरी प्रॉब्लेम...
अरे माणूस प्रेमात पडतो असं का म्हणतात? पडतो हे जरा ऑड वाटत!
ह्म्म्म बरं ऐक.. Snorkeling in a lagoon is more pleasing than seeing it from a glider....
हे पण ढापूगिरी करून सांगतोयस ना?
अगं ढापूगिरी काय अनुभव वेग वेगळा असतो. म्हणतात ना प्रेम म्हणजे प्रेम म्हणजे प्रेम असतं...
हाहाहा मला माहिती आहे ते!
मग मला विचारायच प्रयोजन काय?
एवीतेवी स्वत:च "ग्यान" पाजळत असतोस ना माझ्यापुढे एवढं साधं नाही का सांगता येत? सरळ कबुल कर ना नाही येत सांगता म्हणून..
हं कबुल नाही येत मला!
हाहा बरं मग मी सांगते तुला प्रेम म्हणजे काय असत ते ओके?
ओके बाई साहेब तुम्हीच सांगा आता
सांगते पण आधी माझ्या प्रश्नाच उत्तर दे नीट विचार करून
हं विचारा
तू कधी प्रेम केलयस का कुणावर?
हॅ!!! मी??? अगं मला वेळच कुठे आहे प्रेम करायला?
हेहेहे प्रेम काय वेळ पाहून करायच असतं का? आखून प्लॅन करून का कधी कुणी प्रेमात पडतं? आणि म्हणून तर म्हणतात माणूस प्रेमात पडतो. प्लॅन करून नाही बरं का कुणी प्रेमात पडत...
हं हो का? असेल असेल...
असेल नाही असच असतं.. सहवासाने प्रेम वाढतं.
पण ते कुणाच्याही सहवासात राहून वाढतं काय?
हाहाहा नाही आता मला सांग तू म्हणतोस की तू प्रेमात पडला नाहीस कारण तुला वेळ नाही. मग मला सांग आपला सहवास जास्त आहे पण तू काय माझ्या प्रेमात आहेस का?
...
...
ह्म्म्म बरं ठीके ऐक आता एक गोष्ट...
ओके सांग.
******************************
सालं प्रेम ... म्हणजे काय नक्की? ह्याचा पत्ताही नसताना ते प्रेमात पडले (आय डाऊट की ते दोघेही प्रेमात होते कारण तो डेफिनेटली प्रेमात होता पण तिच्याबद्दल नाही सांगता येणार आत्ता आणि तेंव्हाही कुठे सांगता येणार होत?) नुकतच कॉलेजमध्ये फेस्टिवल सीझन चालू होता आणि नाटक बसवायच होत व्हर्सिटी लेव्हलवर... आणि मग ओळख झाली त्यांची. तो हिरो होता नाटकातला आणि ती हिरॉईन... नाटकाची प्रॅक्टीस जोरदार चालू होती.
नाटकाच नाव काय रे?
लव्हगेम ४० - ०!!!
रात्री उशीरापर्यंत प्रॅक्टीस चालायची. आणि कसं काय माहित नाही पण तो फारच इनव्हॉल होत गेला भुमिका जगणं म्हणजे नक्की काय ते नाही माहिती पण तो ही भुमिका अतिशय समरसून करत होता (अर्थात त्याला कारणही तसंच होतं नाटकात प्रेम दाखवलं होत त्यांच्यादोघांच्यात आणि मे बी त्याला वाटत होतं की हेच रिअल लाईफ मध्येही चालू आहे. पण नाही तसं ते नव्हतचं कधी अर्थात त्याला हे शेवटपर्यंत जाणवलच नाही.) भुमिकेच्याबाबतीत दिग्दर्शक आणि इतर कास्टलाही तो एकदम परफेक्टच वाटतं होता. आणि त्याला ती परफेक्ट वाटत होती... डायलॉग म्हणताना, बोलताना, हसताना अगदी रडण्याच्या सीनमध्येही ती एकदम परफेक्ट होती. इतकी की त्या शेवटच्या सीनला त्याच्या डोळ्यातूनच पाणी आलं होतं अ‍ॅक्च्युली ती सोडून जाते त्याला असं काहीसा सीन होता तो...
आणि व्हर्सिटी लेव्हलवर नाटक स्पर्धा सुद्धा जिंकले सलग दोन वर्ष!
******************************
कॉलेजची टेनीस चँम्प होती ती दोघं! अन् ह्या वर्षी मिक्स डबल्स मध्ये ही पार्टीसिपेट करायच म्हणून दोघं एकत्र खेळणार अशी चर्चा होती...
अन् त्यांनी फायनल मिक्स डबल्स ही जिंकुन दिली पहिल्यांदाच कॉलेजला!!!
सलग पुढची दोन वर्ष ते दोघं एकत्र खेळले आणि ४ चँम्पियनशिप्स जिंकले एकत्र!
त्याचा मुळातच प्रेमाबिमावर विश्वास नव्हता! तो फार प्रॅक्टिकल होता नात्यांच्या बाबतीत.
अन् ती टिपीकल रोमँटिक!!
तर अश्या भेटीगाठी होत गेल्या सीसीडी, बरिस्ता अन् मग हळूहळू ट्रेक्स, एक्सप्रेसवेवर लाँगड्राईव्ह...
ह्म्म्म मग?
मग काय तिला जायच होत युकेत पुढं शिकायला आणि बाबांचा बिझनेस जॉईन करायचा होता.. तिनं जायच ठरवल!
आणि त्याला शिकवायच होतं खेड्यात जाऊन! स्वत:च धंदा सुरू करायचा होता.
म्हणून त्या दोघांनी ठरवल की स्वतःच्या महत्वकांक्षा पूर्ण करण्यासाठी दोघांनीही काही वेळ द्यावा अन् मग ठरवायच की पुढे काय करायच ते..
म्हणजे लग्न कधी करायच तेच ना?
हो बोलले नाहीत दोघं कधीही स्पष्ट पण दोघांच्याही मनात तेच होत..
बरं मग?
मग काय ती निघून गेली युकेत पुढच्या शिक्षणसाठी आणि मग २ वर्षांनी परत आली बिझनेस जॉईन करायचा म्हणून आणि अशी साधारण एक ५ वर्ष झाली तिचा बिझनेसचा व्याप प्रचंड होता
पण ह्या काळात एकदाही त्यांची भेट कशी नाही झाली?
नाही झाली फोन वरून बोलणं मात्र झालं
त्याने शाळेत शिकवलं ३ वर्ष आणि साईड बाय साईड गॅरेज ही चालूच होतं आणि आता त्याने गाडीच्या बॅटरीज अन् टायर्स बनवण्याच्या फॅक्टरीज काढल्या एकंदर धंदा जोरात सुरू होता...
ह्म्म्म मग
मग काय एकदा त्याला बोलावण आलं तिच्या लग्नाच! अन् तो गेला एक कलकत्ता सिल्क आणि छानसं गिफ्ट घेऊन!
आयला असं कसं काय?
आल असच! मे बी ह्यालाच म्हणतात लव्हगेम! She won 40 – 0!!
मग?
मग काय? संपली गोष्ट!
******************************
अरे पण ह्यात Happy ending कुठाय?
अगं प्रत्येक गोष्टीला Happy ending असायलाच पाहिजे का?
होच मुळी!! अगर Happy ending नहीं तो पिक्चर अभी बाकी है मेरे दोस्त!!
हाहाहा असं कोण म्हणतं?
शारूकखान!
नाही त्याला डायरेक्टर तश्या लाईन्स म्हणायला सांगतो पिक्चरमध्ये आणि रिअल लाईफ मध्ये डायलॉग्स नसतात आणि Happy ending पण!
******************************
"The opinions expressed herein are not necessarily those of my employer, not necessarily mine, and probably not necessary!!" :)
डिस्केलमर्स >>>>
हे एका दमात लिहिलेलं आहे सो आवडलं नाही तर सोडून द्या ! (अर्थात आवडेल का? का आवडावं? साहित्यिक मूल्य वगैरे असं काहीही नसणार आहे यात.) आवडावसं काहीही नसेल ही कदाचित पण जो भी लिखा है दिल से लिखा है! सो आवडेल अशी आशा (मी बाळगून आहे).
लिहिलेल सारं खरच आहे असे मुळीच नाही म्हणणार पण सारेच कल्पनेतल आहे असंही नाही कसं आहे जे जे कल्पनेत येत असतना ते ते कधीनाकधी तरी कुठेनाकुठेना कुठेतरी घडलेल असतं अनुभवलेल असतं, घडलेल असत अथवा घडायचच असतं! :)
******************************
ए तर प्रेम म्हणजे नक्की काय?
तुला काय डेफिनेशन हव्ये का प्रेमाची?
नाही अगदी डिफाईन करायची गरज नाही पण नक्की काय असतं प्रेम म्हणजे?
म्हणजे माणूस प्रेमात पडतो असं का म्हणतात?
काय?
म्हणजे प्रेमात पडतो का?
कारण मोस्टली पडतात उभे राहत नाहीत म्हणून :)
पीजे!!
ओह्ह ओके थांब एक मिनिट!!
Love is an extremely powerful emotion; it can be irresistible and people are often bound to pursue their love interests. झाल का समाधान??
हॅ अरे ही तर विकी. वरून ढापलेली डेफिनेशन आहे.
आता डेफीनेशन सांगितली तरी प्रॉब्लेम...
अरे माणूस प्रेमात पडतो असं का म्हणतात? पडतो हे जरा ऑड वाटत!
ह्म्म्म बरं ऐक.. Snorkeling in a lagoon is more pleasing than seeing it from a glider....
हे पण ढापूगिरी करून सांगतोयस ना?
अगं ढापूगिरी काय अनुभव वेग वेगळा असतो. म्हणतात ना प्रेम म्हणजे प्रेम म्हणजे प्रेम असतं...
हाहाहा मला माहिती आहे ते!
मग मला विचारायच प्रयोजन काय?
एवीतेवी स्वत:च "ग्यान" पाजळत असतोस ना माझ्यापुढे एवढं साधं नाही का सांगता येत? सरळ कबुल कर ना नाही येत सांगता म्हणून..
हं कबुल नाही येत मला!
हाहा बरं मग मी सांगते तुला प्रेम म्हणजे काय असत ते ओके?
ओके बाई साहेब तुम्हीच सांगा आता
सांगते पण आधी माझ्या प्रश्नाच उत्तर दे नीट विचार करून
हं विचारा
तू कधी प्रेम केलयस का कुणावर?
हॅ!!! मी??? अगं मला वेळच कुठे आहे प्रेम करायला?
हेहेहे प्रेम काय वेळ पाहून करायच असतं का? आखून प्लॅन करून का कधी कुणी प्रेमात पडतं? आणि म्हणून तर म्हणतात माणूस प्रेमात पडतो. प्लॅन करून नाही बरं का कुणी प्रेमात पडत...
हं हो का? असेल असेल...
असेल नाही असच असतं.. सहवासाने प्रेम वाढतं.
पण ते कुणाच्याही सहवासात राहून वाढतं काय?
हाहाहा नाही आता मला सांग तू म्हणतोस की तू प्रेमात पडला नाहीस कारण तुला वेळ नाही. मग मला सांग आपला सहवास जास्त आहे पण तू काय माझ्या प्रेमात आहेस का?
...
...
ह्म्म्म बरं ठीके ऐक आता एक गोष्ट...
ओके सांग.
******************************
सालं प्रेम ... म्हणजे काय नक्की? ह्याचा पत्ताही नसताना ते प्रेमात पडले (आय डाऊट की ते दोघेही प्रेमात होते कारण तो डेफिनेटली प्रेमात होता पण तिच्याबद्दल नाही सांगता येणार आत्ता आणि तेंव्हाही कुठे सांगता येणार होत?) नुकतच कॉलेजमध्ये फेस्टिवल सीझन चालू होता आणि नाटक बसवायच होत व्हर्सिटी लेव्हलवर... आणि मग ओळख झाली त्यांची. तो हिरो होता नाटकातला आणि ती हिरॉईन... नाटकाची प्रॅक्टीस जोरदार चालू होती.
नाटकाच नाव काय रे?
लव्हगेम ४० - ०!!!
रात्री उशीरापर्यंत प्रॅक्टीस चालायची. आणि कसं काय माहित नाही पण तो फारच इनव्हॉल होत गेला भुमिका जगणं म्हणजे नक्की काय ते नाही माहिती पण तो ही भुमिका अतिशय समरसून करत होता (अर्थात त्याला कारणही तसंच होतं नाटकात प्रेम दाखवलं होत त्यांच्यादोघांच्यात आणि मे बी त्याला वाटत होतं की हेच रिअल लाईफ मध्येही चालू आहे. पण नाही तसं ते नव्हतचं कधी अर्थात त्याला हे शेवटपर्यंत जाणवलच नाही.) भुमिकेच्याबाबतीत दिग्दर्शक आणि इतर कास्टलाही तो एकदम परफेक्टच वाटतं होता. आणि त्याला ती परफेक्ट वाटत होती... डायलॉग म्हणताना, बोलताना, हसताना अगदी रडण्याच्या सीनमध्येही ती एकदम परफेक्ट होती. इतकी की त्या शेवटच्या सीनला त्याच्या डोळ्यातूनच पाणी आलं होतं अ‍ॅक्च्युली ती सोडून जाते त्याला असं काहीसा सीन होता तो...
आणि व्हर्सिटी लेव्हलवर नाटक स्पर्धा सुद्धा जिंकले सलग दोन वर्ष!
******************************
कॉलेजची टेनीस चँम्प होती ती दोघं! अन् ह्या वर्षी मिक्स डबल्स मध्ये ही पार्टीसिपेट करायच म्हणून दोघं एकत्र खेळणार अशी चर्चा होती...
अन् त्यांनी फायनल मिक्स डबल्स ही जिंकुन दिली पहिल्यांदाच कॉलेजला!!!
सलग पुढची दोन वर्ष ते दोघं एकत्र खेळले आणि ४ चँम्पियनशिप्स जिंकले एकत्र!
त्याचा मुळातच प्रेमाबिमावर विश्वास नव्हता! तो फार प्रॅक्टिकल होता नात्यांच्या बाबतीत.
अन् ती टिपीकल रोमँटिक!!
तर अश्या भेटीगाठी होत गेल्या सीसीडी, बरिस्ता अन् मग हळूहळू ट्रेक्स, एक्सप्रेसवेवर लाँगड्राईव्ह...
ह्म्म्म मग?
मग काय तिला जायच होत युकेत पुढं शिकायला आणि बाबांचा बिझनेस जॉईन करायचा होता.. तिनं जायच ठरवल!
आणि त्याला शिकवायच होतं खेड्यात जाऊन! स्वत:च धंदा सुरू करायचा होता.
म्हणून त्या दोघांनी ठरवल की स्वतःच्या महत्वकांक्षा पूर्ण करण्यासाठी दोघांनीही काही वेळ द्यावा अन् मग ठरवायच की पुढे काय करायच ते..
म्हणजे लग्न कधी करायच तेच ना?
हो बोलले नाहीत दोघं कधीही स्पष्ट पण दोघांच्याही मनात तेच होत..
बरं मग?
मग काय ती निघून गेली युकेत पुढच्या शिक्षणसाठी आणि मग २ वर्षांनी परत आली बिझनेस जॉईन करायचा म्हणून आणि अशी साधारण एक ५ वर्ष झाली तिचा बिझनेसचा व्याप प्रचंड होता
पण ह्या काळात एकदाही त्यांची भेट कशी नाही झाली?
नाही झाली फोन वरून बोलणं मात्र झालं
त्याने शाळेत शिकवलं ३ वर्ष आणि साईड बाय साईड गॅरेज ही चालूच होतं आणि आता त्याने गाडीच्या बॅटरीज अन् टायर्स बनवण्याच्या फॅक्टरीज काढल्या एकंदर धंदा जोरात सुरू होता...
ह्म्म्म मग
मग काय एकदा त्याला बोलावण आलं तिच्या लग्नाच! अन् तो गेला एक कलकत्ता सिल्क आणि छानसं गिफ्ट घेऊन!
आयला असं कसं काय?
आल असच! मे बी ह्यालाच म्हणतात लव्हगेम! She won 40 – 0!!
मग?
मग काय? संपली गोष्ट!
******************************
अरे पण ह्यात Happy ending कुठाय?
अगं प्रत्येक गोष्टीला Happy ending असायलाच पाहिजे का?
होच मुळी!! अगर Happy ending नहीं तो पिक्चर अभी बाकी है मेरे दोस्त!!
हाहाहा असं कोण म्हणतं?
शारूकखान!
नाही त्याला डायरेक्टर तश्या लाईन्स म्हणायला सांगतो पिक्चरमध्ये आणि रिअल लाईफ मध्ये डायलॉग्स नसतात आणि Happy ending पण!
******************************
"The opinions expressed herein are not necessarily those of my employer, not necessarily mine, and probably not necessary!!" :)
Friday, June 26, 2009
माझी आऊ
माझी आऊ म्हणजे आई, मॉम, मॉम्सी काहीही... एक अजब रसायन! अर्थात प्रत्येक मुला/लीला तसं वाटत असतच. त्यात काही विशेष नाही (म्हणजे आहे खरतरं) पण आज हे लिहिण्याच काय कारण बुवा असा प्रश्न तुम्ही विचाराल तर खास कारण असं काहीही नाही माझ्या फार पुर्वीपासून मनात होत की मी ह्यावर एकदा कधीतरी लिहीन म्हणून तेच आज लिहितोय एवढचं!!
हां तर काय लिहायच? असा काही नियम वगैरे नाही फक्त काहीतरी मजेशीर अथवा अशी एखादी घटना गोष्ट की ज्याचा तुम्हे स्वप्नात सुद्धा विचार केलेला नसणारे की आपली आई असं वागेल किंवा अशी एखादी कृती जिचा तुम्हाला १००% आश्चर्यच वाटलय.
अर्थात ह्यात काहीही लिहिलेल चालणार आहे फक्त ते आईशी संबंधित असावं इतकीच माफक अपेक्षा.
हा खो खो एकावेळी कितीही जणांना द्या अन् निदान दोन तरी किस्से आपल्या आऊ बद्दल लिहाच :)
हां तर माझा एक किस्सा :-
हा तसा नवाच आहे हं आयपीएल चालू असतानाची गोष्ट आहे. मी आणि आऊ अर्थातच सच्चूच्यापाठीशी. कुठली मॅच चालू होती माहित नाही नेमकं त्याचवेळी आऊने एक प्रश्न विचारला: एक बॅट्समन ज्याम धुंवॉधार फलंदाजी करता है वो कौन? बराबर आन्सर दिया तो एक फ्रूट अ‍ॅन्ड नट ! आता हे मी कधीही बाप जन्मात इमॅजिन केल नव्हतं की माझी आऊ असं काही विचारेल कारण तो मक्ता माझ्या बाबांचा :)
तर झालं काय आम्हा कुणालाही उत्तर देता आलं नाही. तरी एक क्ल्यु आईने दिला की आत्ताच्या मॅच मध्ये तो खेळतोय! झालं आमच्या डोक्यातली चक्र फिरायला लागली पण काहीही केल्या उत्तर देता आलं नाही. आणि एकाच चान्समध्ये हे उत्तर द्यायच होतं. शेवटी हार मान्य करावीच लागली :(
विचारलं तसं शेवटी आईने ३ फ्रूट अ‍ॅन्ड नट घेतल्यावरच आऊने उत्तर दिलं आणि तो खेळाडू पूर्ण आयपीएल ज्याम चमकला तो म्हणजे आस्नोडकर.
[अर्थात आईने हे सांगाव हे विशेष! ]
आता दुसरा एक किस्सा शॉर्ट अ‍ॅन्ड स्वीट>
आता दुसरा एक किस्सा शॉर्ट अ‍ॅन्ड स्वीट>
आमच्या इथं कामाला येणार्या बाईला आई वेळोवेळी जमेल तशी मदत करते हे मला माहिती होतं पण परवा काय झालं तिला औषधोपचारासाठी काही पैश्याची गरज होती अन् शेजारपाजारचे इतर कुणी एवढी रक्कम द्यायला तयार नव्हते अर्थात बरोबरच आहे ते ती काही फार मामुली रक्कम नव्हती अन् दिलेला पैसा परत मिळेलच ह्याची ही हमी नव्हती (कारण आमच्या बाईला कॅन्सर झालाय अन् तो तिसर्‍या स्टेजवर पोहचलाय!) अन् तेंव्हाच मी आईला म्हटल की अगं कशाला तिला एवढा पैसा देत्येस रिटर्न्स अपेक्षित आहेत का? अन् बरच काही बोललो होतो...
वास्तविक पाहता पैसा आईचा तेंव्हा तिनं हा सारा विचार करूनच हा निर्णय घेतला असणार. आऊ काहीच बोलली नाही दोन क्षण थांबून म्हणाली अरे एवढं म्यानेजमेंट शिकलास तू पण त्याचा उपयोग काय?
मला पी एफ, ग्रॅच्युटी मिळतं ते सारं तिला मिळत का?? पेड/ प्रीव्हीलेज लीव्ह मिळते का?? नाही ना? अन् मग अश्या वेळी जेंव्हा तिला अत्यंत गरज आहे तेंव्हा मी मला पैसा परत कसा मिळेल ह्याचा विचार करणं कितपत योग्य आहे?
रिटर्न्स काय ह्याचा विचार करायला हे काय इन्व्हेस्टमेंट नाहीये तू समजतोस तसं.
ही आहे एक नात्यातली इन्व्हेस्टमेंट! प्रत्येक वेळी बुद्धीने, जे प्रॅक्टिकल वाटतं तसे निर्णय घ्यायचे नसतात हे जेंव्हा तुला उमजेल ना तेंव्हा ह्या शिक्षणाचा, डिग्रीचा खरा फायदा होईल.
अन् मी विचार केला तेंव्हा पटलं मला पण मग मी असं का बोललो ह्याच उत्तर नाहीये आज माझ्याकडे म्हणून हा लिखाण प्रपंच. हा धडा काही केल्या मी विसरणार नाही... बस्सं चुकलो मी हेच खरं
माझा खो कुणाला बरं...
जास्वंदी
सई
सई (केसकर)
शमा (संवादिनी)
प्रशांत
हां तर काय लिहायच? असा काही नियम वगैरे नाही फक्त काहीतरी मजेशीर अथवा अशी एखादी घटना गोष्ट की ज्याचा तुम्हे स्वप्नात सुद्धा विचार केलेला नसणारे की आपली आई असं वागेल किंवा अशी एखादी कृती जिचा तुम्हाला १००% आश्चर्यच वाटलय.
अर्थात ह्यात काहीही लिहिलेल चालणार आहे फक्त ते आईशी संबंधित असावं इतकीच माफक अपेक्षा.
हा खो खो एकावेळी कितीही जणांना द्या अन् निदान दोन तरी किस्से आपल्या आऊ बद्दल लिहाच :)
हां तर माझा एक किस्सा :-
हा तसा नवाच आहे हं आयपीएल चालू असतानाची गोष्ट आहे. मी आणि आऊ अर्थातच सच्चूच्यापाठीशी. कुठली मॅच चालू होती माहित नाही नेमकं त्याचवेळी आऊने एक प्रश्न विचारला: एक बॅट्समन ज्याम धुंवॉधार फलंदाजी करता है वो कौन? बराबर आन्सर दिया तो एक फ्रूट अ‍ॅन्ड नट ! आता हे मी कधीही बाप जन्मात इमॅजिन केल नव्हतं की माझी आऊ असं काही विचारेल कारण तो मक्ता माझ्या बाबांचा :)
तर झालं काय आम्हा कुणालाही उत्तर देता आलं नाही. तरी एक क्ल्यु आईने दिला की आत्ताच्या मॅच मध्ये तो खेळतोय! झालं आमच्या डोक्यातली चक्र फिरायला लागली पण काहीही केल्या उत्तर देता आलं नाही. आणि एकाच चान्समध्ये हे उत्तर द्यायच होतं. शेवटी हार मान्य करावीच लागली :(
विचारलं तसं शेवटी आईने ३ फ्रूट अ‍ॅन्ड नट घेतल्यावरच आऊने उत्तर दिलं आणि तो खेळाडू पूर्ण आयपीएल ज्याम चमकला तो म्हणजे आस्नोडकर.
[अर्थात आईने हे सांगाव हे विशेष! ]
आता दुसरा एक किस्सा शॉर्ट अ‍ॅन्ड स्वीट>
आता दुसरा एक किस्सा शॉर्ट अ‍ॅन्ड स्वीट>
आमच्या इथं कामाला येणार्या बाईला आई वेळोवेळी जमेल तशी मदत करते हे मला माहिती होतं पण परवा काय झालं तिला औषधोपचारासाठी काही पैश्याची गरज होती अन् शेजारपाजारचे इतर कुणी एवढी रक्कम द्यायला तयार नव्हते अर्थात बरोबरच आहे ते ती काही फार मामुली रक्कम नव्हती अन् दिलेला पैसा परत मिळेलच ह्याची ही हमी नव्हती (कारण आमच्या बाईला कॅन्सर झालाय अन् तो तिसर्‍या स्टेजवर पोहचलाय!) अन् तेंव्हाच मी आईला म्हटल की अगं कशाला तिला एवढा पैसा देत्येस रिटर्न्स अपेक्षित आहेत का? अन् बरच काही बोललो होतो...
वास्तविक पाहता पैसा आईचा तेंव्हा तिनं हा सारा विचार करूनच हा निर्णय घेतला असणार. आऊ काहीच बोलली नाही दोन क्षण थांबून म्हणाली अरे एवढं म्यानेजमेंट शिकलास तू पण त्याचा उपयोग काय?
मला पी एफ, ग्रॅच्युटी मिळतं ते सारं तिला मिळत का?? पेड/ प्रीव्हीलेज लीव्ह मिळते का?? नाही ना? अन् मग अश्या वेळी जेंव्हा तिला अत्यंत गरज आहे तेंव्हा मी मला पैसा परत कसा मिळेल ह्याचा विचार करणं कितपत योग्य आहे?
रिटर्न्स काय ह्याचा विचार करायला हे काय इन्व्हेस्टमेंट नाहीये तू समजतोस तसं.
ही आहे एक नात्यातली इन्व्हेस्टमेंट! प्रत्येक वेळी बुद्धीने, जे प्रॅक्टिकल वाटतं तसे निर्णय घ्यायचे नसतात हे जेंव्हा तुला उमजेल ना तेंव्हा ह्या शिक्षणाचा, डिग्रीचा खरा फायदा होईल.
अन् मी विचार केला तेंव्हा पटलं मला पण मग मी असं का बोललो ह्याच उत्तर नाहीये आज माझ्याकडे म्हणून हा लिखाण प्रपंच. हा धडा काही केल्या मी विसरणार नाही... बस्सं चुकलो मी हेच खरं
माझा खो कुणाला बरं...
जास्वंदी
सई
सई (केसकर)
शमा (संवादिनी)
प्रशांत
Friday, June 5, 2009
Tanha!
Do listen wonderful song one of the best weekly soap! :) I loved milind soman & sandali sinha yes sandali from Tum Bin!!! :)
TANHA>> STAR+>> TITLE SONG
This is a title song for a serial called Tanha. ...star plus pe shayad aati thi.....gulzarjee ke lyrics the......lyrics kuch dil ko chu jaate hain.....hope aap sabko accha lagega.....
Dekhiye to lagta hai,
zindagi ki raahon mein,
ek bheed chalti hai.
sochiye to lagta hai,
bheed mein hain sab tanha.
jitne bhi yeh rishte hain,
kaanch ke khilone hain,
pal mein toot sakte hain..
ek pal mein ho jaaye,
koi jaane kab tanha.
dekhiye to lagta hai,
jaise yeh jo duniya hai,
kitni rangeen mehfil hai,
sochiye to lagta hai,
kitna gam hai duniya mein,
kitna zakhmi har dil hai..
woh jo muskuraate the,
jo kisi ko khwaabon mein,
apne pass paate the..
unki neend tooti hai..
aur hain woh ab tanha.
dekhiye toh lagta hai
zindagi ki raahon mein
ek bheed chalti hai
sochiye toh lagta hai
bheed mein hain sab tanha
I'm not writing in devnagree coz I can not! I feel too poignant whenever i listen to this... :(
Thursday, May 21, 2009
ख्वाहिशों के बिना जिंदगी क्या? करो ज्यादा का इरादा! Max Newyork Life Insurance
>>>
आणखी एक उत्तम जाहिरात! सुंदर कास्ट!! आणि अप्रतिम जिंगल!!! एकुण ८ जण.
ह्या गाण्याचे शब्द आहेतः
नजर को क्या चाहिये ख्वाब थोडे ज्यादा अरे ख्वाब को क्या चाहिये रंग थोडे ज्यादा
कर ले दिल ज्यादा का इरादा
कर ले दिल ज्यादा का इरादा
है है है चांद मेरे पास है सुरज तो ला दों जरा
नजर को क्या चाहिये ख्वाब थोडे ज्यादा
"ख्वाहिशों के बिना जिंदगी क्या? MAX NEWYORK LIFE INSURANCE करो ज्यादा का इरादा!"
कस काय घडलय ते आता पाहू: [एकुण ८ जण आहेत ह्या जाहिरातीत मुख्य पात्र ५]
(१) एक तरूण मुलगा मोठी मोठी झुलप असलेला रस्ता ओलांडत असतो अन् तिथे तो एक पॉवरफूल बाईक बघतो>> अन् मनात विचार की काश मेरे पास भी ऐसी ही... सिग्नल संपतो (२)तो बाईकवरचा माणूस जात असताना विरूद्ध दिशेनं येणार्या बाईकवर (३,४)एक कपल असतं आता हा त्या बाईकवर मागे बसलेल्या मुलीकडे बघत असतो अन् मनात विचार की काश मेरे पीछली सीट पर भी... आता ती बाईकवर बसलेली मुलगी रस्त्याच्या कडेने जाणार्या (५,६,७)दोन सॉलिड्ड गोंडस मुलांच्या आईकडे पाहात असते अन् मनात विचार की काश मेरे भी...>> आता ती आई एका शॉपिंग मॉल मधे एक अतिशय सुंदरसा नेकलेस बघत असताना.. अन् मनात विचार की काश मेरे पास भी ऐसा...>> नेमक्या त्याच वेळेला तो नेकलेस त्या दुकानातला माणूस(८) एका पॉश सुटातल्या फोनवर बोलत असलेल्या टकलू माणसाला देतो. आणि मग त्याच्या मर्सिडिझचा दरवाजा दुकानातला माणूस त्याच्यासाठी उघडतो! अन् तो मर्सिडिझमध्ये बसलेला माणूस आपल्या सिरिज मधल्या पहिल्या तरूण मोठी मोठी झुलप असलेल्या मुलाकडे पाहात आपल्या डोक्यावरून हात फिरवतो...>>
आणि जाहिरातीतला शेवटचा पंच येतो निवेदक म्हणतो:
ख्वाहिशों के बिना जिंदगी क्या? MAX NEWYORK LIFE INSURANCE करो ज्यादा का इरादा!
ही जाहिरात मी कित्तीतरी वेळेला बघितली फारच आवडली म्युझिक आणि गाणं हे केवळ अप्रतिम आहे. तरीही जाहिरात पाहात असताना काही फोलपणा जाणवतो सर्वप्रथम जो तरूण मुलगा रस्ता ओलांडत बाईक बघताना दाखवलाय ना, त्या बाईकवर किंवा शेजारच्या गाडीवर नंबरप्लेट नाहीये!
सर्वसाधारणपणे आपण इकॉनॉमिक्समध्ये शिकलोय की:
"Wants are unlimited resources to satisfy wants are limited" आणखी सोप्या शब्दात सांगायच म्हटल तर
"Wants are never ending! Once you satisfy your one want another one occurs!!"
& as a result this cycle goes on endlessly.
ह्या सिद्धांताला तडा नाही जाऊ शकत!
आणि नेमकं ह्यालाच तडा ही जाहिरात देते आहे:
"MNYL's philosophy of 'Karo Zyaada ka Iraada' is a salute to all those who happily challenge status quo and push the boundaries in the search and in the creation of a bigger, brighter tomorrow.
The dream of a larger good is no longer confined to a limited few. MNYL intends to awaken today's India to re-look at itself, its realities and the possibilities and new ways to progress through its new business philosophy. 'Karo Zyaada ka Iraada' appears at a time when we as a people have realized that we'd be happier if we could articulate and then live our ambitions."
जाहिरात आवडली छानच आहे पण किती परिणामकारक ठरते ती माहित नाही!
अन् मनात प्रश्न उरतो की आपल्या गरजा, ख्वाब काहीही म्हणा त्या कधी संपतच नाहीत? आणि जर त्या संपत नाहीत तर आपण आपलं पूर्ण आयुष्य त्या गरजा पूर्ण करण्यात घालवतो जेणेकरून आपण सुखी होऊ पण खरा प्रश्न आहे की नक्की आपण कधी सुखी होतो?? किती गरजा पूर्ण झाल्या की आपण खरे खरे सुखी होतो? ह्याचा काही मापदंड आहे?
Wednesday, May 20, 2009
कुछ बोले बिन... अब सिर्फ स्टाईल बोलेगा
सुंदर जाहिरात, सुंदर जिंगल, सुंदर मुलगी!!! बास गाडीच्या बाबतीत सुंदर / अथवा चांगली म्हणणे शक्य नाही ;) कारण हिरो होंडा नावावरच गाड्या खपवते गाडीत दम नसतोच मुळी. मी विचार करतोय की हिच जर का जाहिरात महिंद्रा च्या जीपची असती तर थोडीशी वेगळी असती म्हणजे गाडीत/स्कुटीवर एक कपल.. आणि मागून बाईक्स वरून रोड साईड रोमिओ ह्या कपलला किंवा ह्या एकट्या मुलीला त्रास देतात तेवढ्यात जीप मधून हिरो उतरतो आणि हिरॉईनला ह्या रो.रोंच्या त्रासातून वाचवतो वगैरे वगैरे... बास ह्यापेक्षा वेगळ काहीही नसेल आणि शेवटी हे सगळ त्या गाडीमुळे झालं असा फील देत आपल्या प्रॉडक्टचा फायदा कसा होतो हे प्रेक्षकाच्या मनावर बिंबवण... असो जाहिरात छान आहे अन् जिंगलही सो ते टाकतोय इथं आणि पुढच्या वेळी आणखी एक जाहिरात घेऊन येतोय.
कुछ बोले बिन कहें सुने मेरे यार है जिंदगी
कुछ बोले बिन जो सब कुछ कहें अंदाज है जिंदगी
कुछ बोले बिन कहें सुने मेरे यार है जिंदगी
कुछ बोले बिन जो सब कुछ कहें अंदाज है जिंदगी
ओ हो हो हो ओ हो हो हो ओ हो हो हो ओ हो हो हो ओ हो हो हो ओ हो हो हो
कुछ बोले बिन कहे सुने मेरे यार है जिंदगी
जो सब कुछ कहें अंदाज है जिंदगी...
अरे हो आणि ही जी मुलगी आहे ना तिला स्प्लिट्सव्हिला मधून बहेर काढल होत म्हणे तिच नाव आहे हूरझान पारसी!!
Wednesday, March 25, 2009
मुलीच हुशार असतात अन् मुलं डम्ब
kuldeep1312 | 25 मार्च, 2009 - 12:01
सुप्र. मंडळी,
पा शा मो ऑ.> गेले काही दिवस मी समजून चालत होतो की मुली डम्ब असतात अन् मुलं हुशार! (वयोगटाची अट नाही!) पण आता कळून चुकलय की अस नसत मुलीच हुशार असतात अन् मुलं डम्ब, माठ असतात! <पा शा मो ऑफ
अन् ह्यावर तोडगा शोधण्यासाठी मी लगेच गायबतो आहे
*********************
"जसं शब्द हे शस्त्र आहे ते जपून वापरावे तसच अनुल्लेख हे ही शस्त्र आहे आणि ते जास्त परिणामकारक आहे"
• संपादन
limbutimbu | 25 मार्च, 2009 - 12:05
>>>> ह्यावर तोडगा शोधण्यासाठी मी लगेच गायबतो आहे
कुलदिप्या, माठ्या , यावर तोडगा शोधण्यासाठी, तू गायब होऊन चालणार नाही, उलट तू ठामपणे "उभा राहिला पाहिजेस"
...;
*** कबुतरे हवेत सोडून शान्ती पसरते यावर माझा विश्वास नाही! ***
kuldeep1312 | 25 मार्च, 2009 - 12:19
लिंबूदा अहो मी "केंव्हापासूनचा उभा" आहे पण काय उपयोग? आपलेच लोक (म्हणजे स्वजातिय म्हणजे आपल स्वलिंगीय ह्याला दुसरा शब्द काय आहे ) अडथळे आणतात काय बोलाणार? >> काही बोलायाचे आहे....
*********************
"जसं शब्द हे शस्त्र आहे ते जपून वापरावे तसच अनुल्लेख हे ही शस्त्र आहे आणि ते जास्त परिणामकारक आहे"
• संपादन
gajanandesai | 25 मार्च, 2009 - 12:21
कुलदीप, तुझी स्वाक्षरी ही तुझ्या कोणत्या शोधनिबंधाच्या प्रबंधाचा सारांश आहे बरे?
psg | 25 मार्च, 2009 - 12:22
अरे, 'गायबतो आहे' सांगून २० मिनिटात आलास होय परत
चांगलं गंडवतोस हां!
-----------------------------------
Its all in your mind!
SAJIRA | 25 मार्च, 2009 - 12:27 नवीन
शोधनिबंधाच्या प्रबंधाचा सारांश >>>
माबोवर दोन दिवसांत कळते ते. हो की नाही कुल्दीप्या? ते डंब, माठ अन हुशार कुठून शोधलंस, ते विचारायला पाहिजे त्याला.
(बघ, मी नाही ना केला तुझा अनूल्लेख कुल्दीपका? )
बदाबदा फोटू येऊन प्रसिध्दी झाल्यामूळे झक्कीबोवांना अचानक सिलेब्रेटी झाल्यागत वाटत असावे. त्यामूळे हा मुहूर्त साधून काय वाट्टेल ते बडबडून घेत असावेत ते.
काय उपाय करू या आता? थांबा, संध्याकाळपर्यंत करतो काहीतरी.
नमस्कार गडकरी.
kandapohe | 25 मार्च, 2009 - 12:29 नवीन
कपाळावर हात मारणारी बाहुली>>>
मोदक देतानाची बाहुली.
कुलदिप्या, माठ्या >>>
gajanandesai | 25 मार्च, 2009 - 12:30 नवीन
साजिरा, 'काय वाट्टेल ते बडबडून' घ्यायला ते मुहूर्त शोधत बसत नाहीत.
kuldeep1312 | 25 मार्च, 2009 - 12:35 नवीन
@ जी. डी.
तुझी स्वाक्षरी ही तुझ्या कोणत्या शोधनिबंधाच्या >> कसला डोंबलाचा शोधनिबंध आणि प्रबंधाचा सारांश
अहो mba campus ला आलेले चांगले (चांगले ह्यासाठी की हे आत्ताच लवकर कळल अन् वाईट ह्यासाठी की पुढे ही असच होणार आहे ह्याची खात्री पटली)वाईट अनुभवांचा हा परिपाक आहे हा! ह्यावर जो कोणी महामुर्ख शोधनिबंधाच्या प्रबंधाचा सारांश लिहिल त्याला आयुष्यात कधीच पी. एच. डी मिळणार नाही पण जर ती मुलगी असेल तर रेकॉर्ड टाईममध्ये तिला डिग्री प्राप्त होईल!
@ पूनम
चांगलं गंडवतोस हां!>> आयला खरच नको का येऊ मी? इथेही??? म्हणजे जाएं तो जाएं कहाँ अस म्हणत फिराव लागेल मला एवढ निर्दयी कस होता येत तुला?
*********************
"जसं शब्द हे शस्त्र आहे ते जपून वापरावे तसच अनुल्लेख हे ही शस्त्र आहे आणि ते जास्त परिणामकारक आहे"
*****************************************************************************
हा वरचा मायबोलीवरचा आजचा संवाद! :)
तर मंडळी,
मुली डम्ब असतात अन् मुलं हुशार! (वयोगटाची अट नाही!) पण आता कळून चुकलय की अस नसत! मुलीच हुशार असतात अन् मुलं डम्ब, माठ असतात! हा मी मांडलेला हायपोथिसस सप्रमाण सिद्ध झालाय कसा काय हे आता पुढच्या पोस्टमध्ये!
जास्वंदीचा ब्लॉग वाचून आय मीन ऐकून मी इतका इम्प्रेस झालोय की ह्याच (नावात काय आहे? ) मुलीला माझाही गाण्यांचा ब्लॉग काढायच काम बहाल करावं अस माझ्या मनात आलय. आता मुळातच माझा ब्लॉग काढण्याच काम आऊटसोर्स का करायच असला प्रश्न पडता कामा नये आणि जर पडलाच तर कारणं देतोय आधीच:
१)माझ्या अंगात ठासून भरलेला आळशीपणा हे एक सर्वात महत्वाच कारण.
२)"डेलीगेशन ऑफ वर्क" वर माझा असलेला विश्वास.
३)"योग्य व्यक्ती योग्य कामावर"
४)"नुसताच आवडीच्या गाण्यांचा ब्लॉग काढला आणि काय बोलाव असा विचार करत बसलो तर दोन शक्यता निर्माण होतातः
अ] मी काहीही न बोलता संपूर्ण गाणं ऐकत राहीन अगदी तल्लीन होऊन
ब] मी अखंड बडबड करीन आणि शेवटी गाणं काय तुम्हाला ऐकायला मिळणार नाहीच.
तर ह्या दोन्ही शक्यता ध्यानात घेऊन शिकाऊ लोकांना काम देण्यातच अस्मादिक धन्यता मानतील.
हां तर ब्लॉगच नाव असेल: "मेरीभी कहानी गानोंकी जुबानी! [संपूर्णतः ढापलेल! ;) धन्स जास्वंदी :) ]
पहिल गाण असेल: "व्हेन यु लव्ह समवन" ब्रायन अडम्स (adams!!! can't write in marathi)
ciao.
सुप्र. मंडळी,
पा शा मो ऑ.> गेले काही दिवस मी समजून चालत होतो की मुली डम्ब असतात अन् मुलं हुशार! (वयोगटाची अट नाही!) पण आता कळून चुकलय की अस नसत मुलीच हुशार असतात अन् मुलं डम्ब, माठ असतात! <पा शा मो ऑफ
अन् ह्यावर तोडगा शोधण्यासाठी मी लगेच गायबतो आहे
*********************
"जसं शब्द हे शस्त्र आहे ते जपून वापरावे तसच अनुल्लेख हे ही शस्त्र आहे आणि ते जास्त परिणामकारक आहे"
• संपादन
limbutimbu | 25 मार्च, 2009 - 12:05
>>>> ह्यावर तोडगा शोधण्यासाठी मी लगेच गायबतो आहे
कुलदिप्या, माठ्या , यावर तोडगा शोधण्यासाठी, तू गायब होऊन चालणार नाही, उलट तू ठामपणे "उभा राहिला पाहिजेस"
...;
*** कबुतरे हवेत सोडून शान्ती पसरते यावर माझा विश्वास नाही! ***
kuldeep1312 | 25 मार्च, 2009 - 12:19
लिंबूदा अहो मी "केंव्हापासूनचा उभा" आहे पण काय उपयोग? आपलेच लोक (म्हणजे स्वजातिय म्हणजे आपल स्वलिंगीय ह्याला दुसरा शब्द काय आहे ) अडथळे आणतात काय बोलाणार? >> काही बोलायाचे आहे....
*********************
"जसं शब्द हे शस्त्र आहे ते जपून वापरावे तसच अनुल्लेख हे ही शस्त्र आहे आणि ते जास्त परिणामकारक आहे"
• संपादन
gajanandesai | 25 मार्च, 2009 - 12:21
कुलदीप, तुझी स्वाक्षरी ही तुझ्या कोणत्या शोधनिबंधाच्या प्रबंधाचा सारांश आहे बरे?
psg | 25 मार्च, 2009 - 12:22
अरे, 'गायबतो आहे' सांगून २० मिनिटात आलास होय परत
चांगलं गंडवतोस हां!
-----------------------------------
Its all in your mind!
SAJIRA | 25 मार्च, 2009 - 12:27 नवीन
शोधनिबंधाच्या प्रबंधाचा सारांश >>>
माबोवर दोन दिवसांत कळते ते. हो की नाही कुल्दीप्या? ते डंब, माठ अन हुशार कुठून शोधलंस, ते विचारायला पाहिजे त्याला.
(बघ, मी नाही ना केला तुझा अनूल्लेख कुल्दीपका? )
बदाबदा फोटू येऊन प्रसिध्दी झाल्यामूळे झक्कीबोवांना अचानक सिलेब्रेटी झाल्यागत वाटत असावे. त्यामूळे हा मुहूर्त साधून काय वाट्टेल ते बडबडून घेत असावेत ते.
काय उपाय करू या आता? थांबा, संध्याकाळपर्यंत करतो काहीतरी.
नमस्कार गडकरी.
kandapohe | 25 मार्च, 2009 - 12:29 नवीन
कपाळावर हात मारणारी बाहुली>>>
मोदक देतानाची बाहुली.
कुलदिप्या, माठ्या >>>
gajanandesai | 25 मार्च, 2009 - 12:30 नवीन
साजिरा, 'काय वाट्टेल ते बडबडून' घ्यायला ते मुहूर्त शोधत बसत नाहीत.
kuldeep1312 | 25 मार्च, 2009 - 12:35 नवीन
@ जी. डी.
तुझी स्वाक्षरी ही तुझ्या कोणत्या शोधनिबंधाच्या >> कसला डोंबलाचा शोधनिबंध आणि प्रबंधाचा सारांश
अहो mba campus ला आलेले चांगले (चांगले ह्यासाठी की हे आत्ताच लवकर कळल अन् वाईट ह्यासाठी की पुढे ही असच होणार आहे ह्याची खात्री पटली)वाईट अनुभवांचा हा परिपाक आहे हा! ह्यावर जो कोणी महामुर्ख शोधनिबंधाच्या प्रबंधाचा सारांश लिहिल त्याला आयुष्यात कधीच पी. एच. डी मिळणार नाही पण जर ती मुलगी असेल तर रेकॉर्ड टाईममध्ये तिला डिग्री प्राप्त होईल!
@ पूनम
चांगलं गंडवतोस हां!>> आयला खरच नको का येऊ मी? इथेही??? म्हणजे जाएं तो जाएं कहाँ अस म्हणत फिराव लागेल मला एवढ निर्दयी कस होता येत तुला?
*********************
"जसं शब्द हे शस्त्र आहे ते जपून वापरावे तसच अनुल्लेख हे ही शस्त्र आहे आणि ते जास्त परिणामकारक आहे"
*****************************************************************************
हा वरचा मायबोलीवरचा आजचा संवाद! :)
तर मंडळी,
मुली डम्ब असतात अन् मुलं हुशार! (वयोगटाची अट नाही!) पण आता कळून चुकलय की अस नसत! मुलीच हुशार असतात अन् मुलं डम्ब, माठ असतात! हा मी मांडलेला हायपोथिसस सप्रमाण सिद्ध झालाय कसा काय हे आता पुढच्या पोस्टमध्ये!
जास्वंदीचा ब्लॉग वाचून आय मीन ऐकून मी इतका इम्प्रेस झालोय की ह्याच (नावात काय आहे? ) मुलीला माझाही गाण्यांचा ब्लॉग काढायच काम बहाल करावं अस माझ्या मनात आलय. आता मुळातच माझा ब्लॉग काढण्याच काम आऊटसोर्स का करायच असला प्रश्न पडता कामा नये आणि जर पडलाच तर कारणं देतोय आधीच:
१)माझ्या अंगात ठासून भरलेला आळशीपणा हे एक सर्वात महत्वाच कारण.
२)"डेलीगेशन ऑफ वर्क" वर माझा असलेला विश्वास.
३)"योग्य व्यक्ती योग्य कामावर"
४)"नुसताच आवडीच्या गाण्यांचा ब्लॉग काढला आणि काय बोलाव असा विचार करत बसलो तर दोन शक्यता निर्माण होतातः
अ] मी काहीही न बोलता संपूर्ण गाणं ऐकत राहीन अगदी तल्लीन होऊन
ब] मी अखंड बडबड करीन आणि शेवटी गाणं काय तुम्हाला ऐकायला मिळणार नाहीच.
तर ह्या दोन्ही शक्यता ध्यानात घेऊन शिकाऊ लोकांना काम देण्यातच अस्मादिक धन्यता मानतील.
हां तर ब्लॉगच नाव असेल: "मेरीभी कहानी गानोंकी जुबानी! [संपूर्णतः ढापलेल! ;) धन्स जास्वंदी :) ]
पहिल गाण असेल: "व्हेन यु लव्ह समवन" ब्रायन अडम्स (adams!!! can't write in marathi)
ciao.
Tuesday, March 3, 2009
माझे नसते उपद्व्याप>>
माझे नसते उपद्व्याप>>
विकांताचा पहिला दिवस: शनिवार २८/०२/२००९ वेळ निवांत सकाळ १०:०० वा.
[सकाळी (भल्या पहाटे ७:०० वा.) आई नं ऑफीसला जाताना सांगितल होत की आज कामाला बाई येणार नाही तेंव्हा कपडे कमी टाक! आणि अस्मादिक नेमके त्याच वेळेला कसल्या तंद्रीत होते कुणास ठाऊक?] "अमृततुल्य चहाचे" केवळ दोन प्याले (म्हणजे मग!!) रिचवून आम्ही नेमके त्याच दिवशी अंगात व्यवस्थित मुरलेला आळशीपणा झटकून कामास लागलो होतो अन् (कधी नव्हे ते काम करतो हा आरोप खोटा ठरवणार असा दृढ निश्चय करून) झटपट कामं (गाडी धुणं अवघ्या १५ मिनिटात!) उरकताना वापरलेले डस्टर अन् इतर कव्हर्स वगैरे व्यवस्थित सर्फ एक्सेलचे फक्त २ मोठे चमचे वापरून छान बुडवून काढले. तिथे असलेला कपड्यांचा ढीग पाहून मनाशी विचार केला की आज आई अन् बाईंना चकीत करूया. मग काय अतिशय उत्साहात ते सारे कपडे दोन बालद्या/ड्या (?) पाण्यात मुबलक प्रमाणात साबणाचा फेस करून बुडवले ( मनाशी विचार हाच की आज संध्याकाळी आईला मी सांगू शकीन की रोज प्रमाणेच आजही (विकांत हा माझ्या लोळण्याचा/ वाचण्याचा अन् केवळ भटकण्याचा हक्काचा दिवस!) मी हे काम केलेल आहे!
वेळ १२:०० वा.
मिसळ खाऊन स्वारी घरी परतली अन् परत एकदा "चा" तल्लफ आल्याने तडक स्वयपाक घरात शिरली चहाच भांड काही के ल्या मिळेना तेंव्हा कॉफीच भांड काढून चा ची तहान कॉफीवर भागवली. तेंव्हाच एक गोष्ट माझ्या ध्यानात आली की शनिवारी फारच लवकर म्हणजे साधारण ८:३०वा काम करायला येणारी बाई आज १२:३० झाले तरीही आलेली नाही! पण ट्युब लवकर पेटली नाही त्यांच्या घरी फोन केला तो कोणी उचलेना मग विचार केला की कोणाकडे तरी कामाला गेली असेल येईल तासाभरात!
तेवढ्यात फोन वाजला: पलीकडून नेहमीप्रमाणे हुकुम "दिल्ली ६" ची तिकीट काढली आहेत २:०० पर्यंत घरी ये एकत्रच जाऊ.
मी: ओ. के. मी आलोच जेवायच काय? मला फार भूक नाहीये पण खाईन थोडसं
ती(मैत्रीण): अरे मग आत्ताच ये ना घरी मी ना आज उंधीयो बनवायचा प्रयत्न केला आहे टेस्ट कर!
मी: [मनात अरे देवा कुठुन जेवायचा विषय काढला आता माझ्यावर प्रयोग ]
प्रकट अगं नको खरच नको अजून आमची कामवाली बाई ही आलेली नाही शिवाय आईचा फोन येणार आहे दुपारी (हे मात्र साफ खोटं)
ती: अरे किल्ली शेजारी ठेव नं अन् आई काय मोबाईलवरही फोन करेल आता बाकी काही कारण न सांगता ताबडतोब इकडे ये!
मी: उम्म्म.... **** अगं पण......*****
ती: तू फक्त एवढच सांग येतोयस की नाही?
मी: (दुसरा काहीही पर्याय नसल्याने) आलोच १० मिनिटात
वेळ१:३० वा. मैत्रिणीच घर:
मी: उंधियो नामक पदार्थ घशाखाली ढकलत आणि त्या पदार्थाची कृती ऐकत बसलो होतो
ती: अरे घे नं अजून खूप आहे!
मी: अगं आई बाबांना ठेव त्यांनाही आवडेल (कदाचित)
ती: अरे ते कालच गेलेत पुण्यात आता हे सगळ मी, तू, अन् अजुन ४/५ जणांसाठीच!
मी: व्वा खरच ( मनात बोंबला!!! आता हे सार पर्यायाने मला एकट्यालाच खायला लागणार तर )
वेळ २:००
परत एकदा अमृततुल्य चा चे घोट रिचवत एक एक करत आम्ही सारे फायनली निघालो!
थिएटरात: २:२०
आज पर्यंत कधीही कुठल्याही पिक्चरला सुरवातीची किमान २० मिनीट आम्ही चुकवली नाहीत असं कधीही झालेल नाहीये!! अन् आज मात्र फक्त त्या भिकारड्या
अभिषेकला बघण्यासाठी माझ्या गृप मधल्या ४ मुली पागल झाल्या होत्या.
तर आज पहिल्यांदाच पिक्चर सुरूवातीपासून पाहिला! का पाहिला असच वाटत होत. पण उघडपणे तस न बोलता मध्यंतरापर्यंत मी जागाच होतो नंतर मात्र मी मस्त पैकी झोपलो! यथावकाश पिक्चर संपवून बाहेर पडलो तर "अभ्याच्या" अतिउत्साही पंख्यांनी काय दिसलाय तो नं वगैरे चालू केल... मला ही ह्या चर्चेत सामिल करण्याचा दोन वेळा विफल प्रयत्न झाला मी मात्र नुसतच हो ला हो म्हणत गेलो! आणी तिथच फसलो सिनेमाशी रिलेटेड काही प्रश्नांची उत्तरे देऊ न शकल्याने माझ्या नालायक मैत्रीणींनी आईसक्रीमच बिल माझ्यावर फाडल!!
शेवटी असच मजल दरमजल करीत एकेकाला सोडत मी विकांत स्पेशल म्हणून कट्ट्ट्या वर जाणार इतक्यात आईचा फोन आला..
आई: मला यायला उशीर होईल तर जरा भाजी वगैरे आणून घे तिची लिस्ट वाढतच होती
मी: अगं पण आपल्या काकू आणतीलच की हे सगळं
आई: सकाळीच सांगितल होत नं तुला तुझ लक्ष कुठे असत?? आज त्या येणार नाहीत आता आपण घरी काय काय पराक्रम केले आहेत ते सांगा!
मी: छे काहीच नाही गं मी आत्ता घरीच जातोय
आई: हो का? पिक्चर बघून नं?
मी: म्हणजे तुला फोन झाला पण?
आई: हो सोन्या आता एक कर जरा घर नीट आवर उद्या आपण साफ सफाई करू
मी: अ गं आज मी रात्री नाहीये घरी
आई: ते बघू मी आल्यानंतर
७:३० वाजता मी घरी आलो अन् बाथरूममध्ये हा कपड्यांचा ढीग बघून वैतागलो होतो! पण काय करणार आता? मला हे सारे कपडे धुतल्या शिवाय बाहेर जाण शक्यच नव्हतं :(
मग काय आलिया भोगासी असावे सादर अस म्हणत मी ते कपडे चोळण्याचा, पिळण्याचा निश्फळ प्रयत्न केला! इतर कपड्यांना माझ्या रेड कलरच्या टी शर्टचा कलर लागला होता. [आईला काय उत्तर द्यायच? ह्याचा मी लगेच विचार केला>> आता काय "होळीच्यासाठीचे" असे वेगळे कपडे काढण्याची गरज नाही... मी मनातल्या मनात ठरवल!] जवळ जवळ तासभर हा कपडे धुलाईचा कार्यक्रम उरकल्यावर माझं कंबरड मोडल होत.
आईला सविस्तर कथा सांगितल्यावर महतप्रयत्साने मला रात्री मित्राकडे जायची परवानगी मिळाली ती एकाच अटीवर की: आत्ता लगेच बाजारातून अमुक अमुक वस्तू आणून दे... लिस्ट फारच मोठी आहे पण त्यात "गुलाबजामचा खवा" असा पदार्थ पाहून मी अत्यानंदाने तयार झालो अन् निघालो.. >>घरी सामान देतो न देतो तर तर अचानक आई कडाडली अरे सोन्या काय आणलयस हे तू? (आई प्रेमाने मला बरच काही म्हणते त्यातलच हे एक विशेषण! सोन्या)
मी: काय झालय? तू सांगितलेल सगळं आणून दिलय एक तर बाहेर एवढी गर्दी की गाडी पार्क करायला जागा नाही त्यात हे सगळ आणल तर तू लगेच तोफखाना चालू केलास?
आई: मी गुलाबजामचा खवा सांगितला होता!
मी मग?
आई: तो न आणता तू हा साधा खवा काय आणलास?
मी: हे बघ त्याला लिस्ट दिली आणि मी पेट्रोल भरायला गेलो होतो आता मला काय ठाऊक त्यान कुठचा खवा दिलाय ते?
आई: ते काही मला सांगू नकोस ताबडतोब जा आणि गुलाब जामचा खवा घेऊन ये
[मी कुणाच काय वाईट केलय की आज अस सगळं होतय? असच काहीस पुटपुटत मी खाली उतरलो तेवढ्यात फोन वाजला... माझा मित्र... अरे श्री पडलाय बाईकवरून..आज रात्री त्याच्याकडे जाऊया!
मी: ठीक आहे मला उशीर होईल तो कसा आहे
मित्र: ठीक आहे आता...
मी: ओ.के. आपण रात्री भेटूच.
बाकीची काम करून रात्री १०:३० च्या सुमारास मी श्रीकडे पोहचलो
कसा धडपडला आणि कितपत लागलय ह्याची चर्चा करता करता आम्ही कॉफी घेतली अन् गप्पा मारत लोळत पडलो होतो. साधारणतः १ च्या सुमारास खूप भूक लागली होती आधीच आम्ही असेल नसेल ते सगळं संपवल होत मग आता काय करायच असा विचार करत असताना मला चक्क मॅगीची दोन पाकीट दिसली मग काय मी "साग्रसंगीत मॅगी" करायला कांदे, बटाटे शोधायला लागलो. [ह्या आधी पोहे करून पाहिले असल्याने मॅगीही तशीच करू शकतो असा (अति) आत्मविश्वास मला होता.
अन् नेमका ह्याच गोष्टीला म्हणजे माझ्या साग्रसंगीत मॅगीला मित्रांनी विरोध केला
कारण त्यांना नुसतच मॅगी खायच होत. पण मी सगळं करतो अस म्हटल्यामुळे त्यांचा विरोध थोडा कमी झाला होता
मी "साग्रसंगीत मॅगी" ची जय्यत तयारी केली ४कांदे, ५-६ बटाटे चिरून फोडणी करू लागलो होतो! ह्या सगळ्या नादात मित्राने दुसर्या भांड्यात पाण्यात ठेवलेल्या मॅगीचा पार लगदा झाला होता (ही गोष्ट माझ्या फारच उशीरा लक्षात आली :( )
तो पर्यंत फोडणी देऊन झालेली होती दुसरा मार्गच नसल्याने मी मोठ्या कढईत मॅगीचा लगदा टाकला व परतला!! बराच वेळ झाल्याने मित्र वैतागले होते शेवटी मीही कंटाळलो होतो. ते तसलच मॅगी खायला दिल्यावर सगळ्यांनी बुकलून काढल. शेवटी थोडीफार स्तुती करत सगळ्यांनी ते "मॅगी" संपवले तरी शेवटी मला ऐकाव लागलच की आज तू नक्की काय केल होतस हे? मॅगी की मुगाची खिचडी????
मी: (काय बोलणार?) :(
*********************************************
रविवार सकाळ>>
तर अश्या प्रकारे तो २४ तासांचा एक महाउपदव्यापी दिवस संपला आणि सकाळी घरी आलो नेमक तेंव्हाच बहिणाबाईंनी मला सांगायला सुरूवात केली की अरे मी परवा विचारत होते नं की पश्चाताप, पश्चातापाची भावना ह्याला इंग्रजी शब्द काय तो असा आहे:
पश्चाताप : repentance, penitence, remorse, regret, contrition, ruefulness
पश्चातापाची भावना: A feeling of remorse
पश्चाताप वाटणे: To repeht (of)
पश्चातापद्ग्ध : repentant, penitent, remorseful
मी: ए गपे!! मी तुला विचारलय का? का सकाळी सकाळी त्रास देत्येस?
बहिणाबाई: आयला माझ्यावर का उखडतोयस?? तरी काल सांगितल होत की कपडे बुडवू नकोस
( मी मनातल्या मनात १ ते १०० आकडे मोजत बसलो... पश्चाताप होईल असाच हा विकांत होता... :( पण आता काय उपयोग?)
Donnn Complain ... Either Do Something About it or Shut-Up !!! ;)
विकांताचा पहिला दिवस: शनिवार २८/०२/२००९ वेळ निवांत सकाळ १०:०० वा.
[सकाळी (भल्या पहाटे ७:०० वा.) आई नं ऑफीसला जाताना सांगितल होत की आज कामाला बाई येणार नाही तेंव्हा कपडे कमी टाक! आणि अस्मादिक नेमके त्याच वेळेला कसल्या तंद्रीत होते कुणास ठाऊक?] "अमृततुल्य चहाचे" केवळ दोन प्याले (म्हणजे मग!!) रिचवून आम्ही नेमके त्याच दिवशी अंगात व्यवस्थित मुरलेला आळशीपणा झटकून कामास लागलो होतो अन् (कधी नव्हे ते काम करतो हा आरोप खोटा ठरवणार असा दृढ निश्चय करून) झटपट कामं (गाडी धुणं अवघ्या १५ मिनिटात!) उरकताना वापरलेले डस्टर अन् इतर कव्हर्स वगैरे व्यवस्थित सर्फ एक्सेलचे फक्त २ मोठे चमचे वापरून छान बुडवून काढले. तिथे असलेला कपड्यांचा ढीग पाहून मनाशी विचार केला की आज आई अन् बाईंना चकीत करूया. मग काय अतिशय उत्साहात ते सारे कपडे दोन बालद्या/ड्या (?) पाण्यात मुबलक प्रमाणात साबणाचा फेस करून बुडवले ( मनाशी विचार हाच की आज संध्याकाळी आईला मी सांगू शकीन की रोज प्रमाणेच आजही (विकांत हा माझ्या लोळण्याचा/ वाचण्याचा अन् केवळ भटकण्याचा हक्काचा दिवस!) मी हे काम केलेल आहे!
वेळ १२:०० वा.
मिसळ खाऊन स्वारी घरी परतली अन् परत एकदा "चा" तल्लफ आल्याने तडक स्वयपाक घरात शिरली चहाच भांड काही के ल्या मिळेना तेंव्हा कॉफीच भांड काढून चा ची तहान कॉफीवर भागवली. तेंव्हाच एक गोष्ट माझ्या ध्यानात आली की शनिवारी फारच लवकर म्हणजे साधारण ८:३०वा काम करायला येणारी बाई आज १२:३० झाले तरीही आलेली नाही! पण ट्युब लवकर पेटली नाही त्यांच्या घरी फोन केला तो कोणी उचलेना मग विचार केला की कोणाकडे तरी कामाला गेली असेल येईल तासाभरात!
तेवढ्यात फोन वाजला: पलीकडून नेहमीप्रमाणे हुकुम "दिल्ली ६" ची तिकीट काढली आहेत २:०० पर्यंत घरी ये एकत्रच जाऊ.
मी: ओ. के. मी आलोच जेवायच काय? मला फार भूक नाहीये पण खाईन थोडसं
ती(मैत्रीण): अरे मग आत्ताच ये ना घरी मी ना आज उंधीयो बनवायचा प्रयत्न केला आहे टेस्ट कर!
मी: [मनात अरे देवा कुठुन जेवायचा विषय काढला आता माझ्यावर प्रयोग ]
प्रकट अगं नको खरच नको अजून आमची कामवाली बाई ही आलेली नाही शिवाय आईचा फोन येणार आहे दुपारी (हे मात्र साफ खोटं)
ती: अरे किल्ली शेजारी ठेव नं अन् आई काय मोबाईलवरही फोन करेल आता बाकी काही कारण न सांगता ताबडतोब इकडे ये!
मी: उम्म्म.... **** अगं पण......*****
ती: तू फक्त एवढच सांग येतोयस की नाही?
मी: (दुसरा काहीही पर्याय नसल्याने) आलोच १० मिनिटात
वेळ१:३० वा. मैत्रिणीच घर:
मी: उंधियो नामक पदार्थ घशाखाली ढकलत आणि त्या पदार्थाची कृती ऐकत बसलो होतो
ती: अरे घे नं अजून खूप आहे!
मी: अगं आई बाबांना ठेव त्यांनाही आवडेल (कदाचित)
ती: अरे ते कालच गेलेत पुण्यात आता हे सगळ मी, तू, अन् अजुन ४/५ जणांसाठीच!
मी: व्वा खरच ( मनात बोंबला!!! आता हे सार पर्यायाने मला एकट्यालाच खायला लागणार तर )
वेळ २:००
परत एकदा अमृततुल्य चा चे घोट रिचवत एक एक करत आम्ही सारे फायनली निघालो!
थिएटरात: २:२०
आज पर्यंत कधीही कुठल्याही पिक्चरला सुरवातीची किमान २० मिनीट आम्ही चुकवली नाहीत असं कधीही झालेल नाहीये!! अन् आज मात्र फक्त त्या भिकारड्या
अभिषेकला बघण्यासाठी माझ्या गृप मधल्या ४ मुली पागल झाल्या होत्या.
तर आज पहिल्यांदाच पिक्चर सुरूवातीपासून पाहिला! का पाहिला असच वाटत होत. पण उघडपणे तस न बोलता मध्यंतरापर्यंत मी जागाच होतो नंतर मात्र मी मस्त पैकी झोपलो! यथावकाश पिक्चर संपवून बाहेर पडलो तर "अभ्याच्या" अतिउत्साही पंख्यांनी काय दिसलाय तो नं वगैरे चालू केल... मला ही ह्या चर्चेत सामिल करण्याचा दोन वेळा विफल प्रयत्न झाला मी मात्र नुसतच हो ला हो म्हणत गेलो! आणी तिथच फसलो सिनेमाशी रिलेटेड काही प्रश्नांची उत्तरे देऊ न शकल्याने माझ्या नालायक मैत्रीणींनी आईसक्रीमच बिल माझ्यावर फाडल!!
शेवटी असच मजल दरमजल करीत एकेकाला सोडत मी विकांत स्पेशल म्हणून कट्ट्ट्या वर जाणार इतक्यात आईचा फोन आला..
आई: मला यायला उशीर होईल तर जरा भाजी वगैरे आणून घे तिची लिस्ट वाढतच होती
मी: अगं पण आपल्या काकू आणतीलच की हे सगळं
आई: सकाळीच सांगितल होत नं तुला तुझ लक्ष कुठे असत?? आज त्या येणार नाहीत आता आपण घरी काय काय पराक्रम केले आहेत ते सांगा!
मी: छे काहीच नाही गं मी आत्ता घरीच जातोय
आई: हो का? पिक्चर बघून नं?
मी: म्हणजे तुला फोन झाला पण?
आई: हो सोन्या आता एक कर जरा घर नीट आवर उद्या आपण साफ सफाई करू
मी: अ गं आज मी रात्री नाहीये घरी
आई: ते बघू मी आल्यानंतर
७:३० वाजता मी घरी आलो अन् बाथरूममध्ये हा कपड्यांचा ढीग बघून वैतागलो होतो! पण काय करणार आता? मला हे सारे कपडे धुतल्या शिवाय बाहेर जाण शक्यच नव्हतं :(
मग काय आलिया भोगासी असावे सादर अस म्हणत मी ते कपडे चोळण्याचा, पिळण्याचा निश्फळ प्रयत्न केला! इतर कपड्यांना माझ्या रेड कलरच्या टी शर्टचा कलर लागला होता. [आईला काय उत्तर द्यायच? ह्याचा मी लगेच विचार केला>> आता काय "होळीच्यासाठीचे" असे वेगळे कपडे काढण्याची गरज नाही... मी मनातल्या मनात ठरवल!] जवळ जवळ तासभर हा कपडे धुलाईचा कार्यक्रम उरकल्यावर माझं कंबरड मोडल होत.
आईला सविस्तर कथा सांगितल्यावर महतप्रयत्साने मला रात्री मित्राकडे जायची परवानगी मिळाली ती एकाच अटीवर की: आत्ता लगेच बाजारातून अमुक अमुक वस्तू आणून दे... लिस्ट फारच मोठी आहे पण त्यात "गुलाबजामचा खवा" असा पदार्थ पाहून मी अत्यानंदाने तयार झालो अन् निघालो.. >>घरी सामान देतो न देतो तर तर अचानक आई कडाडली अरे सोन्या काय आणलयस हे तू? (आई प्रेमाने मला बरच काही म्हणते त्यातलच हे एक विशेषण! सोन्या)
मी: काय झालय? तू सांगितलेल सगळं आणून दिलय एक तर बाहेर एवढी गर्दी की गाडी पार्क करायला जागा नाही त्यात हे सगळ आणल तर तू लगेच तोफखाना चालू केलास?
आई: मी गुलाबजामचा खवा सांगितला होता!
मी मग?
आई: तो न आणता तू हा साधा खवा काय आणलास?
मी: हे बघ त्याला लिस्ट दिली आणि मी पेट्रोल भरायला गेलो होतो आता मला काय ठाऊक त्यान कुठचा खवा दिलाय ते?
आई: ते काही मला सांगू नकोस ताबडतोब जा आणि गुलाब जामचा खवा घेऊन ये
[मी कुणाच काय वाईट केलय की आज अस सगळं होतय? असच काहीस पुटपुटत मी खाली उतरलो तेवढ्यात फोन वाजला... माझा मित्र... अरे श्री पडलाय बाईकवरून..आज रात्री त्याच्याकडे जाऊया!
मी: ठीक आहे मला उशीर होईल तो कसा आहे
मित्र: ठीक आहे आता...
मी: ओ.के. आपण रात्री भेटूच.
बाकीची काम करून रात्री १०:३० च्या सुमारास मी श्रीकडे पोहचलो
कसा धडपडला आणि कितपत लागलय ह्याची चर्चा करता करता आम्ही कॉफी घेतली अन् गप्पा मारत लोळत पडलो होतो. साधारणतः १ च्या सुमारास खूप भूक लागली होती आधीच आम्ही असेल नसेल ते सगळं संपवल होत मग आता काय करायच असा विचार करत असताना मला चक्क मॅगीची दोन पाकीट दिसली मग काय मी "साग्रसंगीत मॅगी" करायला कांदे, बटाटे शोधायला लागलो. [ह्या आधी पोहे करून पाहिले असल्याने मॅगीही तशीच करू शकतो असा (अति) आत्मविश्वास मला होता.
अन् नेमका ह्याच गोष्टीला म्हणजे माझ्या साग्रसंगीत मॅगीला मित्रांनी विरोध केला
कारण त्यांना नुसतच मॅगी खायच होत. पण मी सगळं करतो अस म्हटल्यामुळे त्यांचा विरोध थोडा कमी झाला होता
मी "साग्रसंगीत मॅगी" ची जय्यत तयारी केली ४कांदे, ५-६ बटाटे चिरून फोडणी करू लागलो होतो! ह्या सगळ्या नादात मित्राने दुसर्या भांड्यात पाण्यात ठेवलेल्या मॅगीचा पार लगदा झाला होता (ही गोष्ट माझ्या फारच उशीरा लक्षात आली :( )
तो पर्यंत फोडणी देऊन झालेली होती दुसरा मार्गच नसल्याने मी मोठ्या कढईत मॅगीचा लगदा टाकला व परतला!! बराच वेळ झाल्याने मित्र वैतागले होते शेवटी मीही कंटाळलो होतो. ते तसलच मॅगी खायला दिल्यावर सगळ्यांनी बुकलून काढल. शेवटी थोडीफार स्तुती करत सगळ्यांनी ते "मॅगी" संपवले तरी शेवटी मला ऐकाव लागलच की आज तू नक्की काय केल होतस हे? मॅगी की मुगाची खिचडी????
मी: (काय बोलणार?) :(
*********************************************
रविवार सकाळ>>
तर अश्या प्रकारे तो २४ तासांचा एक महाउपदव्यापी दिवस संपला आणि सकाळी घरी आलो नेमक तेंव्हाच बहिणाबाईंनी मला सांगायला सुरूवात केली की अरे मी परवा विचारत होते नं की पश्चाताप, पश्चातापाची भावना ह्याला इंग्रजी शब्द काय तो असा आहे:
पश्चाताप : repentance, penitence, remorse, regret, contrition, ruefulness
पश्चातापाची भावना: A feeling of remorse
पश्चाताप वाटणे: To repeht (of)
पश्चातापद्ग्ध : repentant, penitent, remorseful
मी: ए गपे!! मी तुला विचारलय का? का सकाळी सकाळी त्रास देत्येस?
बहिणाबाई: आयला माझ्यावर का उखडतोयस?? तरी काल सांगितल होत की कपडे बुडवू नकोस
( मी मनातल्या मनात १ ते १०० आकडे मोजत बसलो... पश्चाताप होईल असाच हा विकांत होता... :( पण आता काय उपयोग?)
Donnn Complain ... Either Do Something About it or Shut-Up !!! ;)
Wednesday, February 25, 2009
Follower
फॉलोअर अन् मी :)
ब्लॉग लिहून फार काळ झालाय नियमीत आळशीपणा अंगात पुरेपूर असल्याने
खूप सार लिहायच असून ही लिहित नाही लिहिलेल एडिटत नाही अन् पोस्टत ही नाही! अन् अश्यात गुगलेश्वराच्या कॄपेनं नुकताच एक फॉलोअर लाभलाय.
अत्यंत प्रतिभावान मंडळी अत्युत्तोम पातळीच लिखाण करत असताना माझ्यासारख्या आळश्याला फॉलोअर लाभणं म्हणजे कुछ जमा नहीं ए दोस्त
तर सांगायचा मुद्दा एवढाच की सिग्नेचरमध्ये म्हटल्याप्रमाणं
I'll not complain!!! will do something :P
Donnn Complain ... Either Do Something About it or Shut-Up !!! ;)
ब्लॉग लिहून फार काळ झालाय नियमीत आळशीपणा अंगात पुरेपूर असल्याने
खूप सार लिहायच असून ही लिहित नाही लिहिलेल एडिटत नाही अन् पोस्टत ही नाही! अन् अश्यात गुगलेश्वराच्या कॄपेनं नुकताच एक फॉलोअर लाभलाय.
अत्यंत प्रतिभावान मंडळी अत्युत्तोम पातळीच लिखाण करत असताना माझ्यासारख्या आळश्याला फॉलोअर लाभणं म्हणजे कुछ जमा नहीं ए दोस्त
तर सांगायचा मुद्दा एवढाच की सिग्नेचरमध्ये म्हटल्याप्रमाणं
I'll not complain!!! will do something :P
Donnn Complain ... Either Do Something About it or Shut-Up !!! ;)
Thursday, January 29, 2009
Preface or Forward or Introduction
This is one of the best Preface or Forward or Introduction whatever you call it with a reason why it should be written…
From the book
“Believe in God who Believes in you?"
By Robert H. Schullar
Be hopeful! For tomorrow has never happened before
R.H.S.
An opening word
“Tell me please:
Why does a symphony need an overture?
Why does a building have a front portico?
Why does a star on a stage need a warm – up act?
I’ve noticed some books have prefaces other books have forwards, any books have introductions.
I’m confused. Who needs them?
The Marketing folks? “Get a big name to write the introduction. It will help sell the product.”
The layout people? “The book’s too thin? Fatten it up. Put in some stuffing. Yes! That’s it! A forward!”
The author? He finished the book but forgot something?
Stick it up front and call it a preface.
The critic? She has to review this book and needs to get to the heart of matter in a hurry
The reader? He needs to be set up for what’s coming.
His mind is in a dozen (a hundred?) other places. You’ve got to draw his attention to what you’re saying.
I’m still perplexed. The rules are vague. The roles overlap.
The job descriptions are not clear.
The specifications are fuzzy. The definitive standards? There aren’t any.
So for this book, at least, I’ll do my thing. Call it sorting out my audience… screening the readers…
The Forward is directed to the agnostic or atheist or secular reader.
The Preface is directed to the religious reader.
So I trust I have written for you – whoever and wherever you are – so that you will indeed come to know and believe in the God who believes in you.”
I've never ever in my whole life found such a simply great Forward...
From the book
“Believe in God who Believes in you?"
By Robert H. Schullar
Be hopeful! For tomorrow has never happened before
R.H.S.
An opening word
“Tell me please:
Why does a symphony need an overture?
Why does a building have a front portico?
Why does a star on a stage need a warm – up act?
I’ve noticed some books have prefaces other books have forwards, any books have introductions.
I’m confused. Who needs them?
The Marketing folks? “Get a big name to write the introduction. It will help sell the product.”
The layout people? “The book’s too thin? Fatten it up. Put in some stuffing. Yes! That’s it! A forward!”
The author? He finished the book but forgot something?
Stick it up front and call it a preface.
The critic? She has to review this book and needs to get to the heart of matter in a hurry
The reader? He needs to be set up for what’s coming.
His mind is in a dozen (a hundred?) other places. You’ve got to draw his attention to what you’re saying.
I’m still perplexed. The rules are vague. The roles overlap.
The job descriptions are not clear.
The specifications are fuzzy. The definitive standards? There aren’t any.
So for this book, at least, I’ll do my thing. Call it sorting out my audience… screening the readers…
The Forward is directed to the agnostic or atheist or secular reader.
The Preface is directed to the religious reader.
So I trust I have written for you – whoever and wherever you are – so that you will indeed come to know and believe in the God who believes in you.”
I've never ever in my whole life found such a simply great Forward...
Wednesday, January 21, 2009
खो खो
तनहा
देखीए तो लगता है
जिंदगी की राहों मै
एक भीड चलती है
सोचिए तो लगता है
भीड मे है सब तनहा
जितने भी ये रिश्ते है
काँच के खिलोने है
पल मे तूट सकते है... एक पल मे हो जाएं कोन जाने कब तनहा...
देखीए तो लगता है
जैसे ये जो दुनियॉं है
कितनी रंगी महफिल है
सोचिए तो लगता है कितना गम है दुनियाँ मे कितना जख्मी हर दिल है...
वो जो मुस्कुराते थे
जो किसीको ख्वाबों मे अपने पास पाते थे...
उनकी नींद तूटी है ओर है वो अब तनहा
देखीए तो लगता है
जिंदगी की राहों मै
एक भीड चलती है
सोचिए तो लगता है
भीड मे है सब तनहा
ह्याला कविता म्हणण उचित ठरणार नाही कारण फार काळापूर्वी "स्टार प्लस" वर "तनहा" ही एक वीकली सिरीयल लागायची त्याचच हे शीर्षक गीत! आणि दुसरी आहे ती गझल: रूप कुमार राठोड ह्यांची ऐसा कोई जिंदगी से वादा तो नही था...
ऐसा कोई जिंदगी से वादा तो नही था... तेरे बीना जिने का इरादा तो नहीं था (२)
तेरे लिए रातों मे चांद नी उगाई थी त्यारीयोंमें खुशबूकी रोशनी लगाई थी (२)
जाने क हॉ तूटी है डोर मेरे ख्वाब की ख्वाबसे जागेंगे सोचा तो नहीं था
ऐसा कोई जिंदगी से वादा तो नही था... तेरे बीना जिने का इरादा तो नहीं था (२)
श्यामियाने श्यामों के रोज ही स जाए थे कितनी उम्मीदोके मेहमाँ बुलाए थे(२)
आके दरवाजेसे लोट गए हो युभी कोई आएगा सोचा तो नहीं था
ऐसा कोई जिंदगी से वादा तो नही था... तेरे बीना जिने का इरादा तो नहीं था (२)
ह्याला कविता म्हणण उचित ठरणार नाही कारण फार काळापूर्वी "स्टार प्लस" व र "तनहा" ही एक वीकली सिरीयल लागायची त्याचच हे शीर्षक गी त! आणि दु स री आहे ती गझल: रूप कुमार राठोड ह्यांची ऐसा को ई जिंदगी से वादा तो नही था...
ऐसा को ई जिंदगी से वादा तो नही था... तेरे बीना जिने का इरादा तो नहीं था (२)
तेरे लिए रातों मे चांद नी उगाई थी त्यारीयोंमें खुशबूकी रोशनी लगाई थी (२)
जाने क हॉ तूटी है डोर मेरे ख्वाब की ख्वाबसे जागेंगे सोचा तो नहीं था
ऐसा को ई जिंदगी से वादा तो नही था... तेरे बीना जिने का इरादा तो नहीं था (२)
श्यामियाने श्यामों के रोज ही स जाए थे कितनी उम्मीदोके मेहमाँ बुलाए थे(२)
आके दरवाजेसे लोट गए हो युभी कोई आएगा सोचा तो नहीं था
ऐसा कोई जिंदगी से वादा तो नही था... तेरे बीना जिने का इरादा तो नहीं था (२)
त्या वेळेच्या ह्या दोन मला अतिशय आवडणा र्‍या गझल म्हणजे आता ही आवडतात पण उस वक्त की बात ही कुछ गजबकी है!
आता खो: माझा खो फिरून संवेद अन् प्रशांतला! :)
(मायबोली वरून हिंदी लिखाणाचा हा प्रयत्न केला आहे दुसरा फाँट नसल्याने शुद्धलेखनाच्या चुका असतील माफी असावी!
देखीए तो लगता है
जिंदगी की राहों मै
एक भीड चलती है
सोचिए तो लगता है
भीड मे है सब तनहा
जितने भी ये रिश्ते है
काँच के खिलोने है
पल मे तूट सकते है... एक पल मे हो जाएं कोन जाने कब तनहा...
देखीए तो लगता है
जैसे ये जो दुनियॉं है
कितनी रंगी महफिल है
सोचिए तो लगता है कितना गम है दुनियाँ मे कितना जख्मी हर दिल है...
वो जो मुस्कुराते थे
जो किसीको ख्वाबों मे अपने पास पाते थे...
उनकी नींद तूटी है ओर है वो अब तनहा
देखीए तो लगता है
जिंदगी की राहों मै
एक भीड चलती है
सोचिए तो लगता है
भीड मे है सब तनहा
ह्याला कविता म्हणण उचित ठरणार नाही कारण फार काळापूर्वी "स्टार प्लस" वर "तनहा" ही एक वीकली सिरीयल लागायची त्याचच हे शीर्षक गीत! आणि दुसरी आहे ती गझल: रूप कुमार राठोड ह्यांची ऐसा कोई जिंदगी से वादा तो नही था...
ऐसा कोई जिंदगी से वादा तो नही था... तेरे बीना जिने का इरादा तो नहीं था (२)
तेरे लिए रातों मे चांद नी उगाई थी त्यारीयोंमें खुशबूकी रोशनी लगाई थी (२)
जाने क हॉ तूटी है डोर मेरे ख्वाब की ख्वाबसे जागेंगे सोचा तो नहीं था
ऐसा कोई जिंदगी से वादा तो नही था... तेरे बीना जिने का इरादा तो नहीं था (२)
श्यामियाने श्यामों के रोज ही स जाए थे कितनी उम्मीदोके मेहमाँ बुलाए थे(२)
आके दरवाजेसे लोट गए हो युभी कोई आएगा सोचा तो नहीं था
ऐसा कोई जिंदगी से वादा तो नही था... तेरे बीना जिने का इरादा तो नहीं था (२)
ह्याला कविता म्हणण उचित ठरणार नाही कारण फार काळापूर्वी "स्टार प्लस" व र "तनहा" ही एक वीकली सिरीयल लागायची त्याचच हे शीर्षक गी त! आणि दु स री आहे ती गझल: रूप कुमार राठोड ह्यांची ऐसा को ई जिंदगी से वादा तो नही था...
ऐसा को ई जिंदगी से वादा तो नही था... तेरे बीना जिने का इरादा तो नहीं था (२)
तेरे लिए रातों मे चांद नी उगाई थी त्यारीयोंमें खुशबूकी रोशनी लगाई थी (२)
जाने क हॉ तूटी है डोर मेरे ख्वाब की ख्वाबसे जागेंगे सोचा तो नहीं था
ऐसा को ई जिंदगी से वादा तो नही था... तेरे बीना जिने का इरादा तो नहीं था (२)
श्यामियाने श्यामों के रोज ही स जाए थे कितनी उम्मीदोके मेहमाँ बुलाए थे(२)
आके दरवाजेसे लोट गए हो युभी कोई आएगा सोचा तो नहीं था
ऐसा कोई जिंदगी से वादा तो नही था... तेरे बीना जिने का इरादा तो नहीं था (२)
त्या वेळेच्या ह्या दोन मला अतिशय आवडणा र्‍या गझल म्हणजे आता ही आवडतात पण उस वक्त की बात ही कुछ गजबकी है!
आता खो: माझा खो फिरून संवेद अन् प्रशांतला! :)
(मायबोली वरून हिंदी लिखाणाचा हा प्रयत्न केला आहे दुसरा फाँट नसल्याने शुद्धलेखनाच्या चुका असतील माफी असावी!
Tuesday, January 20, 2009
क्षण!
आयुष्य हे भुर्रकन उडून जातं पण आपल्या आठवणी मागे ठेवून जाते
जीवनातले क्षण राहतात, ब र्‍यायाचदा अपूर्ण तरीही त्यांना म्हणायच असतं पूर्ण
अळवावरच पाणी जसं फसवं असतं, क्षणही तसेच काही... जीवनात फसवून जातात
त्या क्षणांच्या आठवणीनं मनात काहूर माजतं खूप काही बोलायच असतं अन् शब्दच हरवतात
जीवनातले क्षण राहतात, ब र्‍यायाचदा अपूर्ण तरीही त्यांना म्हणायच असतं पूर्ण
अळवावरच पाणी जसं फसवं असतं, क्षणही तसेच काही... जीवनात फसवून जातात
त्या क्षणांच्या आठवणीनं मनात काहूर माजतं खूप काही बोलायच असतं अन् शब्दच हरवतात
Subscribe to:
Posts (Atom)
