मे. मा. मा. मी. २

घ्या आता ही बया मलाच विचारत होती की मी घरी आहे का?????>>>
आता मला कळेना की सांगाव का की मीच तो... नाही तरी दुसरं कोण होत सांगणार म्हणा त्यावेळी तिथं :) हे सगळ मनात चालु असताना ही बाहेरच काहीशी अवघडुन उभी होती. तिनं परत विचारल Is Mr. Deepak at house? actually I'm Anusha Anusha Bhagat.. Ketan Bhagat's wife! Actually Ketan is parking the car so.. (खळ्ळ ख्ळ्ळ्ळ असा मोठा आवाज झाला. मला पहिल्यांदा वाटल की हा ही आवाज माझ्या मनातच झाला...) पण नाही परत एकदा आवाज झाला आणी बाहेर येउन बघतो तो काय.. पार्किंग करत असताना केतनने बाजुला असलेल्या दोन मोठ्या sliding windows फोडल्या होत्या. (आता चिटणीस काकू सगळ्या सोसायटीत बोंबा मारीत फिरणार होत्या... त्यांच्याच जुन्या खिडक्या होत्या न त्या...) मी आणी अनुशा धावतच बाहेर आलो केतन ओशाळला... म्हणाला I'm extremely sorry really... I'll pay for that!मी म्हटल की ते बघू नंतर... आणी मी स्वपरिचय करुन दिला - Hi ketan/Anusha, I'm Deepak please come in.... be comfertable

त्या दोघांना हॉल मध्ये(होय हॉल मध्येच... दीवाणखाना वगैरे अकबराच्या जमान्यात :) ) बसवुन मी पटकन कॉफी बनवायला घेतली. मला जरी कितीही चहा आवडत असला तरी, विशेष पाहुण्यांसाठी आई कॉफीच देते हे मी observe केले होते आणी तेच follow करत होतो.इतक्यात मी पटकन बाहेर पाणी देउन आलो...(हो पाणी हवय का?? असं २-४ दा नुस्तच विचारणारे टिपीकल को. ब्रा. आम्ही नव्हे.:) )

मी सहज विचारल्यासारखे केतनला विचारले, की तु ... सॉरी तुम्ही तर म्हणाला होतात की तुमच काहीतरी काम आहे अर्जंट बोलायचे आहे... केतन: अरे म्हण की तुच... चालेल मला.
(तसा तो मला 'त' वरुन ताकभात ( आता त वरुन ताकभातच का?? तांम्ब्या का नाही हा एक वेगळा प्रश्न आहे) ओळखणारा वाटला) लगेचच तो विषयावर आला.. actually महत्वाचेच का म आहे म्हणून मी अनुशाला बरोबर घेउन आलो. [आता मला कळेना की महत्वाचे काम याचे.. मग अनुशा काय त्याची पी. ए./ प्रवक्ती/ वकील... म्हणून आली आहे? :) स्त्रीजाती बद्दल मला अत्यंत आदर असुन येथे कोठेही मनातही त्यांचा अनादर करण्याचा हेतू नाही! हे सर्व feminist/ आणी इतर स्त्री अन् पुरूष मंडळीनी ध्यानात घेणे :) ]
Ketan continued... अरे अनुशा मायबोलीची नियमीत वाचक आहे I mean fan / पंखाच म्हणना! [आता मी चाट! पंखा म्हणजे जरा अतीच झाले होते. मला दाट संशय येउ लागला होता की हा मुद्दामच तसं बोलतोय.. म्हणजे.. ते म्हणतात ना.. when in rome behave like a raman / gentleman अगदी तसच! त्यातुन हा IIM grad.] आणी तरीही माझ्या डोक्यात प्रकाश पडेना की अनुशाचे काय काम इथे... बहुदा त्याच्या डोक्यात पडला प्रकाश... किंवा आपण अस म्हणू की त्याला माझ्या चेहेर्या वरचे/ डोळ्यातले भाव वाचता आले. [ राव खरतर ह्या भाव वाचण्याची कला जर मला अवगत असती ना तर आतापर्यंत ४ ब्रेकअप - ते ही अधुरे... लटकते माझ्या नशीबी आले नसते. किंवा जर हीच कला जर तिला आली असती नाss तर ४ अर्धे ब्रेकअप तरी झाले नसते :) असो.!!]

केतन: अरे मी सांगतो सार पण मला थोडा वेळ दे... [वेळ?????? माणसाच्या जीवनातली एक अमुल्य चीज!(जी गेल्यानंतरच महत्व कळते:) ) तीच तो माझ्याकडे मागत होता आणी ते ही शनिवारी?? वीकएन्डला?] मी विचार केला की जर जवळ जवळ संध्याकाळ होत आलीच आहे तर क्यु ना BRU ho jaaye! आणी त्वरीत मी त्या दोघांना विचारल... कॉफी चालेल ना? पहिल्यांदा केतन, अनुशा म्हणाले नको अरे आम्ही आत्ताच जेवुन आलो आहोत. [मी मनात च्यायला आता जर खरच ह्यांनी कॉफी घेतली नाही तर ही सगळी फुकट तरी जाईल नाहीतर मलाच प्यावी लागेल. :( ]मी म्हटल (प्रगट) अहो प्लीज घ्या ना तशी कॉफी काय मी फार वाईट बनवत नाही. आणी तुम्ही दोघेही पहिल्यांदाच माझ्या घरी येताय तेंव्हा निदान कॉफी घ्याच. मी येतोच दोन मिनिटात कॉफी घेउन..

केतन: अरे आम्ही येउच की आता सारखे सारखे तेंव्हा कॉफी काय जेउनच जाऊ.
मी: मनातच :( [आता सारखे सारखे >>> ??? का?? म्हणजे काय? आणी माझं काय कॉफीच दुकान आहे की घराबाहेर बोर्ड लावलाय> मोफत खानावळ :( ]

मी त्या दोघांनाही किचन मधून सांगितल.. [हो आतून बाहेर आवाज नीट पोहचत नाही :( असं आमच्या पितामहांच म्हणण...) की ते काहीही चालणार नाही तुम्हाला कॉफी घ्यावीच लागेल. माझ्या लवकरच लक्शात आल की पितमहांच्या आणी ह्या दोघांच्या श्रवणेंद्रियात १५-२० वर्षांचा फरक आहे. पण आता काय करणार म्हणून मी hide & seek ची बिस्कीटं सुद्धा ट्रे मध्ये ठेवली आणी कॉफी घेऊन बाहेर आलो.

तर निवांत कॉफीपान चालू असताना अनुशाने विचारल की तू काय करतोस?
[ख्रर तर हा एक फार मोठा गहन, गंभीर आणी गंमतीशीर प्रश्न आहे (आणी चरचेचा ही!!)
फक्त गंभीर की गंमतीशीर हे विचारण्यावर आणी विचारण्याच्या वयावरही :) अवलंबून असते!

मी काय करतो???
{६ महिन्यां पुर्वीची अशीच एक शनीवारची रम्य संध्याकाळ... that was my LWD @ ****. आणी entrance चा result लागला होता. I was really happy! got admission! मी म्हणूनच राजीनामा दिला होता. तेंव्हा माझ्या एका आजोबांनी मला विचारल होत, की आता तू कुठे आहेस काय करतोस? त्यावेळी मी अतिशय गंभीरपणे अगदी सविस्तर सांगितल की मी नोकरी सोडून पुन्हा शिकतोय. आणी त्यांनी मला तितक्याच गंभीरपणे समजवायला सुरूवात केली, की आता कश्या पूर्वी सारख्या नोकर्या त्यासुद्धा सुरक्षित.. मिळत नाहीत आणी तू नोकरी सोडून परत काय शिकतोयस?? अन् आव तर असा की शिकून कुणाच भल झालय? [स्वः त मात्र फॉरेनात जाऊन दोन दोन डीग्र्या घेऊन आलेत हे!]
त्यावेळी अन् त्यानंतर प्रत्येक वेळी मी त्यांना आणी एकंदर सगळ्यांनाच मी आत्ताच MBA करण किती गरजेच आहे हे पटवायचा निष्फळ प्रयत्न करतोय(आणी आता तर माझी खात्रीच पटल्येय की ह्यांना पटवण्यापेक्षा एखादी मुलगी पटवणे अधिक सोपे आहे.)


आणी परत जेंव्हा कुणी मला हाच प्रश्न विचारत तेंव्हा मला फारच गंमत वाटते.. आणी मी त्यावेळी मूड नुसार मनात येईल ते उत्तर देऊन टाकतो. }मी काय करतो???>> तर अनुशाच्या ह्या प्रश्नाला मी उत्तर दिल की मी सध्या लिहितोय..
अनुशा: काय लिहीतोस?
मी: काहीही... जे मनात येईल ते कागदावर उतरवतो
अनुशा: नाही म्हणजे विनोदी, ललित, कथा की कविता??
मी: [मनातच :(लिखाणाचे हे एवढे प्रकार मी पहिल्यांदाच ऐकत होतो नाहीतर मला आपल वाटायच की विनोदी फक्त इकडे पु. ल. आणी तिकडे वुडहाउस, आणी कथा म्हणजे मतकरीच! बाकी ललित, कविता ही अनुक्रमे मुलाची आणी मुलीची नावे आहेत असा माझा ठाम समज होता. यापैकी ललित हे एका मुलीच ही नाव असल्याच मला दोन दिवस आधी कळल :) ]
मी: प्रगट- मी सध्या ब्लॉगवर लिहितोय. specific असं काहीही नाही.

तर अस आमच (सुखद) संभाषण चालूच राहील असत पण केतन मध्ये (कडमडला) बोलला, अरे वा अस कस आम्ही तुझे ब्लॉग वाचल्येत आत्ताच गाडीतुन येताना काय सही लिहितोस तू! keep it up man its a great beginning... blah blah तो आणखी बरच काही बडबडला पण त्याच्या त्या वाक्या ने मी वेळीच सावध झालो आणी कळल की हे उगाच आपल मला हरभर्याच्या झाडावर चढवतायत... तो म्हणाला होता ... आणी म्हणूनच माझं हे काम तूच करशील अस मला वाटत...

मी: एवढ काही ग्रेट लिहीत नाही.. (आणी मी विचार करायला लागलो की मी खरच का लिहीतोय??... असो ते नंतर कधीतरी ) हं... ते जाऊदे खरतर मी जे काहे लिहितो ते स्वतःसाठीच! त्यात ग्रे ट काही नसेलही.. ते जाऊदे (घ ड्याळाकडे पहात ५:१५) काय एवढ महत्वाच काम होत माझ्याकडे?

केतन: मी काही लेख वाचल्येत माय बोलीवरचे जस की: SAR, DAD, GAS, etc. & he explained: S:larti, A:rch, R:uni & so on.. आणी म्हणाला सॉरी मी कोड मध्ये बोललो.. माझ्या चेहर्यावरच्या प्रतिक्रिया ओळखत तो बोलू लागला, मी GAS च्या 'The 3 mistakes..' ह्या परिक्षणावर आलो, frankly तस ते मला फारस पटलेल नाहीये, पण लिहलय फार दाद देण्याजोगच. तर हे सार वाचून माझ्या डोक्यात एक कल्पना आली आहे ( हे proudly अनुशाकडे बघत)
(मी मनात: हे वाक्य अनुशा कडे बघुन म्हणायची काय गरज? maybe त्या वेळे पुरत डोकं अनुशा कडून ऊधार घेतल असावं :) )

मी प्रगट: माझ्या डोक्यात एक कल्पना आली आहे >> ते तुझ्या कल्पनेवर आणी माझ्या मुडवर अवलंबुन आहे लवकर बोल!

केतन: मिमामी करायच ठरवल आहे.
मी: तू मामा/ i mean मामी?? कुणाला??
केतन: i'm sorry!! used jargon..
मी: (मनातच तेवढ कळत मला IIM grad असल्याचा आणखी एक फायदा..) हं बोल ना मग नीट..
केतन: मिमामी: stands for MISSION MAAYBOLEE MARKETING! >"मायBOLY" will be logo! colors we will decide soon.. once we are through with this meeting, launch will be grand we will have 3a's, 3s's &..

मी: अरे तू आत्ता कॉफीच घेतलीस ना?? काय बोलतोयस काय तू?? आणी हे काय टेनीस आहे का ३ एस काय आहे ही भानगड??
केतन: अरे हो जर थांब you found it intersting na?? :खोखो: , Anusha I knew it now this project wll be 200% successful!
मी: अरे पण काय चाललय काय हे??
केतन: you wait for some time! Every thing in this world comes on time! & that time will come soon be patient! :)

मि.मा.मा.मी.

मि.मा.मा.मी. :)

पाप १ : [म्हणजे - पात्र परिचय १ :) ]
पार्टी मामा: स्लार्टी (नायक)
मी : कुलदीप१३१२ (Creative head) कथेचा!! आजन्म विद्यार्थी, आणी बरच काही....
केतन भगत: (तीन पुस्तकांचा लेखक, भा.व्य्.सं.अ. चा पदवीधर(IIM - A) आणी बरच काही....
अनुषा भगत: (केतनची सहधर्मचारिणी, आणी 'MAAYबोली' ची नियमीत वाचक, पंखा)आणी बरच काही....

इतर पाप: कथेच्या गरजेनुसार add केली जातील...

भाग १

वेळ शनिवार सकाळ १०:००
स्थळ माझं घर..
आज सकाळी लवकर(९:३० वा.) उठुन नेहमीप्रमाणे मी सर्व पेपर वाचले, आणी आता कुठे पोहे खात idiot box वर NDTV,CNBC surf करत होतो. कसल्या तरी टुकार चर्चा चालु होत्या.. म्हणे केतन भगत ने ३रे पुस्तक केवळ स्वता:च्या publicity, marketing gimmicks वर खपवले होते. (तसच बघायला गेल तर मला काही हे पुस्तक आवडल होत असं नाही, पण channelवाली विचारत होती की तुम्हाला काय वाटतं?? opinion polls, market sale, all time hit blah blah blah ते आम्हाला या क्रमांकावर phone/ sms करुन कळवा आणी जिंका केतन बरोबर एक रम्य संध्याकाळ.. all crap .... शेवटी मी वैतागुन I.B. / TV बंद केला व मायबोली वर संचारु लागलो. इथं बघतो तो काय GAS1 नी एक मु. मा. :) (मुकेश माचरकर) टाईप समिक्षाच केली होती. मला खर तर त्यातल एकच वाक्य आवडल (समिक्षेतल) किंमत पंच्याण्णव रुपये फक्त. 'सो चीप !!!!' ही माझी पहिली प्रतिक्रिया होती, किंमत वाचल्यावर आणि मग पुस्तक वाचल्यावरही.>>> पुस्तकात काही दम नव्हता... तीन मित्र, एक मित्राची बहीण, हिंदू, मुसलमान, गुजरात, लेखक अहमदाबादेत एका इ- पत्रा मुळे येतो काय, आणी दुसर्याच दु:ख स्वता :च्या स्टोरीत मांडुन पोळी भाजुन घेतो काय.... सारच कसं 'सो चीप' पण त्याच वेळी मला हे ही जाणवल की हे 'सो चीप' पुस्तक बर्याच जणांनी वाचलय... म्हटल आपण ही( पुस्तक) वाचु, मगच प्रतिसाद देउ... शेजारच्या पमीकडुन घेतल पुस्तक... अर्ध पुस्तक वाचल असतानाच पमी आली आणी म्हणाली अरे मला पुस्तक लगेच हवय कारण उद्या book review आहे. & if it goes fine then we are planning to do one act play... मी काय बोलणार terrace वरच्या kissing seen पर्यंत पोहोचलो होतो :) तोच ही पमी कडमडली..... शेवटी दिल पुस्तक आणी मग परत मायबोली/Facebool/orkut/gtalk/gmail...... वर आलटुनपालटुन संचारु लागलो.

तेवढ्यात gmail वर एक mail आली. unknown mail होती पण email id काहीतरी वेगळा होता म्हणुन मी email open केली... केतन भगतच्या नावाने कुणीतरी mail पाठवली होती... मी समजलो कुणीतरी भंकस करतय... so I deleted the mail. तोपर्यंत १२ वाजले होते. आज सर्व जण पुण्यनगरीत एका मामाच्या मुलीच्या मोठ्या मुलाच्या लग्नाला गेले होते, आणी जेवणाची काहीही तरतूद नव्हती मग काय घेतली अंडी उकडवायला, कांदा चिरुन ब्रेड भाजुन, करी तयार केली. एकीकडे चहा टाकला, भरपुर आल टाकुन... असा जेवणाचा आगळा बेत करुन
मी 'In a good company' बघत बसलो. जेवण झाल, आणी मी झोपायला जाणार एवढ्यात फोन वाजला मला कळेना भर दुपारी १:३० वाजता कोण बोंबतय तर म्हणे तुमच्याशी बोलणे अत्यंत महत्वाचे असल्याने मी एवढ्या दुपारी फोन केला... मी जरा रागातच ओरडलो कोण आहे SSS पु. ल. जसा आवाज काढतात ना (तुम्हाला कोण व्हायचय मुं. पु. ना. मध्ये) तसा. तर म्हणे मी केतन भगत बोलतोय (आवाज एकदम खर्जातला ...Just like I ‘m god talking in 1 night @ call centre) मी म्हटल हा wrong number आहे. मी एक सर्वसामान्य, सुजाण, शांतताप्रेमी, सहनशील नागरिक आहे. मला दुपारची झोप... तर मला मध्येच तोडत तो म्हणाला की तु sorry तुम्ही मायबोलीवरील सदस्य आहात ना? आता मला कळेना की एका अ(तिशय) सामान्य सदस्याकडे ह्याच काय काम?? मी म्हटलं हो आहे त्याचा इथे काय संबंध? तु मला झोपु देणार आहेस की नाही?? केतन म्हणाला फक्त अर्धा तास हवाय तुमचा पाहिजे तर मी appointment घेउन येइन... पण जर आजच जमल तर बर होइल... मी म्हटल ठीक ४:३० वाजता या पता लिहुन घ्या... (मनात काय कटकट आहे.. एकच शनिवार त्यात अर्धा गेलेला आणी हा...)

तर केतन म्हणाला नको मी येइन की शोधत शोधत.... मला राग आला, (मी मनात काही कुणी मोठा माणुस नाहीये की सगळ्यांना माझ्या घरचा पता माहित असेल) .... तुला जे हव ते तु कर मी ठीक ४:३५ मि. नी निघुन जाइन (आता माझ्या अंगात निशा माझी boss संचारली होती... meeting ला ५ मि. उशीर चालत नाही हिला) तर हा म्हणाला I will be there by sharp 4:30! मी विचार केला शनिवारी दुपारी हा काय येणार... असा विचार करत पं. जसराज ऐकत झोपलो..

ठीक ४:३० च्या ठोक्याला बेल वाजली मी विचार केला जर हा केतन आलाच असेल तर अर्ध्या तासात कटवू. दरवाजा उघडुन बघतो तो काय....... एक अतिशय सुंदर तरुणी, छान छोटासा बुके घेउन उभी होती. :) (सर्व प्रथम माझ्या मनात विचार आला की ही नक्कीच बुके विकायला आलेली असणार... मी तिला सांगणार की हमको ये बुके घेणेका नही है.. हिंदीस हासु नये माझी माझी ती काय मायबोली नाहीये :) ) मी असं काही बोलणार एवढ्यात ती विचारते कशी... Is Mr. Deepak at house? :) घ्या आता ही बया मलाच विचारत होती की मी घरी आहे का?????

Take a break for now... will c u soon... :) bye for now!

Weird मोह!

Weird मोह!

आता मोह हा काय कुणालाही, कुठचाही होउ शकतो, तुम्ही म्हणाल की Weird कसा काय बुवा? तेच तर मी इथं सांगायचा प्रयत्न करणार आहे.
त्याच काय आहे आता पर्यंन्त मला सर्व साधारण पणे काहीही गोड पदार्थ खायचा मोह आवरता आलेला नाही. basically हे पदार्थ जर जिलेबी, गुलाबजाम, पेढे असतील तर नाहीच.
तसच, कुठलही चांगल पुस्तक दिसल की ते ही शक्यतो मी ते विकत घेतो... तसच इतर अनेक गोष्टी जस की... music,paintings, pictures, cricket, F1, lawn tennis... ही यादी खुप मोठी होत जाइल..

आता मी माझ्या Weird मोहा बद्द्ल सांगतो,

मुळात बघायला गेल तर मला देव ह्या संकल्पनेबद्दल अजिबात अनादर नाही आहे, पण आपण जे काही पुजाविधी करतो, व जे ब्राम्हण (भटजी) सांगतो (तात) तसं आपण करतो. बाकी कुठच्या ही पुजेच्या वेळी ते काय संस्क्रुत श्लोक सांगतात व त्याचा नेमका अर्थ काय असेल हा प्रश्ण ह्या आधी मला कधी ही पडला नाही. पण आता पडतोय (one can say that now your brain started working he he…)No but seriously it happened... कधीपासुन ते नक्की आठवत नाही... झाले काय, आमच्या एक जवळचे आजोबा वारले मीही अंत्ययात्रे बरोबर पहिल्यांदाच स्मशानात गेलो होतो... तेथे जे गुरुजी होते, ते काहीही विशेष न घडल्यासारखे मंत्रपठण करीत होते... बरोबरच आहे म्हणा.. त्यांची ही काही पहिलीच वेळ नव्हती...
but the weird, strange thing was I was quite interested in the meaning of those shlokas(may be that was not the time & place to ask anybody) आणी कदाचित तेंव्हापासुनच मला हे श्लोक/ मंत्र व त्याचे एक गुढसे वलय आहे.
मृत्यु बद्दलचे एक गुढ वलय!!

तुम्हालाही असं काही वाटत का?? that it is weird, unusual??



दीपक
"Reality is an intensely personal experience..subject to all forms of perceptual biases."

१ इनोदी सुंदर स प ना!! भाग २ . अंतिम ...

भाग पुढचा>>> छोट्याश्या (??) विश्रांती नंतर >>>

(त्याच काय आहे, माझं शिकण्याच वय असल्याने, मी MBA (mediocre but arrogant ?? हा सध्या प्रचलित असलेला फु. फॉ. ! मराठी शब्द आठवत नाहीये!) करीत असुन उन्हाळी कामं करण्यात genuinely मग्न होतो.

.....

तर आपली नायिका रात को १२:३० बजे 'मांडीवरील संगणकात'(lyaaap toopआत??) काही ई पत्रे बघत असते, तेंव्हा ना(ला)यक बेडवर उद्याच्या कपड्यांची तयारी करीत असतो. स्वत:चे कपडे काढत असतो. त्याचवेळी ती ( हो तीच सपना ) खेकसते अरे ए मला उद्या मीटींग वरुन लगेच बंगळुरुला जायचयं तेंव्हा माझे २ /४ सु ट्स जास्त भरुन ठेव.. अमेरिकन टुरीस्टर मध्ये. तो लगेच पडत्या फळाची आज्ञा मानुन जरा जास्तच कापडं कोंबतो. बाकीच सारं आवरुन झोपायला बिचार्याला १:३० वाजतो...

वेळ : ०२:००
अचानक भुकंप झाल्यासारखे त्याला जाणवते. पण हा जो काही भुकंप असतो ख्रराखुरा नसुन तिच्या भ्र. दु. ध्व. कंपनाव्स्थेमुळे होत असतो.एवढ्या अवेळी कोणास हिची आठवण येत आहे?? ह्या (अ) विचाराने तो तडक तो भ्र. दु. ध्व. उचलतो अन् चाटच पडतो, तिने त्याच्यासाठी १ आठवण ठेवलेली असते : "माझ्या प्रेमळ, आज्ञाधारक नवर्या उद्या म्हणजे आज (०२:०० पहाटेचे..) मला ६:०० ला निघायचे असल्याने, मी सकाळी ५:३० ला उठीन असं बघ, अन् तत्पुर्वी चहा, नाश्ता ( जरा जास्तच कारण मी तो कार्याल यातल्या मित्र मैत्रिणीं बरोबर खाइन) तयार ठेव. माझी अ. टु. आणी मां. सं. ह्या ब्यागा (दोन्हीही) खाली गाडीत नेउन ठेव. तसेच वाहनचालक गावी गेला असल्याने तुच मला उडत्या वाहन तळा वर नेउन सोड. आणी हो आता २/१ तास का होइना पण झोप, नाहीतर ऐनवेळी कामं करु शकणार नाहीस.

वेळ : ०६:००.....
????????????
सुंदर, अरे उठ ना... आज तुला फुल फळी (लोकहो Badminton ला दुसरे काय म्हणणार?? )खेळायला जायचं नाही का?? अरे उठ.. मी चहा करुन ठेवलाय.. तो गार होइल..इति - सपना.

महतप्रय्त्ननाने हे महाशय आपले डोळे उघडतात... अन् गारच होतात, सपना त्याच्या समोर एका हातात चहा दुस रया हातात वर्तमानपत्र अशी कसरत करीत असते.

थोडा वेळ त्याला काही कळतच नाही.. तो भराभरा तिला विचारतो, तु अजुन इथे कशी?? कार्यालयात गेली नाहीस? ???? आता मात्र ती वैतागते, अरे माणसा शनिवार आहे आज!! आठवडा (कार्यालयीन कामाचा ) संपला कालच. अजुन तुझा hangover संपलेला दिसत नाहीये.... SSSS SSSS

मग जवळ जवळ ३० मिनिटांनी तो तिची समजुत काढतो... आज दुपारी आपण आपण 'सरकार राज' (म्हाराशट्र का भला जाननेवाला..) बघायला जाउ. शेवटी हो नाही करीत ती २/४ साड्या आणी 'बारीक सारीक दागीने' खरेदी ह्या अटींवर तयार होते. अन् ह्याची परतफेड म्हणुन तो तिचं हलकसं ..... (Censored part )घेतो आणी शयन कक्षाचा दरवाजा धाडकन बंद होतो.

वेळ : ०७:०० (संध्याकाळी..)सुंदर च्या डोक्यातील विचारः
...चित्रपट ( अत्यंत वाइट... खर तर हे ही फार छान विशेषण आहे ... असो त्या बाबत नंतर सविस्तर लिहिनच...) आणी ३००० रु. ची खरेदी आज फार काही महाग वाटली नाही.... जर आजची स्वप्न खरी झाली असती तर?? छे हे शक्य नाही... मी आता मदिरा पान करणार नाही... ???? नाही... फार जा स्त करणार नाही...
इकडे सपना च्या डोक्यातील विचारः... चित्रपट इSSSS पण हे काय घडल आज आक्रीत?? एवढ्या खरेदी नंतरही सुंदरने एका चकार शब्दाने सुनावले नाही?? काय झालय काय ह्याला???

वेळ : ०८:३०पुर्ण विचारांती...

सुंदर, सपना आणी त्यांची (दोघांची) मित्र मंडळी हिंजवडी जवळील एका ******* खानपान आणी मदद्यालयात जेवायला जातात.आणी सुंदर सेवकाला ****** मद्य घेउन यायला सांगतो... जेवण होते.... प्रत्येक जण घरी ^-^ आपापल्या परततो.
आणी....


वेळ : ११:००
********** ******** History repeats itself


सदर घटना ही काल्पनिक नसुन, वास्तवात घडलेली आहे. रा. गो. व. च्या नवीन चल चित्रपटाच्या मराठी पट कथेतील हा काहीसा भाग मी येथे exclusively मायबोलीकरांसाठी उपलब्ध करुन देत आहे. :)दीप
"I am not a complete idiot.. some parts are missing"

सुखी माणसाचा सदरा शोधतोय...

Everybody is selfish.s/he has to be like that for the survival. This might be shocking to you but the fact that we have certain motives in our minds for each one. सुखाच्या बदल्यात सुख .. >> Yup it was right from the beginning & it will be like that forever! Though haven't gone through all your posts, would like to compliment you for your unique way writing.सुख म्हणजे नक्की काय?>> व्याख्या करणं फार कठीण नाही, पण प्रत्येक माणसा गणीक ही व्याख्या बदलत जाते(च). आता आपण असही म्हणु शकतो की मानण्यावर सुख आहे. Everyone is different, unique INDIVIDUAL who certainly has some set limits, boundaries which s/he may not want to cross... If we want something then we look out for the way to satisfy the same. But at the same time it should be kept in mind that wants are un ending.
"Primitive passions are as forceful as they ever were. No culture can do away with them. Jealousy, like love, is one of the motive powers of progress. It is a great evil - but a necessary one - as necessary as war. Without strife of some sort, the world would become like a stagnant pool breeding nothing but weeds and the slimy creatures pertaining to foulness. Even in love, the most divine of passions, there should be a wave of uncertainty and a sense of unsolved mystery to give it everlastingness."- The Life Everlasting

From Atlas Shrugged:
"Accept the irrevocable fact that your life depends on your mind. Admit that the whole of your struggle, your doubts, your fakes your evasions, was a desperate quest for escape from the responsibility of a volitional consciousness- a quest for automatic knowledge, for instinctive action, for intuitive certainty- and while you called it longing for the state of an angel, what you were seeking was the state of an animal."-From Galt’s speech
Ciao
Deep.