एक प्रवास... कधीही न संपणारा... भाग २ [3]

तिचं "Banker to the poor" वाचून झाल होतं आणी आता तिला ते "Path - Breakers" वाचायच होत... म्हणून ते दोघं आज भेटणार होते... ठरलेल्या वेळी निघताना जो कोणी पहिल्यांदा पोचेल तो भ्रमणदुरध्वनी वरून तातडीचा संदेश पाठवेल अस ठरलही होतं... पण का कोण जाणे त्याला वाटलं की आज भेटणं होणार नाही आणी १०च मिनिटात तिचा फोन आला की आज जमणार नाहे बहुतेक... तो म्हणाला ठीकाय उद्या भेटूच की उद्या वीकांत... तुलाही सुट्टी असेल नं??
ती: अरे नाही उद्या मी बंगळुरात जात्ये पुढचा आठवडा तिथेच असेन बहुतेक...
तो: ठीक आहे आपण नंतर भेटू निवांत..
********
जवळ जवळ दोन आठवडे झाले होते ह्या त्या दोघांच्या संभाषणाला.. आणि ह्या दरम्यान तोही जरा बिझी झाला होता.. दिल्लीला जाऊन क्लायंटशी फायनल डील करून कालच परतला होता.. आणि शनिवार, रविवारला जोडून आलेल्या सुटट्टीचा पुरेपूर फायदा उठवण्यासाठी तो ४ मित्र मैत्रिणींसोबत ट्रेकला निघाला होता... गाडी स्वत:चीच असल्याने सारेजण फारच मजेत ओरडा आरडा करीत होते.. घाटातून जाताना वेग फक्त कमी होता पण धांगडधिंगा चालूच होता.. साहेब स्वत: गाडीवान झाले होते म्हणून त्यांचा आवाज जरा कमी होता.. इतक्यात त्याचा फोन वाजला म्हणून त्याने तो शेजारील सीटवरील मैत्रीणीकडे दिला.. नंबर ओळखीचा होता पण काही केल्या त्याच्या नाव लक्षात येईना [कारण त्याला एक म्हटली तर वाईट सवय होती.. तो कधीही कुणाचेही नंबर नावानिशी सेव्ह करत नसे.. सारे कोड वर्ड मध्ये..] मैत्रीणीने फोन उचलला आणि तो स्पीकर मोडवर ठेवला.. आता त्याच्या आवाजा वरून लक्षात आलं की 'ती'चा फोन आहे... त्याने फक्त दोन मिनीट असं म्हणून गाडी घाटातच थोडीशी आडोश्याला उभी केली... झालं तोपर्यंत इकडे गाडीत "टिपीकल खेचाखेची"> कोणाचा रे फोन? बॉस की काय? गाडी का थांबवतोयस? हीहाहा.. >चालू झाली.. त्यानं सर्वप्रथम फोन होल्ड वर ठेवला.

साहेब फोन घेउन बाहेर पडले.. अन् गाडीच्या उलट्या दिशेने चालू लागले.. इकडे फोनवर आता ती ही खेचत होती.. काय रे तुझा मोबाईल कुणी उचलला?....
बाकीच इकडच तिकडच बोलून झाल्यावर गाडी रुळावर आली आणि बोलता बोलता त्याच्या लक्षात आलं की 'बाईसाहेबही' ट्रेकला त्याच ठिकाणी निघाल्या होत्या.. फक्त त्या आधीच तिथं पोहचल्या होत्या. त्यानं सांगितल्यावर ती म्हणाली ठीकाय मी थांबते.. म्हणजे आम्ही..
तो: तशी काय गरज नाही गं तुम्ही गेलात पुढे तरी चालेल.
ती: का पण?? आम्ही थांबलो तर नाही का चालणार? कोणी आहे का स्पेशल? आता ती परत खेचत होती..
तो: अगं बाई असच काही नाही.. मला वाटलं की तुम्हाला उशीर होईल म्हणून फक्त.. ठीकाय थांब आम्ही पोहचतो २० मिनिटात...
*********
साहेब गाडीत शिरले आणि शिस्तीत गाडी चालू करणार इतक्यात त्याच्या लक्षात आलं की चावी कुणीतरी काढलेली आहे.. बाकीचे लोक आपापल्या दंगामस्तीत गर्क होते.. कुणाला विचारावं बर असा विचार करून साहेब मागे पहातात तो काय? त्याची नुकतीच काढलेली चित्रं मागं लोक बघत होती... झालं आता त्याच्या लक्षात आलं की आता लेक्चर आहे... 'त्यांचा' एक अलिखित नियम होता.. कुठलीही गोष्ट लपवायची नाही आणि साहेबांनी तर ४/५ चित्रं लपवली होती तो असं कधीही करायचा नाही नवीन काढलेल्या चित्रांचा पहिली समिक्षा ते ४ जण कायमच करत आले होते.. नेमकं ह्या पार्श्वभुमीला 'she's got the look' गाणं लागलं होतं.

तो काही बोलणार इतक्यात चारही जण एकदम ओरडले: she's got the look!!
आणि त्याच्यावर प्रश्नांचा भडिमार झाला! कोण रे ही? हीच ना जिचा आत्ताच फोन आला होता? गाडीतलं चित्रं कधी काढलस? नाव काय? प्रपोझ केलस का? लग्न ठरलय का? को.ब्रा. का रे? डोळे अगदी टिपीकल आहेत.. अगदी 'रारंग ढांग' मधली उमा वाटत्येय. असे अनेक प्रश्न... तो म्हणाला एक मिनीट थांबा... आता तिचाच फोन आला होता.. आपण जिथं जातोयना ट्रेकला तिथेच ती जाते आहे म्हणजे पोहचली आहे... आणि म्हणाली की थांबते तेंव्हा तिलाच हे प्रश्न विचारा.. त्याला माहित होत की ते असलं काही करणार नाहीत.. हो का? बरं आता थांब विचारतोच आम्ही.. असं म्हणत मागून चावी देण्यात आली आणि शेवटी त्यान मंदसं हसत गाडी चालू केली... कसं काय माहित पण प्ले लिस्टही चेंज झाली होती... आता 'मेरा पहला पहला प्यार है ये..' एम पी थ्रीतल लागल होत.

बरोबर २०मिनीटात ते नियोजित स्थळी पोहचले.. आणि बघतो तर काय बाईसाहेब फोटोग्राफीत दंग होत्या.. त्यानं गाडी पार्क केली आणि बाकिच्यांनी तंबू व इतर सामान काढायला सुरूवात केली.. टिपीकल इन्ट्रो. झाल्यवर ते सर्व ८ जण एकत्र नाश्ता करायला बसले.. व्हेज-नॉनव्हेज असं ठरवून ऑर्डर दिली गेली... तोपर्यंत बाकीचे लोक धुरांडी काढून बसले.. त्यात ती ही सामिल झाली.. त्याला जरा ऑड वाटल पण तो स्वत:ही ओढत होताच आणि गंमत म्हणजे ते दोघेही ५५५च ओढत होते... ट्रेकला सुरूवात झाली... दोन तीन तासात ते पोहचले... संध्याकाळ झाली होती म्हणून त्यांनी तंबू ठोकायला सुरूवात केली.. रात्रीच्या जेवणाची तयारी चालू झाली. एकीकडे कॅम्पफायरची ही तयारी झाली होती.. जेवण झाले आणी सगळे जण अंताक्षरी खेळायला एकत्र आले... सुरूवात तीने 'अजी रूठकर अब कहॉ जाइयेगा..' ह्या गाण्यानं केली... अंताक्षरी रंगत गेली... आणि अचानक त्याला फरमाईश झाली.. लगेच मागून कुणीतरी गिटार पास केली आणि साहेबांनी सुरूवात केली ती.. 'Brayan Adams' च्या 'When you love someone...' ने केली मनसोक्त गिटार वाजवून झाल्यावर त्यांनी Truth or Dare.. खेळायला सुरूवात केली...
क्रमश:

एक प्रवास... कधीही न संपणारा... 2 about Banker to the poor!

हा कालचा म.टा. तला लेख:
दुवा: http://maharashtratimes.indiatimes.com/articleshow/3374519.cms

जॉन कोलासो

स्वयंरोजगारासाठी तारणाशिवाय छोट्या रकमेची कर्जे दिल्यास शेतकऱ्यांच्या आत्महत्येचाही प्रश्न सुटू शकेल, असा विचार आता बळावू लागला आहे!
*********
बँकिंग क्षेत्रात सध्या बदल घडत आहेत. त्यामध्ये महत्त्वाचा बदल म्हणजे 'बँकिंग द अनबँक' असे नवे सूत्र अमलात येत आहे. त्यामुळे यापूवीर् उपेक्षित राहिलेल्या गरीब, दरिदी वर्गाला, विशेषत: ज्यांच्याकडे कर्ज घेण्यासाठी तारण नाही, अशा महिलांकडे बँका आता लक्ष देऊ लागल्या आहेत. अर्थात या नव्या संकल्पनेचे निर्माते आहेत नोबेल पुरस्कार विजेते आणि बांगला देशातील ग्रामीण बँकेचे संस्थापक प्रा. महमद युनुस.

बँका नेहमी ज्यांच्याकडे कर्ज घेण्यासाठी तारण आहे, म्हणजे कोणत्यातरी स्वरूपात मालमत्ता आहे, म्हणजे श्रीमंतांनाच कर्ज देतात. कारण, यामागे त्यांची संकल्पना अशी आहे की, कर्जदाराने कर्ज फेडले नाही तर त्याची मालमत्ता ताब्यात घेता येते. बँका आपली सोय पाहून कर्ज देत असल्यातरी, प्रत्यक्षात मालमत्ता तारण ठेवूनही कर्ज बुडविणाऱ्या कर्जदारांची संख्या मोठी आहे. कर्ज घेऊन ते प्रामाणिकपणे फेडण्याची प्रवृत्ती असणाऱ्या गरीब, निराधारांना, विशेषत: महिलांना कर्ज देण्याआड बँकांचे नियम आड येतात. या नियमांनाच आड करून दारिद्यात खितपत असलेल्या महिलांना कर्ज दिल्यास कर्जपरतफेडीचे प्रमाण ९८ टक्के राहते, असे सप्रमाण प्रा. युनुस यांनी 'ग्रामीण बँके'च्या माध्यमातून सर्व जगाला दाखवून दिले. इतकेच नव्हे तर आतापर्यंतच्या सर्व अर्थशास्त्रज्ञांनी बेकारी हटविण्यासाठी रोजगारनिमिर्तीवर म्हणजे नोकऱ्यांवर भर दिला आहे, स्वयंरोजगाराकडे दुर्लक्ष केले आहे, ही चूकही दाखवून दिली आहे.

अत्यंत गरीब महिलांना स्वयंरोजगारासाठी सूक्ष्म पतपुरवठा करण्याच्या या यशस्वी प्रयोगाची माहिती प्रा. युनुस यांनी 'बँकर टू द पुअर' या त्यांच्या आत्मचरित्रात दिली आहे. या पुस्तकाचा मराठी अनुवाद प्रा. शरद पाटील यांनी 'बँक गरिबाच्या दारात' नावाने उत्तमरीत्या केला आहे.

स्वयंरोजगाराद्वारे पोट भरणाऱ्या दरिदी वर्गाला कर्ज मंजूर करण्यास बँक व्यवस्थापकाने नकार दिल्याने प्रा. युनुस यांचा त्याच्याशी वाद झाला. या वादाची झलक पुस्तकात देण्यात आली आहे.

प्रा. युनुस यांनी या अधिकाऱ्यास सांगितले की, ''तुम्हाला कर्जाऊ दिलेले पैसे परत येण्याशी तुमचा संबंध आहे, जर पैसे परत मिळणार असतील तर तुम्हाला तारणाची जरुरी काय?''

'' अर्थात आमचे पैसे आम्हास परत मिळाले पाहिजेत, त्याचबरोबर आम्हाला तारणाची आवश्यकता आहे, कारण ते आमचे पैसे परत मिळण्याची हमी असते.''

'' मला तुमच्या म्हणण्याचा अर्थ कळत नाही. ते अत्यंत दरिदी लोक रोज बारा तास काम करतात, त्यांना पोट भरण्यासाठी व्यवसाय करून पैसा मिळवावा लागतो. तुमचे पैसे परत देण्याशिवाय त्यांना गत्यंतर नाही, कारण पुन्हा तुमच्याकडून त्यांना पैसे हवे आहेत. ते मिळाले नाहीत तर ते जगू शकत नाहीत आणि हेच तुमचं सर्वात उत्तम तारण आहे, त्यांचे जीवन.''

'' प्राध्यापकसाहेब, तुम्ही आदर्शवादी आहात. तुम्ही पुस्तकांच्या आणि सिद्धांताच्या जगात वावरता.''

'' जर तुमचे पैसे परत मिळणार असतील, तर तुम्हाला तारणाची गरज काय?''

'' तो आमचा नियम आहे.''

तर असा बँकिंग नियम प्रा. युनुस यांनी बदलण्यास बँकांना भाग पाडले. दारिद्यात जीवन कंठणाऱ्यांना विशेषत: महिलांना स्वयंरोजगारासाठी छोट्या रकमेचे कर्ज दिले तर त्याद्वारे या महिला आपल्या कुटुंबास दारिद्यातून बाहेर काढतात आणि त्याचवेळी कर्जाची परतफेड प्रामाणिकपणे करतात. त्यांच्या या सिद्धांतास पूरक असा लेख एचएसबीसी इंडिया बँकेच्या सीईओ नैना लाल किडवाई यांनी 'इकॉनॉमिक टाइम्स'मध्ये लिहिला आहे. 'फिनॅन्शियल इन्क्ल्युजन अँड डेमोक्रॅसी' या शीर्षकाखालील लेखात त्यांनी 'बँकिंग द अनबँक' सूत्र मांडले आहे.

किडवाई यांनी म्हटले आहे की, अर्थसाह्यापासून आतापर्यंत वंचित राहिलेल्या वर्गाला संघटित वित्तीय यंत्रणेचे भाग बनविणे आवश्यक आहे. असे केल्याने या वर्गाला मिळणाऱ्या फायद्याची माहिती करून देणे आवश्यक आहे. अर्थसाह्य मिळणाऱ्या वर्गात त्यांचा सहभाग झाला म्हणजे आथिर्क विकासाचा कार्यविस्तार अशा उपेक्षित वर्गापर्यंत पोचेल. त्यांच्याकडे अधिक पैसा आला म्हणजे तेही बचत करतील आणि ही बचत बँकेकडेच जाईल, परिणामी बँकेकडेच्या ठेवी वाढतील, त्यामुळे बँकांना उत्पादनासाठी अधिक अर्थसाह्य करणे शक्य होईल व त्याच बरोबर अथिर्क विकास साधण्यास मदत होईल.

यासंबंधी किडवाई यांनी गुजरातमधील गौरीबेन या महिलेचे उदाहरण दिले आहे. दारिद्य व उपेक्षित कुटुंबात असलेली ही महिला यापूवीर् नवऱ्याची पत्नी व पुढे मुलांची आई म्हणून ओळखली जात असे. परंतु, तिला बँकेचा हात मिळाला, स्वयंरोजगारामुळे चार पैसे मिळवू लागली आणि आज ती 'गौरीबेन' नावाने ओळखू लागली आहे, तिला स्वत:ची ओळख देण्यासाठी दुसऱ्याची गरज लागत नाही!

हाच धागा पकडून किडवाई यांनी या लेखात म्हटले आहे की, देशभर होत असलेल्या शेतकऱ्यांच्या आत्महत्येमागे मुख्य कारण म्हणजे त्यांना कमी व्याजदराने कर्ज न मिळणे हे होय. ग्रामीण भागात अद्यापही सावकरांचे वर्चस्व आहे, तर नाहक तरतुदी आणि कर्जवसुलीची अडचणीच्या जंजाळात बँका अडकलेल्या आहेत. यातून मार्ग काढणे आवश्यक आहे.

किडवाई यांच्या प्रमाणे सर्व बँकप्रमुखांनी आथिर्कदृष्ट्या मागासलेल्या वर्गाला स्वयंरोजगारनिमिर्तीसाठी छोटी छोटी कर्ज मंजूर करण्याचा विधायक दृष्टिकोन स्वीकारला तर देशातील गरिबी नष्ट होण्यास वेळ लागणार नाही.

"The senses do not give us a picture of the world directly; rather they provide evidence for checking hypotheses about what lies before us"
Professor Richard L. Gregory.

एक प्रवास... कधीही न संपणारा...

एक प्रवास... कधीही न संपणारा...
संध्याकाळी ६-६:३० ची वेळ तो नेहमी प्रमाण उलटा चालला होता भायखळ्याला. खरतर दादर वरून ट्रेन पकडण जास्त जवळ होत पण सोयीच नव्हत.. कारण दादरला गाडीत चढता येण म्हणजे पुण्यात गाडी चालवण्यासारखच होत एकवेळ पुण्यात गाडी चालवता येईलही... पण दादरहून गाडी पकडण म्हणजे नसलेल्या एनर्जीचा र्‍हास ( तरी तो दररोज संध्याकाळी निघताना एनर्जी प्यायचा ही..)

तर आजही नेहमी सारख तो स्लो लोकलने भायखळ्याला उतरला आणी उलट दिशेने जाणार्या जलद लोकलची वाट पाहात राहिला... तसा वेळ बराच होता आणी भूकही खूप लागली असल्यान हल्दीराम चिवडा विकत घेतला.. एक पाकीट खिशात टाकून एक त्यानं तिथच फोडल आणी खात सुटला.. तिथे एक गरीब लहान मुलगा आणी मुलगी त्याच्याकडे पैसे मागत होते खाण्यासाठी... झटकन त्याचा हात सवयीप्रमाणं पाकीटाकडं गेला आणी तो पैसे काढून त्यांना देणार इतक्यात त्यान विचार बदलला... [Banker to the Poor त्यान नुकतच वाचल होत. कॉलेज मधे पॉवरपॉइंटवर प्रेझेंटेशनही केल होत..] त्याचाच परिणाम असावा.. आता तो त्या मुलांना त्यांच नाव, गाव, शिक्षण वगैरे विचारत होता.. शाळेत जाता की नाही वगैरे प्रश्न विचारत होता मुलही सांगत होती जमेलतसं काही पैसे मिळतील ह्या अपेक्षेनं... आणी नेमक त्यानं काय केल तर त्या दोघांना दोन वडापाव खायला दिले... आणी दोन चॉकलेट्स सुद्धा! कदाचित त्या मुलांना हे सारं अपेक्षित नसावं एवढं सगळं झाल्यावर ती मुलगी रडवेल्या स्वरात त्याला म्हणाली काही पैसे द्या त्याशिवाय घरी जाता येणार नाही... त्यानं विचार केला आणी त्या दोघांना ५-५ रू. दिले.

एवढ्यात त्याची गाडी आली नेहमी प्रमाणं तो चालत्या गाडीत चढायला सोप जाव म्हणून लेडीज फर्स्टक्लास जवळ उभा राहिला... गाडी स्लो होत गेली आणी तो चटकन गाडीत शिरला आज मात्र कमाल झाली त्याला थेट आत पर्यंत पोहचता आलं बसायला जागा मिळणार नव्हतीच पण आज तो एकदम आत व्यवस्थित उभा राहू शकला.. गाडीनं वेग घेतला आणी तो स्थिरस्थावर झाला.. हल्दीराम चिवडा एका हातात आणी Puneet sriwastava च The "Path - Breakers"एका हातात अश्या स्थितीत तो उभा होता इतक्यात त्याच लक्ष लेडीज फर्स्टक्लास मधल्या एका अत्यंत सुंदर अश्या तरूणीकडं गेलं [सुंदर.. अस त्याच म्हणण प्रत्येकाच परसेप्शन वेगळ असतं..] ती ही त्याच्याकडेच बघत होती आणी अचानक त्याला आठवल की मगाशी ही तीच मुलगी होती जिनं त्या दोन लहान मुलांना 'चल हट भिकारी... न जाने कहॉं से आते है' असं उडवून लावल होत आणी आता ती त्याच्याकडे पहात होती... आणी तो ही पहात होता फार छान दिसत होती ती त्या संपूर्ण पांढर्या चुडीदारमधे.. सोनेरी वर्क केल होत आणी ते फारच उठुन दिसत होतं. त्यानं नीट बघीतल तिच्या हातात सानियाच 'आवर्तन' होत.. [तो मनात म्हणाला अरे वा ही मुलगी मराठी दिसतेय तर..] तिचा चेहरा अत्यंत गोड दिसत होता... एक तीळ होता नाकावर आणी तिच्या डाव्या गालाला खळी पडत होती.. एक बट येत होती चेहर्यावर ती ती सारखी उजव्या हातानं मागे करीत होती.. [ एकीकडे त्याला प्रश्न पडला की एवढी छान दिसणारी मुलगी त्या दोन गरीब मुलांना चल हट... असं कस काय फटकारू शकते?? केवळ पैसे मागितले म्हणून? की नेहमीच मुलींना असल्या लोकांकडून होणार्या त्रासामुळे? की फक्त आपल्याकडे आज पैसे आहेत आणी त्या दोघांकडे नाहीत म्हणून? की टिपीकल मुलींना असलेला फुकाचा गर्व??] त्याच्या मनातल्या प्रश्नांच वादळ काही संपत नव्हत आणी Banker to the Poor वाचल्यावर तो चुकुनही कुणाला रोख पैसे देत नसे जमेल तशी मदत तो करत होता... अजूनही तो भिकारी हा शब्द विसरला नव्हता... भिकारी केवढा भयानक अर्थ होता ह्या शब्दात अस त्याला वाटलं.. गरीब कोण नसत? नात्यांच्या बाबतीत, पैश्यांच्याबाबतीत, पण भिकारी?? असाच विचार करता करता त्याला बसायला जागा मिळाली.. नेहमीप्रमाण तो चार स्थानकं बसला आणी दुसर्याला बसायला जाग द्यावी म्हणून उठला... पुस्तक बंद करून उभा होता आज त्याला वाचायलाच जमल नाही सारख तोच विचार होता त्याच्या मनात कोण भिकारी नाही या जगात??

त्याच स्टेशन आल आणी तो उतरला.. बघतो तर काय ती मगाचचीच मुलगी ही उतरत होती एकदा त्याला वाटत होत की तडक जाउन विचारावच तिला पण नंतर विचार आला जाउदे जे तिला करायच होत ते तिनं केल आता विचारून काय उपयोग?? अश्या विचारात तो पुढे जात असताना मागून कुणीतरी त्याला हाक मारली excuse me... तो मागं व ळू न पहातो तो काय तिच मुलगी.. तिन बोलायला सुरूवात केली.. actually मगाशी तू जेंव्हा त्या मुलांना खायला दिलस नं तेंव्हा मी तिथच होते.. तू त्याना खायला दिलस आणी वर पैसेही?? का?? कशासाठी?? अरे हे भिकारी दररोज सगळ्यांना त्रास देतात..
तो: भिकारी नाही तुला गरीब म्हणायच का? आणी पैश्याचच म्हणशील तर मी ते देणारच नव्हतो पण त्यावेळी दुसरं काहीही देउ शकलो नसतो म्हणून दिले पैसे..

मग असच इकडच्या तिकडच्या गप्पा मारीत असताना एकमेकांची ओळख झाली.. आणी त्यान तिला म्हटल की खूप मोठा प्रश्न आहे हा सध्यातरी इथंच थांबूया.
ती: बर चालेल पण आत्ता ते "पाथब्रेकर्स" देशील का रे वाचायला?
तो: हो नक्कीच माझं वाचून संपल की देईन.. तुला पाहिजे तर "Banker to the poor" वाच सध्या.. तुझ्या जवळ जवळ सगळ्या प्रश्नांची उत्तरे आहेत ह्यात...

रिश्ते

आज बर्याच दिवसांनी ते दोघे समुद्रकिनारी कॉफी घेत बसले होते... मे बी वेळ मिळत नव्हता किंवा काढायचाच नव्हता... संध्याकाळी त्यानं फोन करून आज आपण भेटूयात का? असं तीनदा विचारल्यावर तीने 'कॉफीला' होकार दिला होता.. नेहमी प्रमाण १:३० तास वाट बघायला लावल्यावर ती कॉफीशॉप मध्ये पोहचली.

तिची वाट बघत तो laptop वर ब्लॉगस्/ मेल्स तपासत होता...
ती: ओ आज फारच लवकर पोहचलास की रे तू! कसा काय??
तो: फार नाही १० च मिनीट झाली (खोटं! त्याला वाद वाढ वायचा नव्हता.) काय घेणार?
ती: अं... काहीच नको.. रात्री जेवायच आहे. आणी मला भलत्या सलत्या वेळी काहीही खायची सवय नाही!
तो: बर.. मला भूक लागली आहे! कॉफी घेशील ना?
ती:(विचारात: किती दिवसांनी अशी निवांत कॉफी घेईन म्हणत्ये मी..)हो मला कोल्ड कॉफी चालेल.
तो: ऑर्डर देतो.. दोन कोल्ड कॉफी, १ चीझ ऑम्लेट
ती: आज काय विशेष?
तो: काही नाही सहज..
ती: सहज म्हणून तीनदा फोन केलास मला?? अरे बोल मी दोन मिटींग पोस्टपोन करून आल्ये!
तो: अगं मला वाटल.. तिचा फोन वाजला.. आणी मग पुढचा अर्धा तास ती फोनवर बोलत होती..
कॉफी संपवून तो तिचा फोन कधी संपेल ह्याची वाट बघत होता.. खरतर त्याला तिच्याशी खूप काही बोलायच होत पण ती नेहमीप्रमाणं तेवढी फ्री राहिली नव्हती! आणी हे त्याला प्रकर्षान जाणवत होत..
ती: (बरोबर ४५ मि. नी) हां बोल लवकर मला जायचय ऑफीसमध्ये..
तो: काही नाही मी कॉ फी सांगतो.. १ कोल्डकॉफी!
इतक्यात तिचा फोन परत वाजतो आणी ह्या वेळी मात्र ती फोन घेत बाहेर जाते..
तो: (विचारात- आज काल काय झालय काय आपण पूर्वी सारख बोलत का नाही?)
ती: पटकन आत येत अरे मी फोन होल्डवर ठेवलाय जपानचा कॉ. कॉ. चालू आहे! मला लगेचच जाव लागेल आता बाय!

त्याच्या उत्तराची/ प्रतिसादाची वाटही न बघता ती निघते..
आणी तो तसाच बसलेला असतो... (तिची) दुसरी कॉफी संपवत...
जगजीतच्या ओळी गुणगुणत... हाथ छुटे भी तो रिश्ते नहीं छोडा करते..


दीपू द ग्रेट
"वक्त रूकता नहीं कहीं टिककर
इसकी आदत भी आदमीसी है"

Random thoughts in one line…

'UPA won the TRUST vote by the difference of 19 votes'

'3 BJP MPs sold fr 9 ****'

'Singh advices LAL to change his Astrologer'

'लाल लाल के साथ हाथी हारें रेस मैं'

'सिंग is किंग really Magic of M: MAN*****,*Mar,Mullaayum!'

'आडवाणी - आडवाणी ने कर चलें हम फिदा...'

'*Mar to himself: स्साला मै तो साहब बन गया...'

'चायनातून हिरवा सलाम, उसगावातून घाई'

'स्सोणिया: आज कल पाँव जमींपर नही रहते मेरे...'

'राहुलः पापा कहते है बडा नाम करेगा'

'डावे हरले, रडले, भांडले... आणी वरूणराजाने दिलाय आता पाऊस आशिर्वाद म्हणून'

'आडवाणी - आडवाणी ने कर चलें हम फिदा...'

'स्सोणिया: आज कल पाँव जमींपर नही रहते मेरे...'

"कोकणचा राजा", "बारामतीतले पॉवरप्फूल काका", "कार्याचे अध्यक्ष", "शिवाजी पार्कातला नवनिर्मीत राजा", "दिल्लीश्वरांचे द्खनेतले 'सरदार' मनसबदार, देशमुख, पाटील, राव, आणी इतर सारे स्वघोषित राजे, राण्या, आणी उत्तरेचे पंडीत, आणी इतर सारे थोर सन्मानीय अतिथी.. अघोषित संपावर गेले असुन; नवीन बातमी मिळताचत तत्क्षणी टाईपुन येथे छापली जाईल!

तो पर्यंत एक non commercial BREAK!! :)

दीप
"वक्त रूकता नहीं कहीं टिककर
इसकी आदत भी आदमीसी है"

जाने तू या जाने ना...

आजच जाने तू या जाने ना बघितला. It's rocking! really... कभी कभी... पासुन पप्पू कान्ट... आणी नजरे मिलाना... गाणी अप्रतिम! :) Rats, mawou... WOW! :)
as far as story is concerned I st half is good, fast, funny but as usual in the second half there is kind of dramma but berable

Best dialouge(s)/ conversation:

Jai's mom & dead dad! it is really fun to watch.

Aditi & Jai's Mom... पाच साल कैसे बीत गये पता ही नही चला... Jai's Mom>> फोन पे बेटा :)

fighting btwn Meghna's parents!( Rajat is looking horribly drunk )

Then some last shots when Jai sings on the airport jaane tu... oh man though it is old trick here this guy was awesome!

Even Meghna looks stunning & what I can say about Genelia.. she is totally different!

I thought after JWM no other picture/ song can become so popular... but fortunately wrong.. all the songs of this philm are really cool!


Am happy at this moment! great picture really fun!

Deep
""People come into your life for a reason or a season. They bring joy and lessons!!!"

"टायटल्स"

"टायटल्स"
आता मला सांगा 'टायटल्स' हे काय टायटल होउ शकतं का?
नाही ना?? पण काय आहे 'संवादिनी' च्या सगळ्या पोश्टात कुठे ना कुठेतरी "आणी" हा शब्द हमखास येतोच. पहिल्यांदा मला वाटल की एकदा दोनदा अस होउ शकत... आणी आता ह्या टायटल्सची म्हणजे ... आणी... ची फार गंमत वाटत्येय म्हणून हे पोस्ट... :)

(संवादिनी Thanks in advance!)
http://samvaadini.blogspot.com/


दीप
"People come into your life for a reason or a season. They bring joy and lessons!!!"



THURSDAY, JULY 3, 2008
स्वातंत्र्य आणि एक कन्फेशन


THURSDAY, JUNE 26, 2008
मिशन इंपॉसिबल आणि हम पांच


THURSDAY, JUNE 19, 2008
दिल्ली आणि नेलपॉलिश


THURSDAY, JUNE 12, 2008
.


THURSDAY, JUNE 5, 2008
ते तिघं आणि आम्ही तिघं


THURSDAY, MAY 29, 2008
आनंदीआनंद आणि मी


THURSDAY, MAY 22, 2008
काल आणि आज


THURSDAY, MAY 15, 2008
वाघ आणि बेडूक


THURSDAY, APRIL 24, 2008
आजी आणि अर्धविराम


THURSDAY, APRIL 17, 2008
सेंड ऑफ, समुद्र आणि पूर्व"पुण्या"ई


THURSDAY, APRIL 10, 2008
नोकरी आणि भिजलेली रात्र


WEDNESDAY, APRIL 2, 2008
मी आणि पिंपळपान


THURSDAY, MARCH 27, 2008
मी आणि माझं आभाळ


THURSDAY, MARCH 20, 2008
मी, ती आणि फुलपाखरू


THURSDAY, MARCH 13, 2008
मी, वाढदिवस आणि आई


THURSDAY, MARCH 6, 2008
आजी, गाणं आणि दुःख


THURSDAY, FEBRUARY 28, 2008
मँगलोर, तो आणि पंचावन्न पाढे


THURSDAY, FEBRUARY 21, 2008
मँगलोर आणि मंजूनाथाची कृपा


THURSDAY, FEBRUARY 14, 2008
मी आणि बाबा


FRIDAY, FEBRUARY 8, 2008
मी आणि माझी (न मिळालेली) नवी नोकरी


THURSDAY, JANUARY 31, 2008
मी आणि भविष्याचं भूत


THURSDAY, JANUARY 24, 2008
मी आणि तो


THURSDAY, JANUARY 17, 2008
मी आणि माझे संकल्प



FRIDAY, JANUARY 11, 2008
मी, जग्गू आणि हॅट्स...


FRIDAY, DECEMBER 28, 2007
प्राक्तन आणि चिल पिल

THURSDAY, DECEMBER 13, 2007
१२ डिसेंबर आणि मी


THURSDAY, DECEMBER 6, 2007
मी, नाटक आणि ती


FRIDAY, NOVEMBER 30, 2007
दिवाळी, ऑफिस आणि नाटक


THURSDAY, NOVEMBER 22, 2007
मी आणि क्ष व्यक्ती


THURSDAY, NOVEMBER 15, 2007

प्रश्न उत्तर आणि जिप्सी



MONDAY, NOVEMBER 5, 2007

खाज, सूख आणि बोच

THURSDAY, NOVEMBER 1, 2007

रविवार आणि सैतान


SATURDAY, OCTOBER 27, 2007

मी आणि केक

मे. मा. मा. मी. २

घ्या आता ही बया मलाच विचारत होती की मी घरी आहे का?????>>>
आता मला कळेना की सांगाव का की मीच तो... नाही तरी दुसरं कोण होत सांगणार म्हणा त्यावेळी तिथं :) हे सगळ मनात चालु असताना ही बाहेरच काहीशी अवघडुन उभी होती. तिनं परत विचारल Is Mr. Deepak at house? actually I'm Anusha Anusha Bhagat.. Ketan Bhagat's wife! Actually Ketan is parking the car so.. (खळ्ळ ख्ळ्ळ्ळ असा मोठा आवाज झाला. मला पहिल्यांदा वाटल की हा ही आवाज माझ्या मनातच झाला...) पण नाही परत एकदा आवाज झाला आणी बाहेर येउन बघतो तो काय.. पार्किंग करत असताना केतनने बाजुला असलेल्या दोन मोठ्या sliding windows फोडल्या होत्या. (आता चिटणीस काकू सगळ्या सोसायटीत बोंबा मारीत फिरणार होत्या... त्यांच्याच जुन्या खिडक्या होत्या न त्या...) मी आणी अनुशा धावतच बाहेर आलो केतन ओशाळला... म्हणाला I'm extremely sorry really... I'll pay for that!मी म्हटल की ते बघू नंतर... आणी मी स्वपरिचय करुन दिला - Hi ketan/Anusha, I'm Deepak please come in.... be comfertable

त्या दोघांना हॉल मध्ये(होय हॉल मध्येच... दीवाणखाना वगैरे अकबराच्या जमान्यात :) ) बसवुन मी पटकन कॉफी बनवायला घेतली. मला जरी कितीही चहा आवडत असला तरी, विशेष पाहुण्यांसाठी आई कॉफीच देते हे मी observe केले होते आणी तेच follow करत होतो.इतक्यात मी पटकन बाहेर पाणी देउन आलो...(हो पाणी हवय का?? असं २-४ दा नुस्तच विचारणारे टिपीकल को. ब्रा. आम्ही नव्हे.:) )

मी सहज विचारल्यासारखे केतनला विचारले, की तु ... सॉरी तुम्ही तर म्हणाला होतात की तुमच काहीतरी काम आहे अर्जंट बोलायचे आहे... केतन: अरे म्हण की तुच... चालेल मला.
(तसा तो मला 'त' वरुन ताकभात ( आता त वरुन ताकभातच का?? तांम्ब्या का नाही हा एक वेगळा प्रश्न आहे) ओळखणारा वाटला) लगेचच तो विषयावर आला.. actually महत्वाचेच का म आहे म्हणून मी अनुशाला बरोबर घेउन आलो. [आता मला कळेना की महत्वाचे काम याचे.. मग अनुशा काय त्याची पी. ए./ प्रवक्ती/ वकील... म्हणून आली आहे? :) स्त्रीजाती बद्दल मला अत्यंत आदर असुन येथे कोठेही मनातही त्यांचा अनादर करण्याचा हेतू नाही! हे सर्व feminist/ आणी इतर स्त्री अन् पुरूष मंडळीनी ध्यानात घेणे :) ]
Ketan continued... अरे अनुशा मायबोलीची नियमीत वाचक आहे I mean fan / पंखाच म्हणना! [आता मी चाट! पंखा म्हणजे जरा अतीच झाले होते. मला दाट संशय येउ लागला होता की हा मुद्दामच तसं बोलतोय.. म्हणजे.. ते म्हणतात ना.. when in rome behave like a raman / gentleman अगदी तसच! त्यातुन हा IIM grad.] आणी तरीही माझ्या डोक्यात प्रकाश पडेना की अनुशाचे काय काम इथे... बहुदा त्याच्या डोक्यात पडला प्रकाश... किंवा आपण अस म्हणू की त्याला माझ्या चेहेर्या वरचे/ डोळ्यातले भाव वाचता आले. [ राव खरतर ह्या भाव वाचण्याची कला जर मला अवगत असती ना तर आतापर्यंत ४ ब्रेकअप - ते ही अधुरे... लटकते माझ्या नशीबी आले नसते. किंवा जर हीच कला जर तिला आली असती नाss तर ४ अर्धे ब्रेकअप तरी झाले नसते :) असो.!!]

केतन: अरे मी सांगतो सार पण मला थोडा वेळ दे... [वेळ?????? माणसाच्या जीवनातली एक अमुल्य चीज!(जी गेल्यानंतरच महत्व कळते:) ) तीच तो माझ्याकडे मागत होता आणी ते ही शनिवारी?? वीकएन्डला?] मी विचार केला की जर जवळ जवळ संध्याकाळ होत आलीच आहे तर क्यु ना BRU ho jaaye! आणी त्वरीत मी त्या दोघांना विचारल... कॉफी चालेल ना? पहिल्यांदा केतन, अनुशा म्हणाले नको अरे आम्ही आत्ताच जेवुन आलो आहोत. [मी मनात च्यायला आता जर खरच ह्यांनी कॉफी घेतली नाही तर ही सगळी फुकट तरी जाईल नाहीतर मलाच प्यावी लागेल. :( ]मी म्हटल (प्रगट) अहो प्लीज घ्या ना तशी कॉफी काय मी फार वाईट बनवत नाही. आणी तुम्ही दोघेही पहिल्यांदाच माझ्या घरी येताय तेंव्हा निदान कॉफी घ्याच. मी येतोच दोन मिनिटात कॉफी घेउन..

केतन: अरे आम्ही येउच की आता सारखे सारखे तेंव्हा कॉफी काय जेउनच जाऊ.
मी: मनातच :( [आता सारखे सारखे >>> ??? का?? म्हणजे काय? आणी माझं काय कॉफीच दुकान आहे की घराबाहेर बोर्ड लावलाय> मोफत खानावळ :( ]

मी त्या दोघांनाही किचन मधून सांगितल.. [हो आतून बाहेर आवाज नीट पोहचत नाही :( असं आमच्या पितामहांच म्हणण...) की ते काहीही चालणार नाही तुम्हाला कॉफी घ्यावीच लागेल. माझ्या लवकरच लक्शात आल की पितमहांच्या आणी ह्या दोघांच्या श्रवणेंद्रियात १५-२० वर्षांचा फरक आहे. पण आता काय करणार म्हणून मी hide & seek ची बिस्कीटं सुद्धा ट्रे मध्ये ठेवली आणी कॉफी घेऊन बाहेर आलो.

तर निवांत कॉफीपान चालू असताना अनुशाने विचारल की तू काय करतोस?
[ख्रर तर हा एक फार मोठा गहन, गंभीर आणी गंमतीशीर प्रश्न आहे (आणी चरचेचा ही!!)
फक्त गंभीर की गंमतीशीर हे विचारण्यावर आणी विचारण्याच्या वयावरही :) अवलंबून असते!

मी काय करतो???
{६ महिन्यां पुर्वीची अशीच एक शनीवारची रम्य संध्याकाळ... that was my LWD @ ****. आणी entrance चा result लागला होता. I was really happy! got admission! मी म्हणूनच राजीनामा दिला होता. तेंव्हा माझ्या एका आजोबांनी मला विचारल होत, की आता तू कुठे आहेस काय करतोस? त्यावेळी मी अतिशय गंभीरपणे अगदी सविस्तर सांगितल की मी नोकरी सोडून पुन्हा शिकतोय. आणी त्यांनी मला तितक्याच गंभीरपणे समजवायला सुरूवात केली, की आता कश्या पूर्वी सारख्या नोकर्या त्यासुद्धा सुरक्षित.. मिळत नाहीत आणी तू नोकरी सोडून परत काय शिकतोयस?? अन् आव तर असा की शिकून कुणाच भल झालय? [स्वः त मात्र फॉरेनात जाऊन दोन दोन डीग्र्या घेऊन आलेत हे!]
त्यावेळी अन् त्यानंतर प्रत्येक वेळी मी त्यांना आणी एकंदर सगळ्यांनाच मी आत्ताच MBA करण किती गरजेच आहे हे पटवायचा निष्फळ प्रयत्न करतोय(आणी आता तर माझी खात्रीच पटल्येय की ह्यांना पटवण्यापेक्षा एखादी मुलगी पटवणे अधिक सोपे आहे.)


आणी परत जेंव्हा कुणी मला हाच प्रश्न विचारत तेंव्हा मला फारच गंमत वाटते.. आणी मी त्यावेळी मूड नुसार मनात येईल ते उत्तर देऊन टाकतो. }मी काय करतो???>> तर अनुशाच्या ह्या प्रश्नाला मी उत्तर दिल की मी सध्या लिहितोय..
अनुशा: काय लिहीतोस?
मी: काहीही... जे मनात येईल ते कागदावर उतरवतो
अनुशा: नाही म्हणजे विनोदी, ललित, कथा की कविता??
मी: [मनातच :(लिखाणाचे हे एवढे प्रकार मी पहिल्यांदाच ऐकत होतो नाहीतर मला आपल वाटायच की विनोदी फक्त इकडे पु. ल. आणी तिकडे वुडहाउस, आणी कथा म्हणजे मतकरीच! बाकी ललित, कविता ही अनुक्रमे मुलाची आणी मुलीची नावे आहेत असा माझा ठाम समज होता. यापैकी ललित हे एका मुलीच ही नाव असल्याच मला दोन दिवस आधी कळल :) ]
मी: प्रगट- मी सध्या ब्लॉगवर लिहितोय. specific असं काहीही नाही.

तर अस आमच (सुखद) संभाषण चालूच राहील असत पण केतन मध्ये (कडमडला) बोलला, अरे वा अस कस आम्ही तुझे ब्लॉग वाचल्येत आत्ताच गाडीतुन येताना काय सही लिहितोस तू! keep it up man its a great beginning... blah blah तो आणखी बरच काही बडबडला पण त्याच्या त्या वाक्या ने मी वेळीच सावध झालो आणी कळल की हे उगाच आपल मला हरभर्याच्या झाडावर चढवतायत... तो म्हणाला होता ... आणी म्हणूनच माझं हे काम तूच करशील अस मला वाटत...

मी: एवढ काही ग्रेट लिहीत नाही.. (आणी मी विचार करायला लागलो की मी खरच का लिहीतोय??... असो ते नंतर कधीतरी ) हं... ते जाऊदे खरतर मी जे काहे लिहितो ते स्वतःसाठीच! त्यात ग्रे ट काही नसेलही.. ते जाऊदे (घ ड्याळाकडे पहात ५:१५) काय एवढ महत्वाच काम होत माझ्याकडे?

केतन: मी काही लेख वाचल्येत माय बोलीवरचे जस की: SAR, DAD, GAS, etc. & he explained: S:larti, A:rch, R:uni & so on.. आणी म्हणाला सॉरी मी कोड मध्ये बोललो.. माझ्या चेहर्यावरच्या प्रतिक्रिया ओळखत तो बोलू लागला, मी GAS च्या 'The 3 mistakes..' ह्या परिक्षणावर आलो, frankly तस ते मला फारस पटलेल नाहीये, पण लिहलय फार दाद देण्याजोगच. तर हे सार वाचून माझ्या डोक्यात एक कल्पना आली आहे ( हे proudly अनुशाकडे बघत)
(मी मनात: हे वाक्य अनुशा कडे बघुन म्हणायची काय गरज? maybe त्या वेळे पुरत डोकं अनुशा कडून ऊधार घेतल असावं :) )

मी प्रगट: माझ्या डोक्यात एक कल्पना आली आहे >> ते तुझ्या कल्पनेवर आणी माझ्या मुडवर अवलंबुन आहे लवकर बोल!

केतन: मिमामी करायच ठरवल आहे.
मी: तू मामा/ i mean मामी?? कुणाला??
केतन: i'm sorry!! used jargon..
मी: (मनातच तेवढ कळत मला IIM grad असल्याचा आणखी एक फायदा..) हं बोल ना मग नीट..
केतन: मिमामी: stands for MISSION MAAYBOLEE MARKETING! >"मायBOLY" will be logo! colors we will decide soon.. once we are through with this meeting, launch will be grand we will have 3a's, 3s's &..

मी: अरे तू आत्ता कॉफीच घेतलीस ना?? काय बोलतोयस काय तू?? आणी हे काय टेनीस आहे का ३ एस काय आहे ही भानगड??
केतन: अरे हो जर थांब you found it intersting na?? :खोखो: , Anusha I knew it now this project wll be 200% successful!
मी: अरे पण काय चाललय काय हे??
केतन: you wait for some time! Every thing in this world comes on time! & that time will come soon be patient! :)

मि.मा.मा.मी.

मि.मा.मा.मी. :)

पाप १ : [म्हणजे - पात्र परिचय १ :) ]
पार्टी मामा: स्लार्टी (नायक)
मी : कुलदीप१३१२ (Creative head) कथेचा!! आजन्म विद्यार्थी, आणी बरच काही....
केतन भगत: (तीन पुस्तकांचा लेखक, भा.व्य्.सं.अ. चा पदवीधर(IIM - A) आणी बरच काही....
अनुषा भगत: (केतनची सहधर्मचारिणी, आणी 'MAAYबोली' ची नियमीत वाचक, पंखा)आणी बरच काही....

इतर पाप: कथेच्या गरजेनुसार add केली जातील...

भाग १

वेळ शनिवार सकाळ १०:००
स्थळ माझं घर..
आज सकाळी लवकर(९:३० वा.) उठुन नेहमीप्रमाणे मी सर्व पेपर वाचले, आणी आता कुठे पोहे खात idiot box वर NDTV,CNBC surf करत होतो. कसल्या तरी टुकार चर्चा चालु होत्या.. म्हणे केतन भगत ने ३रे पुस्तक केवळ स्वता:च्या publicity, marketing gimmicks वर खपवले होते. (तसच बघायला गेल तर मला काही हे पुस्तक आवडल होत असं नाही, पण channelवाली विचारत होती की तुम्हाला काय वाटतं?? opinion polls, market sale, all time hit blah blah blah ते आम्हाला या क्रमांकावर phone/ sms करुन कळवा आणी जिंका केतन बरोबर एक रम्य संध्याकाळ.. all crap .... शेवटी मी वैतागुन I.B. / TV बंद केला व मायबोली वर संचारु लागलो. इथं बघतो तो काय GAS1 नी एक मु. मा. :) (मुकेश माचरकर) टाईप समिक्षाच केली होती. मला खर तर त्यातल एकच वाक्य आवडल (समिक्षेतल) किंमत पंच्याण्णव रुपये फक्त. 'सो चीप !!!!' ही माझी पहिली प्रतिक्रिया होती, किंमत वाचल्यावर आणि मग पुस्तक वाचल्यावरही.>>> पुस्तकात काही दम नव्हता... तीन मित्र, एक मित्राची बहीण, हिंदू, मुसलमान, गुजरात, लेखक अहमदाबादेत एका इ- पत्रा मुळे येतो काय, आणी दुसर्याच दु:ख स्वता :च्या स्टोरीत मांडुन पोळी भाजुन घेतो काय.... सारच कसं 'सो चीप' पण त्याच वेळी मला हे ही जाणवल की हे 'सो चीप' पुस्तक बर्याच जणांनी वाचलय... म्हटल आपण ही( पुस्तक) वाचु, मगच प्रतिसाद देउ... शेजारच्या पमीकडुन घेतल पुस्तक... अर्ध पुस्तक वाचल असतानाच पमी आली आणी म्हणाली अरे मला पुस्तक लगेच हवय कारण उद्या book review आहे. & if it goes fine then we are planning to do one act play... मी काय बोलणार terrace वरच्या kissing seen पर्यंत पोहोचलो होतो :) तोच ही पमी कडमडली..... शेवटी दिल पुस्तक आणी मग परत मायबोली/Facebool/orkut/gtalk/gmail...... वर आलटुनपालटुन संचारु लागलो.

तेवढ्यात gmail वर एक mail आली. unknown mail होती पण email id काहीतरी वेगळा होता म्हणुन मी email open केली... केतन भगतच्या नावाने कुणीतरी mail पाठवली होती... मी समजलो कुणीतरी भंकस करतय... so I deleted the mail. तोपर्यंत १२ वाजले होते. आज सर्व जण पुण्यनगरीत एका मामाच्या मुलीच्या मोठ्या मुलाच्या लग्नाला गेले होते, आणी जेवणाची काहीही तरतूद नव्हती मग काय घेतली अंडी उकडवायला, कांदा चिरुन ब्रेड भाजुन, करी तयार केली. एकीकडे चहा टाकला, भरपुर आल टाकुन... असा जेवणाचा आगळा बेत करुन
मी 'In a good company' बघत बसलो. जेवण झाल, आणी मी झोपायला जाणार एवढ्यात फोन वाजला मला कळेना भर दुपारी १:३० वाजता कोण बोंबतय तर म्हणे तुमच्याशी बोलणे अत्यंत महत्वाचे असल्याने मी एवढ्या दुपारी फोन केला... मी जरा रागातच ओरडलो कोण आहे SSS पु. ल. जसा आवाज काढतात ना (तुम्हाला कोण व्हायचय मुं. पु. ना. मध्ये) तसा. तर म्हणे मी केतन भगत बोलतोय (आवाज एकदम खर्जातला ...Just like I ‘m god talking in 1 night @ call centre) मी म्हटल हा wrong number आहे. मी एक सर्वसामान्य, सुजाण, शांतताप्रेमी, सहनशील नागरिक आहे. मला दुपारची झोप... तर मला मध्येच तोडत तो म्हणाला की तु sorry तुम्ही मायबोलीवरील सदस्य आहात ना? आता मला कळेना की एका अ(तिशय) सामान्य सदस्याकडे ह्याच काय काम?? मी म्हटलं हो आहे त्याचा इथे काय संबंध? तु मला झोपु देणार आहेस की नाही?? केतन म्हणाला फक्त अर्धा तास हवाय तुमचा पाहिजे तर मी appointment घेउन येइन... पण जर आजच जमल तर बर होइल... मी म्हटल ठीक ४:३० वाजता या पता लिहुन घ्या... (मनात काय कटकट आहे.. एकच शनिवार त्यात अर्धा गेलेला आणी हा...)

तर केतन म्हणाला नको मी येइन की शोधत शोधत.... मला राग आला, (मी मनात काही कुणी मोठा माणुस नाहीये की सगळ्यांना माझ्या घरचा पता माहित असेल) .... तुला जे हव ते तु कर मी ठीक ४:३५ मि. नी निघुन जाइन (आता माझ्या अंगात निशा माझी boss संचारली होती... meeting ला ५ मि. उशीर चालत नाही हिला) तर हा म्हणाला I will be there by sharp 4:30! मी विचार केला शनिवारी दुपारी हा काय येणार... असा विचार करत पं. जसराज ऐकत झोपलो..

ठीक ४:३० च्या ठोक्याला बेल वाजली मी विचार केला जर हा केतन आलाच असेल तर अर्ध्या तासात कटवू. दरवाजा उघडुन बघतो तो काय....... एक अतिशय सुंदर तरुणी, छान छोटासा बुके घेउन उभी होती. :) (सर्व प्रथम माझ्या मनात विचार आला की ही नक्कीच बुके विकायला आलेली असणार... मी तिला सांगणार की हमको ये बुके घेणेका नही है.. हिंदीस हासु नये माझी माझी ती काय मायबोली नाहीये :) ) मी असं काही बोलणार एवढ्यात ती विचारते कशी... Is Mr. Deepak at house? :) घ्या आता ही बया मलाच विचारत होती की मी घरी आहे का?????

Take a break for now... will c u soon... :) bye for now!

Weird मोह!

Weird मोह!

आता मोह हा काय कुणालाही, कुठचाही होउ शकतो, तुम्ही म्हणाल की Weird कसा काय बुवा? तेच तर मी इथं सांगायचा प्रयत्न करणार आहे.
त्याच काय आहे आता पर्यंन्त मला सर्व साधारण पणे काहीही गोड पदार्थ खायचा मोह आवरता आलेला नाही. basically हे पदार्थ जर जिलेबी, गुलाबजाम, पेढे असतील तर नाहीच.
तसच, कुठलही चांगल पुस्तक दिसल की ते ही शक्यतो मी ते विकत घेतो... तसच इतर अनेक गोष्टी जस की... music,paintings, pictures, cricket, F1, lawn tennis... ही यादी खुप मोठी होत जाइल..

आता मी माझ्या Weird मोहा बद्द्ल सांगतो,

मुळात बघायला गेल तर मला देव ह्या संकल्पनेबद्दल अजिबात अनादर नाही आहे, पण आपण जे काही पुजाविधी करतो, व जे ब्राम्हण (भटजी) सांगतो (तात) तसं आपण करतो. बाकी कुठच्या ही पुजेच्या वेळी ते काय संस्क्रुत श्लोक सांगतात व त्याचा नेमका अर्थ काय असेल हा प्रश्ण ह्या आधी मला कधी ही पडला नाही. पण आता पडतोय (one can say that now your brain started working he he…)No but seriously it happened... कधीपासुन ते नक्की आठवत नाही... झाले काय, आमच्या एक जवळचे आजोबा वारले मीही अंत्ययात्रे बरोबर पहिल्यांदाच स्मशानात गेलो होतो... तेथे जे गुरुजी होते, ते काहीही विशेष न घडल्यासारखे मंत्रपठण करीत होते... बरोबरच आहे म्हणा.. त्यांची ही काही पहिलीच वेळ नव्हती...
but the weird, strange thing was I was quite interested in the meaning of those shlokas(may be that was not the time & place to ask anybody) आणी कदाचित तेंव्हापासुनच मला हे श्लोक/ मंत्र व त्याचे एक गुढसे वलय आहे.
मृत्यु बद्दलचे एक गुढ वलय!!

तुम्हालाही असं काही वाटत का?? that it is weird, unusual??



दीपक
"Reality is an intensely personal experience..subject to all forms of perceptual biases."

१ इनोदी सुंदर स प ना!! भाग २ . अंतिम ...

भाग पुढचा>>> छोट्याश्या (??) विश्रांती नंतर >>>

(त्याच काय आहे, माझं शिकण्याच वय असल्याने, मी MBA (mediocre but arrogant ?? हा सध्या प्रचलित असलेला फु. फॉ. ! मराठी शब्द आठवत नाहीये!) करीत असुन उन्हाळी कामं करण्यात genuinely मग्न होतो.

.....

तर आपली नायिका रात को १२:३० बजे 'मांडीवरील संगणकात'(lyaaap toopआत??) काही ई पत्रे बघत असते, तेंव्हा ना(ला)यक बेडवर उद्याच्या कपड्यांची तयारी करीत असतो. स्वत:चे कपडे काढत असतो. त्याचवेळी ती ( हो तीच सपना ) खेकसते अरे ए मला उद्या मीटींग वरुन लगेच बंगळुरुला जायचयं तेंव्हा माझे २ /४ सु ट्स जास्त भरुन ठेव.. अमेरिकन टुरीस्टर मध्ये. तो लगेच पडत्या फळाची आज्ञा मानुन जरा जास्तच कापडं कोंबतो. बाकीच सारं आवरुन झोपायला बिचार्याला १:३० वाजतो...

वेळ : ०२:००
अचानक भुकंप झाल्यासारखे त्याला जाणवते. पण हा जो काही भुकंप असतो ख्रराखुरा नसुन तिच्या भ्र. दु. ध्व. कंपनाव्स्थेमुळे होत असतो.एवढ्या अवेळी कोणास हिची आठवण येत आहे?? ह्या (अ) विचाराने तो तडक तो भ्र. दु. ध्व. उचलतो अन् चाटच पडतो, तिने त्याच्यासाठी १ आठवण ठेवलेली असते : "माझ्या प्रेमळ, आज्ञाधारक नवर्या उद्या म्हणजे आज (०२:०० पहाटेचे..) मला ६:०० ला निघायचे असल्याने, मी सकाळी ५:३० ला उठीन असं बघ, अन् तत्पुर्वी चहा, नाश्ता ( जरा जास्तच कारण मी तो कार्याल यातल्या मित्र मैत्रिणीं बरोबर खाइन) तयार ठेव. माझी अ. टु. आणी मां. सं. ह्या ब्यागा (दोन्हीही) खाली गाडीत नेउन ठेव. तसेच वाहनचालक गावी गेला असल्याने तुच मला उडत्या वाहन तळा वर नेउन सोड. आणी हो आता २/१ तास का होइना पण झोप, नाहीतर ऐनवेळी कामं करु शकणार नाहीस.

वेळ : ०६:००.....
????????????
सुंदर, अरे उठ ना... आज तुला फुल फळी (लोकहो Badminton ला दुसरे काय म्हणणार?? )खेळायला जायचं नाही का?? अरे उठ.. मी चहा करुन ठेवलाय.. तो गार होइल..इति - सपना.

महतप्रय्त्ननाने हे महाशय आपले डोळे उघडतात... अन् गारच होतात, सपना त्याच्या समोर एका हातात चहा दुस रया हातात वर्तमानपत्र अशी कसरत करीत असते.

थोडा वेळ त्याला काही कळतच नाही.. तो भराभरा तिला विचारतो, तु अजुन इथे कशी?? कार्यालयात गेली नाहीस? ???? आता मात्र ती वैतागते, अरे माणसा शनिवार आहे आज!! आठवडा (कार्यालयीन कामाचा ) संपला कालच. अजुन तुझा hangover संपलेला दिसत नाहीये.... SSSS SSSS

मग जवळ जवळ ३० मिनिटांनी तो तिची समजुत काढतो... आज दुपारी आपण आपण 'सरकार राज' (म्हाराशट्र का भला जाननेवाला..) बघायला जाउ. शेवटी हो नाही करीत ती २/४ साड्या आणी 'बारीक सारीक दागीने' खरेदी ह्या अटींवर तयार होते. अन् ह्याची परतफेड म्हणुन तो तिचं हलकसं ..... (Censored part )घेतो आणी शयन कक्षाचा दरवाजा धाडकन बंद होतो.

वेळ : ०७:०० (संध्याकाळी..)सुंदर च्या डोक्यातील विचारः
...चित्रपट ( अत्यंत वाइट... खर तर हे ही फार छान विशेषण आहे ... असो त्या बाबत नंतर सविस्तर लिहिनच...) आणी ३००० रु. ची खरेदी आज फार काही महाग वाटली नाही.... जर आजची स्वप्न खरी झाली असती तर?? छे हे शक्य नाही... मी आता मदिरा पान करणार नाही... ???? नाही... फार जा स्त करणार नाही...
इकडे सपना च्या डोक्यातील विचारः... चित्रपट इSSSS पण हे काय घडल आज आक्रीत?? एवढ्या खरेदी नंतरही सुंदरने एका चकार शब्दाने सुनावले नाही?? काय झालय काय ह्याला???

वेळ : ०८:३०पुर्ण विचारांती...

सुंदर, सपना आणी त्यांची (दोघांची) मित्र मंडळी हिंजवडी जवळील एका ******* खानपान आणी मदद्यालयात जेवायला जातात.आणी सुंदर सेवकाला ****** मद्य घेउन यायला सांगतो... जेवण होते.... प्रत्येक जण घरी ^-^ आपापल्या परततो.
आणी....


वेळ : ११:००
********** ******** History repeats itself


सदर घटना ही काल्पनिक नसुन, वास्तवात घडलेली आहे. रा. गो. व. च्या नवीन चल चित्रपटाच्या मराठी पट कथेतील हा काहीसा भाग मी येथे exclusively मायबोलीकरांसाठी उपलब्ध करुन देत आहे. :)दीप
"I am not a complete idiot.. some parts are missing"

सुखी माणसाचा सदरा शोधतोय...

Everybody is selfish.s/he has to be like that for the survival. This might be shocking to you but the fact that we have certain motives in our minds for each one. सुखाच्या बदल्यात सुख .. >> Yup it was right from the beginning & it will be like that forever! Though haven't gone through all your posts, would like to compliment you for your unique way writing.सुख म्हणजे नक्की काय?>> व्याख्या करणं फार कठीण नाही, पण प्रत्येक माणसा गणीक ही व्याख्या बदलत जाते(च). आता आपण असही म्हणु शकतो की मानण्यावर सुख आहे. Everyone is different, unique INDIVIDUAL who certainly has some set limits, boundaries which s/he may not want to cross... If we want something then we look out for the way to satisfy the same. But at the same time it should be kept in mind that wants are un ending.
"Primitive passions are as forceful as they ever were. No culture can do away with them. Jealousy, like love, is one of the motive powers of progress. It is a great evil - but a necessary one - as necessary as war. Without strife of some sort, the world would become like a stagnant pool breeding nothing but weeds and the slimy creatures pertaining to foulness. Even in love, the most divine of passions, there should be a wave of uncertainty and a sense of unsolved mystery to give it everlastingness."- The Life Everlasting

From Atlas Shrugged:
"Accept the irrevocable fact that your life depends on your mind. Admit that the whole of your struggle, your doubts, your fakes your evasions, was a desperate quest for escape from the responsibility of a volitional consciousness- a quest for automatic knowledge, for instinctive action, for intuitive certainty- and while you called it longing for the state of an angel, what you were seeking was the state of an animal."-From Galt’s speech
Ciao
Deep.

१ इनोदी सुंदर स प ना!!

१ इनोदी सुंदर स प ना!!
माझ्या माय बोलीवरील सर्व मित्र/ मैत्रिणींना अन त्यांच्या सर्व मित्र/ मैत्रिणींना सप्रेम नमस्कार! माझे हे माय बोलीवरील पहिलेच (इ नो दी ही) लिखाण असुन सदर लिखाण इनोदी न वाट्ल्यास व्यवस्थापक महाशय योग्य तो निकाल लावतीलच :) तत्पुरवी आपण हे वाचुन ह्या पामरास प्रोत्साहन द्यावे अशी नम्र सुचना!! :) [ म्ह्न्जे विनंती! ]
तर कालच रात्री मी विचार (^-^) करीत असताना ही कथा मला सुचली ती थोडक्यात अशी:
भाग १ :
वेळ : ५:०० - पुण्यनगरीतील १ रम्य सन्ध्याकाळ!
स्थळ (म्ह्न्जे जागा बरका!!)
हिंजवडी - [पा त्र १] सुंदर नावाचा सुंदर तरुण ( खर तर तरुणीच सुंदर पाहीजे पण इथे इलाज नाही!) १आ semi –govt. IT [I= इथुन. T=तिथुन कामं मिळवणारया!! :)] company तुन नुकताच बाहेर पडतो अन चटकन स्व:ताच्या kinaietic zing [ = काही नाही ठीक त री ही तु झिंग! :) ] kick मारायचा असफल प्रयत्न करतो, इतक्यात एक[पा त्र २] इनोदी मुलगी येते अन त्याला सांगते की ही माझी गाडी[पुणेरी लोक स्कुटीलाही गाडी म्हणतात! :) ] आहे! मग तो ओशाळतो अन त्याला त्याची चूक उमगते - त्याच्या गाडीचा रंग अन् तिचा I mean गाडीचा एक सारखाच असल्याने ही फसगत होते. तो पटकन apologetic tone मध्ये sorry म्हणुन चटकन तिथुन निघतो...
हिंजवडी > > कोथरुड ... मजल दर मजल करत तो घरी पोहचतो तर नेहमी प्रमाणे [पा त्र ३] राहुल [त्याचा बंगळुरु हुन आणलेला सेवक / गडी/ चाकर/चालक (गाडीचा!) आणिक बरच काही...] त्याला आलं घातलेला चहा पाजतो, अन् म्हणतो साहेब आज मला गावी (बंगळुरु) गेलेच पाहीजे कारण माझा आधीचा मालक मल्या अचानक खूप आजारी पडला आहे आणी... सुंदर त्याला लगेचच परवानगी देतो व सांगतो की बंगळुरुत मुकेस नावाचा (नावाचा) डॉक. आहे त्याला भेट!....
वेळ : ८:०० - पुण्यनगरीतील १ अरम्य रात्र!
इकडे हा (म्हनजे आपला सुंदर) वरण भाताचा कुकर लावतो. एकीकडे कणीक मळुन पोळ्या करायला लागतो दुसरीकडे कांदे चिरुन फोडणीला टाकतो... साग्र संगीत कांदे बटाटे काच र्‍ या करुन चटणी ( पाट्यावर) वाटतो. .... जेवण तयार करुन हा टी. व्ही. वर खाना खजाना बघत असतो इतक्यात......बेल वाजते!
वेळ : १०:०० [पा त्र ४] सपना एका हातात laptop दुस र्‍ या हातात bag घेउन घरात शिरते... आल्या आल्या टी. व्ही. वर खाना खजाना बघुन तिचं डोकं सटकत ती ताबडतोब remote हातात घेउन CNBC TV 18 / BBC / CNN/ INB/ NDTV अशी channels change करीत बसते.एकीकडे ती आपल्या कपाटातुन ५५५ काढुन १ जोरदार puff मारते. चल गं आता जेवुन घे असं तो म्हणताच ती खेकसतेच " ही काय जेवायची वेळ आहे का?? जा लवकर सोडा आणी shark tooth [vodka दारुचा १ उत्तम प्रकार] घेउन ये आणी हो काहीतरी तोंडात टाकायला ही आण... हा बिचारा काय करणार (बोलणार.. काय बिशाद??) मग आरामात रात्री ११:३० च्या सुमाराला ती जेवायला बसते नंतर हा सगळं आवरुन जेवुन घेतो
भाग २ :वेळ : १२:००
एका छोट्याश्या विश्रांती नंतर... तोवर आपण आपले (सु)विचार / प्रतिक्रिया मला पाठवु शकता : Kuldeep1312@gmail.com